Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 08-04-2008, BD2953, 06/00160

BELASTINGKAMER

Nr. 06/00160

1.2. Belanghebbende is tegen die uitspraken bij schrijven van 19 mei 2006, door het Hof ontvangen op 22 mei 2006, in beroep gekomen bij het Hof.

Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 37.

De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 8 januari 2008 te 's-Hertogenbosch.

Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

2.6. Tijdens het sfo zijn onder andere afschriften van ten name van belanghebbende staande Belgische en Nederlandse bankrekeningen aangetroffen (hierna: de bankrekeningen). Op de bankrekeningen zijn in de jaren 1999 en 2000 contante stortingen gedaan ad in totaal

ƒ 81.787 (in 1999) en ad in totaal ƒ 192.000 (in 2000). De Inspecteur heeft deze stortingen middels de navorderingsaanslagen inkomstenbelasting 1999 en 2000 bij belanghebbende als inkomsten uit arbeid aangemerkt. Tevens zijn voor deze bedragen aan belanghebbende aanslagen schenkingsrecht opgelegd. Betreffende de laatstgenoemde aanslagen lopen thans bij de Rechtbank Breda procedures.

1. Is het bezwaarschrift terecht niet-ontvankelijk verklaard?

2. Is de navorderingsaanslag terecht en tot het juiste bedrag opgelegd?

3. Is de boete terecht opgelegd?

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden, welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.

Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende

- Ik heb geen bezwaar tegen het overleggen van de bijlagen bij de pleitnota van de Inspecteur en bij de "Reactie op de pleitnota van de gemachtigde" van de Inspecteur. Ik heb de vaststellings-overeenkomst niet eerder gezien, maar er staat niets in dat voor de bestrijding van het nieuwe feit bruikbaar zou zijn. Ik laat die grief dan ook vallen.

- Voor 1999 is er bij nader inzien wèl sprake van een navordering rechtvaardigend nieuw feit. Voor 2000 blijf ik me afvragen of de Inspecteur wel een nieuw feit heeft om na te vorderen. Hij wist dat er een sfo gaande was en daarom had hij de aanslagregeling tegen moeten houden. Er is geen sprake van kwade trouw.

- Als ik de pleitnota van de Inspecteur lees dan lijkt het er op alsof niet aan artikel 47 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR) zou zijn voldaan. Maar dat is niet zo. Ik heb alle antwoorden gegeven, maar die bevielen de Inspecteur niet. Er is steeds voldaan aan de informatieverplichting.

- De op de bankrekeningen gestorte gelden zijn niet afkomstig uit door belanghebbende gedreven handel met XTC. Er is niets gebleken van enige handel door belanghebbende.

- Ik zal de bijlagen bij het proces-verbaal van het sfo alsnog in ontvangst nemen.

De Inspecteur

- Ik laat de beantwoording van de vraag over de ontvankelijkheid van het beroepschrift aan uw Hof over.

- Ik heb het volledige proces-verbaal van het sfo bij me en bied dit bij dezen aan belanghebbende en het Hof aan, indien gewenst. Maar mijns inziens voegt het proces-verbaal niets toe aan deze zaak. Ik wil dat in de uitspraak opgenomen wordt, dat het Hof geen prijs stelt op de volledige bijlagen bij het proces-verbaal van het sfo.

- Ook met betrekking tot het jaar 2000 is sprake van een nieuw feit. Dat er een politieonderzoek gaande is, betekent nog niet, dat de Belastingdienst weet dat er belastbare feiten uit zullen blijken. Pas toen wij het proces-verbaal kregen, zijn de feiten bekend geworden, daarvoor niet. Ik blijf bij mijn standpunt dat sprake is van kwade trouw.

- C is voor XTC handel veroordeeld door de rechtbank. Belanghebbende kreeg geld ook toen C in de gevangenis zat. Door het storten van gelden op haar bankrekeningen heeft belanghebbende enige arbeid verricht en dat is voldoende om van arbeid te spreken in de zin van artikel 22, lid 1, letter b, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet IB 1964). Ik verwijs naar hetgeen Wattel hierover heeft geschreven. Dat de stortingen door belanghebbende zijn gedaan, heeft de bankmedewerker verklaard in het proces-verbaal.

- Het is niet bekend of belanghebbende na het storten van het geld nog andere arbeid heeft verricht.

- Ik stel dat primair sprake is van heling, subsidiair van witwassen en meer subsidiair van hand en spandiensten verricht door belanghebbende ten behoeve van de activiteiten van C.

- Ik laat mijn stelling dat de vereiste aangifte niet is gedaan met betrekking tot het niet vermelden van onroerend goed en andere vermogensbestanddelen varen. Niet met betrekking tot de inkomsten uit arbeid. Die stelling handhaaf ik.

- De vraag is of het geld, dat op de bankrekeningen gestort is, wel al het geld is van belanghebbende en/of C. Dat weten we niet.

- Misschien vormt het gevonden geld wel een commissie voor haar van 10%. Maar dat zij commissie heeft ontvangen, is niet gebleken.

- In België lopen nog onderzoeken tegen belanghebbende maar die betreffen alleen jaren die niet spelen in deze procedure.

Vooraf en ambtshalve

Ten aanzien van de ontvankelijkheid van het beroep

Onder verwijzing naar ons telefoongesprek deel ik u mede dat tot mij mw X zich heeft gewend, met verzoek haar fiscale belangen te willen behartigen.

U deelde mij mede zelf tot eind augustus 2004 niet bereikbaar te zijn. U heeft inmiddels wel afschriften van haar bankrekeningen opgevraagd. Indien u deze heeft ontvangen, zou u mij dan hier een kopie van toe willen zenden?

Wij spraken af dat u eind augustus/begin september contact met mij zou maken voor het maken van een afspraak. Tot zolang zou u mw X niet "lastig vallen".

Naar aanleiding van dit schrijven (hierna: het tweede bezwaarschrift) stuurt de Inspecteur aan mr. H met dagtekening

22 juli 2004 een ontvangstbevestiging, waarin hij mr. H in de gelegenheid stelt voor 22 september 2004 alsnog een motivering van het bezwaar toe te zenden. Deze ontvangstbevestiging is - in tegenstelling tot de ontvangstbevestiging van het eerste bezwaarschrift - niet automatisch aangemaakt.

Heden zond mw. X (in paniek) mij uw afwijzende beschikking d.d. 1 september 2004.

Eén en ander bevreemdt mij. Op 15 juli 2004 maakte ik bezwaar tegen de desbetreffende aanslag en had ik telefonisch contact met de heer F. (...) Ik wachtte de door de heer F toegezegde afschriften van de bankrekeningen nog af. (...) Gaarne verzoek ik u mij mede te delen hoe verder te handelen: trekt u de beschikking in of moet ik beroep aantekenen.

4.8. De Inspecteur had naar het oordeel van het Hof de brief van

17 september 2004, door hem ontvangen op 20 september 2004, gelet op de inhoud daarvan, op grond van artikel 6:15 van de Awb dienen aan te merken als beroepschrift en dienen door te zenden aan het Hof. De brief, die ruimschoots vóór het verstrijken van de beroepstermijn bij de Inspecteur is binnengekomen, gaf duidelijk aan, dat belanghebbende de gang van zaken onduidelijk was, dat zij opheldering wilde hebben en dat zij het niet met de uitspraak eens was. Indien de Inspecteur tijdig op de brief had gereageerd, had belanghebbende voldoende tijd gehad om alsnog een beroepschrift bij het Hof in te dienen. Belanghebbende mag naar het oordeel van het Hof niet het slachtoffer worden van het feit, dat er bij de Belastingdienst een tweede reeks van behandeling van het bezwaarschrift tegen de navorderingsaanslag is ontstaan en dat de Inspecteur de brief van 17 september 2004 onbeantwoord liet. Daarbij doet het er niet toe, dat mr. H wellicht zelf gedeeltelijk voor de verwarring heeft gezorgd door het eerste bezwaarschrift op blanco papier in te dienen. De Belastingdienst dient er voor te zorgen, dat ingekomen bezwaarschriften juist worden geadministreerd en dat er niet parallel twee bezwaarschriftenreeksen lopen inzake dezelfde navorderingsaanslag. Het Hof verklaart daarom het beroep ontvankelijk.

4.9. Partijen houdt de vraag verdeeld of het bezwaarschrift terecht door de Inspecteur niet-ontvankelijk werd verklaard. Vaststaat dat de Inspecteur aan belanghebbende op 18 mei 2004 uitstel van motivering gaf tot 1 augustus 2004. Op 22 juli 2004 werd aan belanghebbende wederom uitstel tot motivering gegeven, ditmaal tot 22 september 2004. Ten tijde van het doen van de uitspraak, op

1 september 2004, was deze tweede termijn nog niet verlopen. De eerste in geschil zijnde vraag dient daarom ontkennend te worden beantwoord.

4.10. Met betrekking tot de tweede in geschil zijnde vraag stelt de Inspecteur, dat belanghebbende niet heeft voldaan aan haar verplichtingen voortvloeiende uit artikel 47 van de AWR, respectievelijk dat zij de vereiste aangifte niet heeft gedaan, en dat daarom de bewijslast dient te worden omgekeerd. Het Hof kan die stelling niet volgen.

Belanghebbende heeft blijkens de stukken steeds de vragen van de Inspecteur beantwoord. Dat die antwoorden de Inspecteur niet bevielen, betekent echter niet, dat de sanctie van artikel 27e van de AWR in samenhang met artikel 47 van de AWR ingeroepen kan worden.

Voor wat betreft de vraag of belanghebbende de vereiste aangifte heeft gedaan, waardoor de genoemde sanctie eveneens in werking kan treden, merkt het Hof op, dat eerst de vraag moet worden beantwoord of belanghebbende in het onderhavige jaar inkomsten had, die ze vervolgens niet heeft aangegeven. De bewijslast kan om die reden niet bij voorbaat worden omgekeerd. Het Hof zal daarom eerst die prealabele vraag beantwoorden.

"1. Als schuldig aan opzetheling wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie:

a. hij die een goed verwerft, voorhanden heeft of overdraagt, dan wel een persoonlijk recht op of een zakelijk recht ten aanzien van een goed vestigt of overdraagt, terwijl hij ten tijde van de verwerving of het voorhanden krijgen van het goed dan wel het vestigen van het recht wist dat het een door misdrijf verkregen goed betrof;

b. hij die opzettelijk uit winstbejag een door misdrijf verkregen goed voorhanden heeft of overdraagt, dan wel een persoonlijk recht op of zakelijk recht ten aanzien van een door misdrijf verkregen goed overdraagt.

2. Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk uit de opbrengst van enig door misdrijf verkregen goed voordeel trekt."

"1. Als schuldig aan witwassen wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie:

a. hij die van een voorwerp de werkelijke aard, herkomst, de vindplaats, de vervreemding of de verplaatsing verbergt of verhult, dan wel verbergt of verhult wie de rechthebbende op een voorwerp is of het voorhanden heeft, terwijl hij weet dat het voorwerp - onmiddellijk of middellijk - afkomstig is uit enig misdrijf;

b. hij die een voorwerp verwerft, voorhanden heeft, overdraagt of omzet of van een voorwerp gebruik maakt, terwijl hij weet dat het voorwerp - onmiddellijk of middellijk - afkomstig is uit enig misdrijf.

2. (...)".

4.14. Het Hof overweegt in dit verband het volgende. Wil sprake zijn van een ingevolge artikel 22, lid 1, onderdeel b, van de Wet IB 1964 belaste bate, dan dient aan de volgende voorwaarden te zijn voldaan:

De bate moet verkregen zijn als opbrengst van een werkzaamheid op grond van een relatie in het economische verkeer, (niet in het kader van een onderneming of dienstbetrekking), en de arbeid moet uitzicht hebben geboden op de bate.

Het feit dat belanghebbende wist dat het (wat zij noemt huishoud)geld afkomstig was uit de criminele werkzaamheden van haar partner, en dat zij door dat geld aan te nemen zich wellicht schuldig heeft gemaakt aan handelingen, die door het WvSr strafbaar worden gesteld (door de officier van justitie is overigens besloten tot niet verdere vervolging van belanghebbende), brengt nog niet met zich, dat belanghebbende aan de voorwaarde voor de toepassing van genoemd artikel 22, lid 1, onderdeel b, heeft voldaan. Het Hof hecht geloof aan belanghebbendes verklaring, dat haar partner de inkomsten heeft verworven uit criminele activiteiten en aan haar als zijn partner het daaruit afkomstige geld heeft gegeven onder de titel "huishoudgeld". Het criterium "deelname aan het economische verkeer" houdt in dat baten die niet hun verklaring vinden in economische doch in louter persoonlijke relaties buiten het fiscale inkomensbegrip vallen. Het Hof acht aannemelijk dat het geld op belanghebbendes bankrekeningen zijn oorsprong vindt in de persoonlijke relatie tussen belanghebbende en C en niet afkomstig is uit enige door belanghebbende in het economische verkeer verrichte arbeid.

4.15. Niet gebleken is dat belanghebbende in het onderhavige jaar enige fiscaal relevante arbeid heeft verricht. In het proces-verbaal van de Belgische politie, door de Inspecteur op 11 december 2007 als bijlage 2 aan het Hof gezonden, verklaart belanghebbende op pagina 8, dat C haar op afstand hield van zijn zakelijke contacten. Ook tegen de Nederlandse justitie heeft belanghebbende verklaard, dat zij geen eigen inkomsten had en geld kreeg van C.

De Inspecteur heeft ter zitting verklaard, dat niet gebleken is dat belanghebbende een aandeel in de criminele inkomsten van C - "commissie" - heeft ontvangen.

Dat de activiteiten van een crimineel als zodanig belast zijn, betekent niet, dat het uit die activiteiten afkomstige geld, dat de crimineel vervolgens aan zijn partner in het kader van levensonderhoud geeft, bij die partner belast is. Het feit, dat belanghebbende wist, dat het geld uit misdrijf afkomstig was, is fiscaal niet relevant, evenmin als het aannemen van dat geld.

5. GeHet

riffierecht

Het Hof

- verklaart het beroep gegrond,

- vernietigt de bestreden uitspraken,

- vernietigt de navorderingsaanslag,

- vernietigt de boetebeschikking,

- gelast dat aan belanghebbende wordt vergoed het door deze ter zake van de behandeling van het beroep betaalde griffierecht ten bedrage van € 37,

- veroordeelt de Inspecteur in de kosten van het geding aan de zijde van belanghebbende vastgesteld op € 966, en

- wijst de Staat aan als de rechtspersoon die het griffierecht en de proceskosten moet vergoeden.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in

cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd.

Na het instellen van beroep ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.