Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 06-12-2006, BA0475, 03/02303

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, vierde meervoudige Belastingkamer, op het beroep van de heer X te Y, Duitsland (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/P van de rijksbelastingdienst (hierna: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende na te melden aanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.4. Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota overgelegd, welke pleitnota met instemming van partijen wordt geacht ter zitting te zijn voorgedragen.

1.5. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

2.1. Belanghebbende, geboren op 7 februari 1936, heeft de Nederlandse nationaliteit en woont sinds 1979 in Duitsland. Hij is buitenlands belastingplichtig in Nederland.

2.2. Belanghebbende geniet een Nederlands overheidspensioen van het ABP (hierna: het ABP-pensioen) en een AOW-uitkering. Tot het vermogen van belanghebbende behoren twee in Nederland gelegen onroerende zaken (hierna: de onroerende zaken). Op basis van het belastingverdrag tussen Nederland en Duitsland (hierna: het Verdrag) is de heffing over deze onroerende zaken toegewezen aan Nederland.

2.3. Belanghebbende heeft niet gekozen voor de behandeling als binnenlandse belastingplichtige in de zin van artikel 2.5 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet IB 2001). Uit de aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2001 blijkt, dat belanghebbende niet verzoekt om toepassing van de zogenaamde 90% regeling uit het Aanvullend protocol van 13 maart 1980, Trb. 1980,61 (Grensarbeidersprotocol).

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

Belanghebbende is van oordeel, dat de eerste en de derde vraag ontkennend moeten worden beantwoord en de tweede vraag bevestigend. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden, welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende

De Inspecteur

Mij is niets bekend over de geruchten, als zouden de eigenaren van boten dit bezit niet aan de fiscus opgeven of dat de Belastingdienst dit bezit niet zou controleren. Voor belanghebbende als buitenlandse belastingplichtige is dit bezit niet in Nederland belast.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Voorts stelt belanghebbende, dat het gerucht gaat, dat het bezit van boten en pleziervaartuigen in de praktijk niet aan de Belastingdienst wordt opgegeven, omdat de Belastingdienst het bezit niet controleert. Belanghebbende wenst - zo verstaat het Hof hem - voor zijn onroerende zaken in Nederland dezelfde behandeling. De Inspecteur heeft verklaard niet bekend te zijn met de door belanghebbende aangehaalde geruchten. Nu bij belanghebbende als buitenlandse belastingplichtige de waarde van roerende zaken op grond van artikel 7.7, lid 2, van de Wet IB 2001 niet tot de rendementsgrondslag wordt gerekend, is belanghebbendes beroep op gelijke behandeling reeds daarom ongegrond, wat er ook zij van de door hem gestelde geruchten. Overigens merkt het Hof op, dat ook bij binnenlandse belastingplichtigen de waarde van roerende zaken die door hem en personen die behoren tot zijn huishouden voor persoonlijke doeleinden worden gebruikt, niet tot de rendementsgrondslag worden gerekend.

4.3. Belanghebbende stelt, dat zijn onroerende zaken betrokken worden in de belastingheffing in Nederland in box III als tweede woning, terwijl belanghebbende geen eerste woning bezit. Deze stelling is naar het oordeel van het Hof gebaseerd op een verkeerde lezing van de wettekst. Artikel 7.7, lid 2, van de Wet IB 2001 bepaalt, voorzover hier van belang, dat tot bezittingen in Nederland gerekend worden de in Nederland gelegen onroerende zaken. Door verwijzing in lid 1 van artikel 7.7, van de Wet IB 2001 naar de regels van hoofdstuk 5 van die wet worden bezittingen overeenkomstig het bepaalde in artikel 5.19 van de Wet IB 2001 in aanmerking genomen voor de waarde in het economische verkeer. Een woning, niet zijnde een hoofdverblijf, die een belastingplichtige in belangrijke mate ter beschikking staat (ook wel genoemd: de tweede woning), wordt echter in afwijking van artikel 5.19, lid 1, gesteld op de zogenaamde WOZ waarde. De Wet IB 2001 stelt, anders dan belanghebbende kennelijk meent, de belastingheffing over een woning, niet zijnde een eigen woning in de zin van artikel 3.111 van de Wet IB 2001, niet afhankelijk van het bezit van een eigen woning (in de wandelgangen ook genoemd: de eerste woning). Een belastingplichtige, die een huurwoning als hoofdverblijf bewoont en een woning in de zin van artikel 5.20 Wet IB 2001 bezit, wordt wel degelijk betrokken in box III voor inkomsten uit deze zogenaamde tweede woning. Op grond van het hierboven overwogene faalt belanghebbendes stelling, dat hij niet belastbaar is in Nederland bij gebrek aan een eerste woning.

4.4. Belanghebbende doet beroep op het bepaalde in artikel 5.3, lid 4, van de Wet IB 2001. Dit beroep faalt, nu voor belanghebbende als buitenlandse belastingplichtige een met artikel 5.3, lid 4 vergelijkbare bepaling geldt opgenomen in artikel 7.7, lid 4, van de Wet IB 2001. Het genoemde artikel 7.7 verwijst in lid 1 weliswaar naar de regels van hoofdstuk 5, doch men dient de bepalingen van afdeling 7.4, waarin de regels voor de bepaling van het belastbare inkomen uit sparen en beleggen in Nederland zijn opgenomen, in hun context te beschouwen. De bepaling van artikel 7.7, lid 4 heeft als lex specialis voorrang boven de bepalingen van hoofdstuk 5 van de Wet IB 2001.

4.5. Belanghebbende stelt zich op het standpunt, dat door de verwijzing van artikel 7.7, lid 1, van de Wet IB 2001, naar de regels van hoofdstuk 5, op belanghebbende onverkort het bepaalde in artikel 5.5 van de Wet IB 2001 van toepassing is, en doet beroep op het heffingvrije vermogen. Dit beroep faalt eveneens. Het genoemde artikel 7.7 bepaalt in de slotzin van lid 1, dat het voordeel uit sparen en beleggen in Nederland gesteld wordt op 4% van de gemiddelde rendementsgrondslag. Een saldering met het heffingvrije vermogen, als bepaald in artikel 5.2 van de Wet IB 2001 voor de binnenlandse belastingplichtigen, is in het genoemde artikel 7.7 niet opgenomen. Overigens heeft belanghebbende niet geopteerd voor de behandeling als binnenlandse belastingplichtige, noch is gesteld of gebleken, dat hij recht heeft op de toepassing van het heffingvrije vermogen op grond van het Europese recht of het Verdrag.

'Dieser Artikel sieht vor, daß Ruhe- und Hinterbliebenenbezüge grundsätzlich in dem Staat besteuert werden können, in dem der Empfänger seinen Wohnsitz hat. Abweichend davon steht das Besteuerungsrecht für Ruhebezüge aus öffentlichen Kassen dem Staat zu, der sie zahlt. Letzteres gilt auch für Bezüge aus der Sozialversicherung sowie für Bezüge, die an Kriegsbeschädigte oder politisch gezahlt werden.' (Denkschrift zum Abkommen, Deutscher Bundestag, Drucksache 3/1614, blz. 21.)

De uitkeringen zijn op grond van het Verdrag in Nederland belastbaar.

4.7. Gelet op het vorenstaande is het gelijk met betrekking tot de in geschil zijnde vragen aan de zijde van de Inspecteur.

5. Griffierecht

Het Hof is van oordeel, dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten, dat aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk wordt vergoed.

6. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan op 6 december 2006 door P.J.M. Bongaarts, voorzitter, J. Swinkels en F. Sonneveldt, in tegenwoordigheid van P.H.A. Calis, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 6 december 2006

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

In het beroepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.