Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 31-01-2007, BA2987, 04/01547

HET GERECHTSHOF TE 'S-HERTOGENBOSCH

UITSPRAAK

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, vierde meervoudige Belastingkamer, op het beroep van mevrouw X te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/P van de rijksbelastingdienst (hierna: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende na te melden aanslag en beschikking.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2001 een aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd met een te betalen bedrag van € 1.576,= en een beschikking heffingsrente tot een bedrag van € 122,=. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij de bestreden, in één geschrift vervatte, uitspraken de aanslag en de beschikking heffingsrente gehandhaafd.

1.5. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en de geloofwaardige verklaring van de Inspecteur ter zitting, stelt het Hof als tussen partijen niet in geschil, de volgende feiten vast:

2.1. Belanghebbende is geboren op 10 januari 1945 en is gehuwd.

2.2. Eind 2000 heeft belanghebbende van de Inspecteur een formulier "Verzoek voorlopige teruggaaf algemene heffingskorting" voor het jaar 2001 ontvangen.

2.4. Eind 2001 heeft belanghebbende het formulier voor 2002 ontvangen. Zij heeft - wederom met de gegevens van haar echtgenoot - het formulier ingevuld en teruggestuurd. Ook in de loop van 2002 heeft zij een voorlopige teruggaaf ontvangen. Hetzelfde is ook voor 2003 en 2004 gebeurd.

2.5. De echtgenoot van belanghebbende heeft in zijn aangifte voor het jaar 2001 naast het inkomen, dat hij in Duitsland genoot, ook inkomen uit de eigen woning aangegeven. Door zijn werkzaamheden in Duitsland is hij hier te lande niet verzekerd ingevolge de volksverzekeringen. Na verrekening van de belastingvermindering ter voorkoming van dubbele belasting en toepassing van de gecombineerde heffingskorting is de echtgenoot van belanghebbende in 2001 geen inkomstenbelasting en premies volksverzekeringen verschuldigd. Zijn aanslag voor het jaar 2001 is met dagtekening 7 mei 2003 opgelegd en bedraagt nihil. Belanghebbende heeft in 2001 geen inkomsten genoten.

2.6. Met dagtekening 29 juni 2004 is aan belanghebbende de bestreden aanslag opgelegd, waarbij de Inspecteur de aan haar in 2001 verleende uitbetaling van de algemene heffingskorting van € 1.576,=, met berekening van heffingsrente ad € 122,=, heeft teruggenomen, hetgeen resulteerde in een te betalen bedrag van € 1.698,=.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen

Belanghebbende is van oordeel, dat de eerste en derde vraag ontkennend moeten worden beantwoord en de tweede vraag bevestigend. De Inspecteur is de tegengestelde mening toegedaan.

3.2.1. Tussen partijen is niet in geschil het bedrag van de aanslag, dat is vastgesteld op het bedrag van de verleende teruggaaf.

Verder meent belanghebbende, dat haar aanslag vernietigd dient te worden, nu deze niet binnen 8 weken, maar pas ruim een jaar na de definitieve aanslag van haar echtgenoot is vastgesteld.

3.2.3. De Inspecteur bestrijdt, dat sprake is van enig in rechte te honoreren vertrouwen, nu belanghebbende geen schade lijdt, maar alleen de uitbetaalde algemene heffingskorting moet terugbetalen.

3.3. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden, welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden beschouwd. Ter zitting heeft de Inspecteur hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

- De berekening van heffingsrente is dwingend voorgeschreven. Deze berekening kan bij belanghebbende als onrechtvaardig overkomen, mede omdat er een jaar zit tussen de vaststelling van de aanslag van de echtgenoot en de vaststelling van haar aanslag. Er zit een hardheid in. Ik ga akkoord met het laten vervallen van de heffingsrente en ook met het vergoeden van het griffierecht.

3.4. Belanghebbende concludeert, naar het Hof verstaat, tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak en van de aanslag. De Inspecteur concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak en van de beschikking heffingsrente en handhaving van de aanslag.

4. Beoordeling van het geschil

4.1.2. Belanghebbende is in het onderhavige jaar de minstverdienende partner. Zij heeft aanspraak gemaakt op de verhoging van de gecombineerde heffingskorting. De echtgenoot van belanghebbende is echter geen gecombineerde inkomensheffing verschuldigd. Hij is immers in Nederland, na verrekening van de belastingvermindering ter voorkoming van dubbele belasting en toepassing van de gecombineerde heffingskorting, geen inkomstenbelasting noch premies volksverzekeringen verschuldigd. Dit heeft tot gevolg, dat het bedrag van de gecombineerde heffingskorting voor de minstverdienende partner nihil blijft.

4.2.1. Door belanghebbende is gesteld, dat haar door (een medewerker van) de Inspecteur is verteld, dat zij aanspraak maakte op teruggaaf, het formulier moest invullen en terugsturen. De in het kader van het - indienen van een - verzoek om een voorlopige teruggaaf door (een medewerker van) de Inspecteur verstrekte inlichtingen zijn naar het oordeel van het Hof van algemene aard, zodat hieraan in principe geen vertrouwen kan worden ontleend. De door belanghebbende gestelde uitlating is niet als een toezegging op te vatten, die een bewuste standpuntbepaling ter zake van belanghebbendes aanslagregeling behelst, waaraan belanghebbende een in rechte te honoreren vertrouwen zou mogen ontlenen, doch slechts als algemene voorlichting aan te merken. De Inspecteur is aan een onjuiste informatieverstrekking alleen dan gebonden, indien belanghebbende als gevolg van de onjuistheid van de informatie naast de verschuldigde belasting schade heeft geleden (zie Hoge Raad 9 maart 1988, BNB 1988/148 en 3 januari 1990, BNB 1990/148). Een dergelijke schade is gesteld noch gebleken.

4.2.2. Ook de stelling van belanghebbende, dat zij meerdere keren heeft vermeld, dat haar echtgenoot in Duitsland werkte, kan haar naar het oordeel van het Hof niet baten. Met het feit, dat haar echtgenoot in 2000 in Duitsland werkte, is nog niet gegeven, dat hij ook in het daaropvolgende jaar - c.q. daaropvolgende jaren - uitsluitend in Duitsland zal werken en geen in Nederland aan inkomstenbelasting en/of heffing van premies volksverzekeringen onderworpen inkomsten zal genieten.

4.2.4. Belanghebbendes stelling, dat de Inspecteur onzorgvuldig gehandeld heeft door haar pas drie en half jaar na het verlenen van de teruggaaf 2001 in kennis te stellen, dat de teruggaaf onterecht is verleend, wordt naar het oordeel van het Hof vergeefs voorgedragen. Ingevolge artikel 11, derde lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR) is de Inspecteur bevoegd een aanslag vast te stellen binnen drie jaren na het tijdstip, waarop de belastingschuld is ontstaan. In casu heeft de Inspecteur zich aan deze bepaling gehouden en de aanslag binnen de aanslagtermijn opgelegd. Om die reden kan de aanslag niet vernietigd worden.

4.2.5. Belanghebbende heeft voorts gesteld, dat de Inspecteur te kort is geschoten door de bij de Belastingdienst bekende gegevens van echtelieden niet te raadplegen voordat teruggaaf wordt verleend. Naar het oordeel van het Hof kan deze stelling niet slagen, nu bij het beoordelen en inwilligen van het verzoek om de voorlopige teruggaaf bij de Inspecteur geen gegevens bekend kunnen zijn van de inkomsten van de echtgenoot in het daaropvolgende of lopende jaar.

4.2.6. Verder beroept belanghebbende zich erop, dat verwacht mag worden dat aan haar, binnen acht weken na vaststelling van de definitieve aanslag van haar echtgenoot, een aanslag zal worden opgelegd. De Inspecteur heeft hiertegen verweer gevoerd, dat een termijn van acht weken alleen genoemd wordt in artikel 16, zesde lid, van de AWR, als termijn waarbinnen, na afloop van de navorderingstermijn, een navorderingsaanslag inzake een ten onrechte of tot een te hoog bedrag genoten heffingskorting opgelegd kan worden. Met de Inspecteur is het Hof van oordeel, dat geen termijn is gesteld voor het opleggen van de primitieve aanslag afhankelijk van de dagtekening van de aanslag van de echtgenoot. De aanslag kan om die reden niet vernietigd worden.

4.2.7. Mogelijk bedoelt belanghebbende een beroep te stellen op een bij haar gewekt rechtens te honoreren vertrouwen, dat verwacht mag worden dat aan haar, binnen acht weken na vaststelling van de definitieve aanslag van haar echtgenoot, een aanslag zal worden opgelegd. Een beroep op gewekt vertrouwen als hier omschreven, wordt naar het oordeel van het Hof vergeefs voorgedragen. Belanghebbende heeft geen feiten of omstandigheden aangevoerd, waaruit van een dergelijk vertrouwen blijkt.

4.2.9. Gelet op hetgeen is overwogen onder 4.2.1 tot en met 4.2.8 is het gelijk voor wat betreft de tweede vraag aan de zijde van de Inspecteur.

4.3. Nu de Inspecteur ter zitting heeft verklaard, dat de met de aanslag genomen beschikking heffingsrente dient te vervallen, behoeft de derde in geschil zijnde vraag geen behandeling meer. Het gelijk met betrekking tot die vraag is aan de zijde van belanghebbende.

5. Griffierecht

Gelet op artikel 8:74, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) dient aan belanghebbende het door haar gestorte griffierecht te worden vergoed.

6. Proceskosten

7. De beslissing

Aldus gedaan op: 31 januari 2007 door P.J.M. Bongaarts, voorzitter, J. Swinkels en W.F.G. Wijnen, leden, en voor wat betreft de beslissing in tegenwoordigheid van M.J.G. Letschert, griffier, op die dag in het openbaar uitgesproken.

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep ontvangt de indiener een nota griffierecht van de Hoge Raad.

In het beroepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.