Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 09-11-2006, BA2522, 03/01502

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, tweede meervoudige Belastingkamer, op het beroep van de naamloze vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X N.V. te Y (hierna: de belanghebbende) tegen de uitspraak van de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/P van de rijksbelastingdienst (hierna: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende de hierna te melden naheffingsaanslag accijns.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan de belanghebbende is met dagtekening 19 juni 2002 onder aanslagnummer 1 over het tijdvak 25 februari 2001 tot en met 25 maart 2001 een naheffingsaanslag ten bedrage van fl. 13.017,54 aan accijns van bier opgelegd. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij uitspraak de naheffingsaanslag gehandhaafd.

1.2. De belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de belanghebbende een griffierecht geheven van € 232,=. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.3. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 7 oktober 2004 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord namens de belanghebbende, de heer A, verbonden aan B, te Q, en namens de Inspecteur, de heer C, verbonden aan het vorengenoemde onderdeel van de rijksbelastingdienst.

De zaak is met instemming van partijen tegelijk behandeld met de zaak bij het Hof bekend onder kenmerk BK-02/04825.

1.4. De belanghebbende en de Inspecteur hebben op deze zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent deze pleitnota's tot de stukken van het geding.

1.5. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

2.1. De belanghebbende produceert bier. Zij is in het bezit van een vergunning voor een accijnsgoederenplaats.

2.4. Op een factuur van K b.v. te Q aan de belanghebbende d.d. 19 maart 2001 is een bedrag in rekening gebracht voor vervoer per MS L van Y naar S met referentienummer 4.

2.5. Op een bill of lading van N te T Zweden van 16 maart 2001 is onder meer vermeld de op het AGD met nummer 4 vermelde hoeveelheden, schip M, plaats van bestemming U en 'not to be returned if ship and/or cargo lost or not lost'.

2.6. In een rapport van expertise met nummer 5 d.d. 24 april 2001 van O B.V. te Q is, voor zover te dezen relevant, het volgende vermeld:

'Schadedatum: 21 maart2001.

Datum opdracht: 27 maart 2001.

Datum expertise: 27 maart 2001 en volgende data.

Plaats van expertise: Q

Leveringscondities: GIF S.

Soort schade: Zending is gaan schuiven in container tijdens transport.

Schadevaststelling: NLG 14.220,60.

Afzender: X N.V., Y.

Ontvanger: J, U, Zweden.

Wijze van vervoer: In 40ft. Container nr. 6 per m.s. "M" van Q naar T, Zweden. Vervolgens per truck vervoerd door BB AB van T naar U.

Vervoersdocument: B/L nr. 0009 opgemaakt in Q op 16 maart 2001.

(...)

Aard en omvang van de schade:

Op 20 maart jl. was de container nr. 6 afgeleverd door de Zweedse vervoerder BB AB bij de ontvanger. Na aankomst merkte men op dat de container verzegeld was en dat aan de linkerzijde van de container een lichte beschadiging zat. Na het openen van de container bleek dat een gedeelte van de zending beschadigd was. Een aantal flesjes waren gebroken en er was schade aan een aantal kartons. In overleg met betrokken partijen is de zending gesorteerd. Recentelijk ontvingen wij bijgesloten resultaat van de sortering.

Uitgesorteerd als zijnde beschadigd:

(...)

Oorzaak van de schade:

Wij werden geïnformeerd dat de bewuste container met schade aan de linkerzijde was aangeleverd. Wij vermoeden dan ook dat de container tijdens het transport is beschadigd waardoor de inhoud is verschoven met schade als gevolg.'.

2.7. In een brief van 18 februari 2002 van de National Tax Board van Zweden aan de rijksbelastingdienst is, voor zover te dezen relevant, het volgende opgenomen:

'D (excise number 7) is subject for an audit concerning alcohol tax. The audit has been ongoing since summer 2001.

We have not succeeded in getting in contact with the representatives of the company, as far as we can say the business has been closed down. The company has been deregistered as a warehousekeeper 2001-07-31.

From the material collected at the company can be concluded that the company has received three of the deliveries concerned. Two of the deliveries cannot be confirmed.

Not confirmed deliveries:

2.8. In een brief van 7 juni 2002 schrijft de Inspecteur aan de belanghebbende, voor zover te dezen relevant, het volgende:

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de vragen:

De belanghebbende is van oordeel dat vragen I, III en IV bevestigend en vraag II ontkennend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken, waaronder de onder 1.4 vermelde pleitnota's, de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, kort weergegeven, toegevoegd:

3.3. De belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de bestreden uitspraak en tot vernietiging van de naheffingsaanslag. De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

Vraag I

4.1. De grief van de belanghebbende, dat de naheffingsaanslag moet worden vernietigd, omdat deze onvoldoende is gemotiveerd faalt, overigens daargelaten of deze gebrekkige motivering zich zou hebben voorgedaan. Het Hof verwijst in dit kader naar hetgeen de Hoge Raad der Nederlanden heeft opgemerkt in zijn arrest van 28 oktober 1992, rolnummer 27 958, onder meer gepubliceerd in BNB 1993/36 en van 15 september 1993, rolnummer 29 175, onder meer gepubliceerd in BNB 1993/316.

4.2. Vraag I moet ontkennend worden beantwoord.

Vraag II

4.3. De Inspecteur heeft gesteld, dat uit de brief van 18 februari 2002 van de National Tax Board uit Zweden volgt, dat de zendingen van 25 januari 2001 en 16 maart 2001 niet op de plaats van bestemming zijn ontvangen. Voorts heeft hij gesteld, dat de op het teruggezonden exemplaar van de AGD's voorkomende tekening voor ontvangst op 31 januari 2001 en 28 maart 2001 niet juist kan zijn, nu de Zweedse autoriteiten deze ontvangst niet hebben kunnen bevestigen op basis van administratie van de geadresseerde.

Het tijdstip van heffing en het tijdvak

4.4. Met betrekking tot de door de belanghebbende tijdens het onderzoek ter zitting opgeworpen vragen inzake het tijdstip van heffing overweegt het Hof als volgt.

4.5. Artikel 2, eerste lid van de Wet op de accijns (hier en hierna in de tekst geldend in het jaar 2001) bepaalt, dat onder uitslag wordt verstaan het brengen van een accijnsgoed buiten een plaats die voor dat soort accijnsgoed als accijnsgoederenplaats is aangewezen.

4.6. Artikel 2, derde lid, aanhef, onderdeel c van de Wet op de accijns bepaalt, dat als uitslag niet wordt aangemerkt het brengen van een accijnsgoed vanuit een accijnsgoederenplaats naar een in een andere lidstaat gevestigd geregistreerd bedrijf.

4.7. Ingevolge artikel 52 van de Wet op de accijns wordt de accijns verschuldigd op het tijdstip van de uitslag. Voorts bepaalt artikel 53 van de Wet op de accijns dat de in een tijdvak verschuldigd geworden accijns op aangifte moet worden voldaan. (In dit verband wijst het Hof op het arrest van de Hoge Raad der Nederlanden van 17 oktober 2003, nr 38 220, onder meer gepubliceerd in BNB 2004/24, r.o. 3.2.)

4.8. Artikel 6 van de Richtlijn nr. 92/12/EEG, van de Raad van 25 februari 1992 betreffende de algemene regeling voor accijnsproducten, het voorhanden hebben en het verkeer daarvan en de controle daarop, Pb EG 1992, nr. L 76 (hierna: de Richtlijn accijns) luidt, voor zover te dezen relevant, als volgt:

'1. De accijns wordt verschuldigd bij de uitslag tot verbruik of bij het constateren van de tekorten die krachtens artikel 12, lid 3, aan accijnzen moeten worden onderworpen.

Als uitslag tot verbruik van accijnsprodukten wordt beschouwd:

a) iedere vorm van onttrekking, ook op onregelmatige wijze, aan een schorsingsregeling;

(...)

2. De voorwaarden voor verschuldigdheid en het toe te passen accijnstarief zijn die welke op het tijdstip van verschuldigd worden van kracht zijn in de Lid-Staat waar de uitslag tot verbruik of het constateren van tekorten plaatsvindt. De accijns wordt geheven en geïnd op de door elke Lid-Staat vastgestelde wijze, waarbij de Lid-Staten dezelfde heffings- en invorderingsprocedure toepassen op nationale produkten en op produkten uit andere Lid-Staten.'.

4.9. De Hoge Raad der Nederlanden heeft in het arrest van 11 april 2003, nr 37 519, onder meer gepubliceerd in BNB 2003/252 onder meer het volgende overwogen:

4.10. Naar het oordeel van het Hof is, gelet op het vorenoverwogene, in het onderhavige geval sprake van uitslag op de momenten, dat de (eerste) onregelmatigheid met betrekking tot de litigieuze goederen is begaan.

4.11. Het rapport van expertise van 24 april 2001 vermeldt als plaats van expertise Q, terwijl voorts uit pagina 2, tweede alinea en pagina 3, onderaan van dat rapport blijkt dat de rapporteur is uitgegaan van door derden aangeleverde gegevens. Kennelijk heeft de rapporteur het rapport niet gebaseerd op eigen waarnemingen, maar op door anderen gegeven informatie. Voorts blijkt uit het rapport, dat de daarin genoemde container op 20 maart 2001 is ontvangen door J, U, Zweden, terwijl het AGD met nummer 2 d.d. 25 januari 2001 een datum van ontvangst bevat van 31 januari 2001 en als ontvanger D AB, S en het AGD met nummer 4 d.d. 16 maart 2001 een datum van ontvangst bevat van 28 maart 2001 en als ontvanger D AB, S. Gelet op het vorenstaande is het Hof van oordeel, dat omtrent de plaats en het moment van het begaan van de onregelmatigheden, en derhalve de uitslag, niets is komen vast te staan. Met betrekking tot de plaats van de begane onregelmatigheden vloeit uit artikel 86a, vierde lid van de Wet op de accijns, welk artikel zonder redelijke twijfel in overeenstemming is met artikel 20, derde lid van de Richtlijn accijns, voort dat deze plaats dan Nederland is.

4.12. Met betrekking tot het tijdstip van de begane onregelmatigheden overweegt het Hof, dat de naheffingsaanslag als tijdvak van naheffing bevat: 25 februari 2001 tot en met 25 maart 2001. Gelet op hetgeen onder 4.11 is overwogen staat feitelijk niet vast, dat dit tijdvak juist is.

4.13. Het tijdvak van naheffing op het aanslagbiljet maakt hiervan een zo wezenlijk onderdeel uit, dat niet kan worden toegestaan dat belasting, verschuldigd wegens feiten gelegen buiten dat tijdvak, in de naheffingsaanslag worden begrepen. Dit is slechts anders indien de op het aanslagbiljet voorkomende vermelding van het tijdvak van naheffing op een duidelijke, ook voor de belastingplichtige kenbare, vergissing berust (arrest van de Hoge Raad der Nederlanden van 20 december 1978, nr 18 960, onder meer gepubliceerd in BNB 1979/111 en HR 6 oktober 1993, nr. 28 752, onder meer gepubliceerd in BNB 1995/99 en van 7 maart 2006, nr 41 558, onder meer gepubliceerd in BNB 2006/223).

4.14. De Inspecteur heeft tijdens het onderzoek ter zitting betoogd, dat met betrekking tot de litigieuze zendingen van een onder 4.13 bedoelde kenbare vergissing sprake is, gelet op de door hem aan de belanghebbende vóór het opleggen van de naheffingsaanslag gezonden brief van 7 juni 2002.

4.15. Het Hof is van oordeel, dat gelet op de brief van 7 juni 2002, waarin is vermeld dat zal worden nageheven ter zake van het AGD met nummer 2 d.d. 25 januari 2001 met CMR 11 en het AGD met nummer 4 d.d. 16 maart 2001 met CMR 12, de belanghebbende redelijkerwijs moet hebben begrepen, dat de naheffingsaanslag de in de brief van 7 juni 2002 vermelde AGD's betrof. Naar het oordeel van het Hof doet hier niet aan af, dat niet kan worden vastgesteld op welk moment de (eerste) onregelmatigheden, en derhalve de uitslagen, zich hebben voorgedaan, omdat het tijdvak van naheffing ertoe dient de belanghebbende duidelijk te maken waar de naheffing op ziet en daarover, gelijk vorenoverwogen, redelijkerwijs geen misverstand kan zijn ontstaan.

De ontvangst van de litigieuze goederen

4.16. De belanghebbende heeft voorts betoogd, dat met uitzondering van het deel van de zending onder AGD 4, dat tijdens het transport verloren is gegaan, de goederen van de zendingen met het AGD met nummer 2 d.d. 25 januari 2001 en het AGD met nummer 4 d.d. 16 maart 2001 de plaats van bestemming hebben bereikt.

4.17. De belanghebbende betoogt voorts, dat Zweden geen gebruik heeft gemaakt van de ingevolge artikel 19, eerste lid de Richtlijn accijns geboden mogelijkheid om het terugzendingsexemplaar door de Zweedse autoriteiten te laten certificeren of te viseren. Zij verbindt hieraan de conclusie, dat in dat belicht bezien de op het AGD met nummer 2 d.d. 25 januari 2001 en op het AGD met nummer 4 d.d. 16 maart 2001 aangebrachte aantekeningen voor ontvangst volstaan.

4.18. Het Hof is van oordeel, dat, gelet op de brief van 18 februari 2002 van de National Tax Board uit Zweden, de op de AGD's vermelde gegevens omtrent de ontvangst niet zonder meer als juist kunnen worden aanvaard. Dit temeer, nu de gegevens op het AGD met nummer 4 d.d. 16 maart 2001 ter zake van de ontvangen goederen niet overeenstemmen met de gegevens inzake de verloren gegane goederen volgens het rapport van expertise van 24 april 2001 en, zoals onder 4.11 overwogen, de op die AGD opgenomen gegevens niet te verifiëren zijn aan de hand van het vorenbedoelde rapport. Tevens blijkt uit de op het AGD met nummer 4 d.d. 16 maart 2001 aangebrachte aantekening voor ontvangst, dat niet alle goederen zijn ontvangen. Evenmin volgt, uit de onder 2.4 en 2.5 vermelde bescheiden dat de litigieuze goederen op de plaats van bestemming zijn aangekomen.

4.19. Anders dan de Inspecteur verdedigt vloeit hieruit niet zonder meer voort dat de naheffingsaanslag terecht is opgelegd.

4.20. In het arrest van de Hoge Raad der Nederlanden van 27 januari 2006, nr 39 810, onder meer gepubliceerd in BNB 2006/151 heeft de Hoge Raad, voor zover te dezen relevant, het volgend overwogen:

4.21. Naar het oordeel van het Hof geldt, gelet op het onder 4.20 vermelde arrest, ook in het onderhavige geval dat de belanghebbende met allerlei bewijsmiddelen aannemelijk mag maken, dat de litigieuze goederen hun plaats van bestemming hebben bereikt.

4.23. De belanghebbende heeft, nadat het Hof haar tijdens het onderzoek ter zitting had gevraagd of zij nog gevolg wilde geven aan haar bewijsaanbiedingen, tijdens die zitting uitdrukkelijk verklaard, dat het getuigenaanbod alleen wordt gedaan voor het geval het Hof van oordeel zou zijn, dat het gelijk aan de zijde van de belanghebbende is met betrekking tot haar stelling dat zij met alle bewijsmiddelen, en niet alleen met een door de Inspecteur voor ogen staand beperkt aantal bewijsmiddelen, aannemelijk mag maken dat het litigieuze bier de Gemeenschap heeft verlaten. Het Hof is van oordeel, dat dit getuigenaanbod niet anders kan worden aangemerkt dan als een bewijsaanbod onder de voorwaarde dat het Hof een voorlopig oordeel geeft omtrent de waardering van het door partijen bijgebrachte bewijs. Gelet op het arrest van de Hoge Raad der Nederlanden van 17 december 2004, nr 38 831, onder meer gepubliceerd in BNB 2005/152, strookt het niet met het stelsel van de Awb een tussenbeslissing omtrent de bewijslastverdeling of de waardering van het tot dan toe bijgebrachte bewijs te geven en is het Hof, nu het proces geen voor belanghebbende onverwachte wending heeft gehad, hiertoe niet gehouden. Voorts overweegt het Hof dat het dit getuigenaanbod reeds kan passeren op de grond dat de belanghebbende de mogelijkheid om op de voet van artikel 8:60, vierde lid van de Awb, getuigen mee te brengen naar of op te roepen voor het onderzoek ter zitting, mits daarvan uiterlijk een week vóór de zitting aan het Hof en de Inspecteur mededeling is gedaan, ongebruikt heeft gelaten en derhalve haar niet eerder dan ter zitting gedane getuigenaanbod als in strijd met een goede procesorde, immers te laat, gedaan moet worden beschouwd.

4.24. Met betrekking tot de overige onder 4.22 vermelde aanbiedingen van bewijs is het Hof van oordeel, dat deze te vaag en te onbepaald zijn, zodat het Hof daaraan voorbij gaat. (Arrest van de Hoge Raad der Nederlanden van 24 maart 1999, nr 34 925, onder meer gepubliceerd in BNB 1999/218).

4.25. Met betrekking tot de overige onder 4.22 vermelde aanbiedingen van bewijs overweegt het Hof voorts, dat de Inspecteur in het verweerschrift, pagina 8, zesde alinea, in reactie op het (de motivering van het) beroepschrift heeft aangedrongen op het overleggen van het door de belanghebbende in punt 3.12 van het beroepschrift aangeboden bewijs. Gelet daarop, en het feit dat de belanghebbende de mogelijkheid tot het indienen van een conclusie van repliek dan wel het indienen van nadere stukken tot tien dagen vóór de zitting op de voet van artikel 8:58 van de Awb ongebruikt heeft gelaten is het Hof tevens van oordeel, dat - afgezien van het overwogene onder 4.24 - de proceseconomie met zich brengt dat de belanghebbende niet alsnog in de gelegenheid moet worden gesteld te voldoen aan de door haar gedane bewijsaanbiedingen.

4.26. Gezien het vorenoverwogene is de aanslag gelet op artikel 2, eerste lid en derde lid, aanhef, onderdeel c van de Wet op de accijns juncto artikel 2a van het Uitvoeringsbesluit accijns juncto artikel 86a, vierde lid van de Wet op de accijns, welke bepalingen, naar redelijkerwijs niet voor twijfel vatbaar is, in overeenstemming zijn met de Richtlijn accijns, terecht opgelegd.

4.27. Vraag II moet bevestigend worden beantwoord.

Vraag III

4.28. De belanghebbende heeft betoogd, dat het deel van de zending onder AGD 4, dat tijdens het transport verloren zou zijn gegaan moet worden aangemerkt als een verlies tijdens het vervoer, welk deel op de voet van artikel 88 van de Wet op de accijns niet als uitslag moet worden aangemerkt.

4.29. De Inspecteur heeft gesteld, dat de belanghebbende niet heeft aangetoond dat van een in artikel 88 van de Wet op de accijns bedoeld verlies tijdens het vervoer sprake is. Voorts heeft hij gesteld, dat, gelet artikel 14, tweede lid van de Richtlijn accijns, verliezen die zijn opgetreden tijdens intracommunautair vervoer van producten onder de schorsingsregeling, moeten worden geconstateerd volgens de regels van de lidstaat van bestemming en dat hieraan niet is voldaan.

4.30. Het Hof is van oordeel, dat een uitleg van artikel 88 van de Wet op de accijns conform de Richtlijn accijns meebrengt, dit artikel zo uit te leggen dat het verlies, overeenkomstig hetgeen is bepaald in artikel 14, eerste, tweede en derde lid van de Richtlijn accijns, moet zijn vastgesteld door de bevoegde autoriteiten volgens de regels van de lidstaat van bestemming. Hieraan is niet voldaan. Zelfs indien het - gelet op het onder 4.20 vermelde arrest - de belanghebbende vrij zou staan met alle bewijsmiddelen aan te tonen dat van een in artikel 88 van de Wet op de accijns bedoeld verlies tijdens het vervoer sprake is, is het Hof van oordeel dat de belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt, dat hiervan sprake is. Gelet op hetgeen onder 4.11 reeds is overwogen heeft de rapporteur kennelijk het rapport niet gebaseerd op eigen waarnemingen, maar op door de ontvanger gegeven informatie, die er alle belang bij had goederen als verloren aan te merken, zodat aan het rapport geen waarde kan worden toegekend.

4.31. Vraag III moet ontkennend worden beantwoord.

Vraag IV

4.32. De belanghebbende heeft gesteld, dat de Inspecteur de AGD's heeft gecontroleerd tijdens een bij de belanghebbende per kwartaal plaatsgevonden hebbende periodieke controle.

4.33. Van een in rechte te beschermen vertrouwen is pas sprake als de Inspecteur bewust en weloverwogen zijn standpunt heeft bepaald, dan wel de belanghebbende redelijkerwijs mocht menen dat de Inspecteur bewust en weloverwogen zijn standpunt heeft bepaald. (Vergelijk het arrest van de Hoge Raad der Nederlanden van 13 december 1989, nr 25 077, onder meer gepubliceerd in BNB 1990/119, van 2 december 1998, nr 33 798, onder meer gepubliceerd in BNB 1999/23, van 13 oktober 1999, nr 33 311, onder meer gepubliceerd in BNB 2000/91; van 17 januari 2003, nr 37 463, onder meer gepubliceerd in BNB 2003/188 en van 9 januari 2004, nr 38 537, onder meer gepubliceerd in BNB 2004/125.) Voor een in rechte te beschermen vertrouwen is in het bijzonder niet vereist dat de aangelegenheid bij een boekenonderzoek door de belastingadministratie daadwerkelijk op haar fiscale merites is beoordeeld, doch is voldoende dat de belastingplichtige in de gegeven omstandigheden mocht aannemen dat zulks het geval was. (Arrest van de Hoge Raad der Nederlanden van 18 december 1991, nr 27 127, onder meer gepubliceerd in BNB 1992/182.)

4.34. De Inspecteur heeft gesteld, dat de onder 4.32 bedoelde controle juist aanleiding is geweest om op de voet van artikel 19, zesde lid van de Richtlijn accijns informatie in te winnen bij de Zweedse autoriteiten, dat deze informatie nodig is om te komen tot een juiste vaststelling van de verschuldigde accijns, dat de belanghebbende als ervaren marktdeelnemer ervan op de hoogte is dat de Inspecteur naar aanleiding van controles bij belastingplichtigen in het buitenland informatie inwint en dat de vorenbedoelde autoriteiten bij de brief van 18 februari 2002 hebben bericht de ontvangst van de litigieuze goederen niet te kunnen bevestigen.

4.35. Gelet op de door de Inspecteur gestelde en onder 4.34 vermelde - door de belanghebbende onweersproken gelaten - feiten en omstandigheden, mocht de belanghebbende niet aannemen dat de Inspecteur bewust en weloverwogen akkoord zou zijn gegaan met de zuivering van de AGD's. Bijkomende feiten en omstandigheden, op grond waarvan de belanghebbende redelijkerwijs zou hebben mogen aannemen dat de Inspecteur bewust en weloverwogen akkoord zou zijn gegaan met de zuivering van de AGD's zijn gesteld noch gebleken.

4.36. Vraag IV moet ontkennend worden beantwoord.

Slotsom

4.37. Uit al het vorenoverwogene volgt, dat het gelijk aan de zijde van de Inspecteur is.

5. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

6. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan op 9 november 2006 door A. Bijlsma, voorzitter, P. Fortuin en G.D. van Norden, in tegenwoordigheid van A.R. Veldt, griffier. De beslissing is op die datum in het openbaar uitgesproken.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 9 november 2006

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

In het beroepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.