Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 30-05-2008, BD6166, 06/00117

Kenmerk: 06/00117

Uitspraak van de eerste meervoudige Belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de mondelinge uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 23 februari 2006, nummer AWB 05/3572 in het geding tussen

belanghebbende

en

met betrekking tot de hierna te noemen aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2002.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2002 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 18.975 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 1.636, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Bij mondelinge uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard en gelast dat de Staat aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht van € 37 vergoedt.

1.4. Belanghebbende heeft schriftelijk gerepliceerd en de Inspecteur heeft schriftelijk gedupliceerd.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 6 december 2007 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.6. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan.

2.1. Belanghebbende heeft in 2002 een WAO-uitkering van € 21.787 genoten. Zijn echtgenote heeft in 2002 geen inkomen genoten.

2.2. Belanghebbende bewoont tezamen met zijn echtgenote het pand A-straat 6 te Y krachtens het in 1981 gevestigd zakelijk recht van gebruik van de gehele woning. Daartoe is de blote eigendom van de woning, onder voorbehoud van dit zakelijk recht, verkocht aan de kinderen van belanghebbende.

2.3. In zijn aangifte over het jaar 2002 heeft belanghebbende een gedeelte van zijn inkomen uit de WAO-uitkering, ter grootte van € 10.000, aangemerkt als negatief loon en vervolgens dit bedrag toegedeeld aan zijn echtgenote en aldus aangifte gedaan van een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 10.668 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 1.636. In zijn aangifte over 2001 heeft belanghebbende op dezelfde wijze gehandeld, waarbij het aan zijn echtgenote toegerekende deel van het inkomen uit de WAO-uitkering € 8.375 bedroeg.

2.5. Bij de behandeling van het bezwaar heeft de Inspecteur zich op het standpunt gesteld dat de gerechtigdheid tot de woning van belanghebbende niet in box 1, doch in box 3 dient te worden aangegeven. Redengevend daartoe achtte de Inspecteur de in 2.2 vermelde gerechtigdheid tot de eigen woning. Het voordeel uit sparen en beleggen werd dientengevolge vastgesteld op € 1.636. Tevens werd de te verrekenen dividendbelasting gesteld op het aangegeven bedrag van € 977. Een en ander resulteerde voor het jaar 2002 per saldo in een hoger verzamelinkomen als vastgesteld bij aanslagregeling. De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar de aanslag gehandhaafd. Om doelmatigheidsredenen heeft de Inspecteur afgezien van het opleggen van een navorderingsaanslag. De navorderingsaanslag zou bij oplegging € 179 (30% van € 1.636,04 minus € 311 dividendbelasting) bedragen.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

Belanghebbende is van oordeel dat deze vragen bevestigend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.

Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Met betrekking tot het antwoord op de onder 3.1., letter a, genoemde vraag overweegt het Hof het volgende. Artikel 2.17, lid 1, van de Wet bepaalt dat de inkomensbestanddelen van de belastingplichtige en zijn partner in aanmerking worden genomen bij degene door wie de inkomensbestanddelen zijn genoten of op wie zij drukken. Een uitzondering op deze regel wordt in artikel 2.17, lid 2, van de Wet gemaakt voor de zogenoemde gemeenschappelijke inkomensbestanddelen. Deze gemeenschappelijke inkomensbestanddelen worden geacht bij de belastingplichtige en zijn partner op te komen in de verhouding die zij daarvoor ieder jaar bij het doen van de aangifte kiezen.

4.3. De door belanghebbende genoten WAO-uitkering behoort tot het belastbaar loon en maakt daarmee geen onderdeel uit van de in artikel 2.17, lid 5, van de Wet genoemde gemeenschappelijke inkomensbestanddelen. De WAO-uitkering komt daarmee niet in aanmerking voor de vrije inkomenstoerekening als genoemd in artikel 2.17, lid 2, van de Wet.

4.4. Op grond van het vorenstaande moet de onder 3.1., letter a, genoemde vraag ontkennend worden beantwoord.

Zoal voldaan zou zijn aan het vereiste van het verstrekken van juiste (voor)informatie, dan stuit het beroep van belanghebbende op het vertrouwensbeginsel af op de dispositie- of nadeeleis.

Bij deze eis is het van belang vast te stellen of belanghebbende de onjuistheid van de inlichting niet had behoeven te beseffen en tevens dat hij geconfronteerd wordt met het feit, dat hij niet alleen de wettelijk verschuldigde belasting en heffingsrente heeft te betalen, maar daarenboven schade leidt, doordat hij, afgaande op de onjuiste voorlichting, enige handeling heeft verricht of nagelaten. Belanghebbende heeft in dit verband gesteld dat hij schade heeft geleden door de door hem geleden ellende en slapeloze nachten. Met deze stelling heeft belanghebbende, naar het oordeel van het Hof, niet aannemelijk gemaakt dat hij - naast de wettelijk verschuldigde belasting en heffingsrente - schade of nadeel heeft geleden in de zin van het hier gebezigde dispositie- of nadeelvereiste.

Voor wat betreft het antwoord op de vraag of aan de eis van niet-kenbare strijd met de wet is voldaan, is het Hof van oordeel dat de wettelijke regeling ter zake van de gemeenschappelijke inkomensbestanddelen en de toerekening daarvan overzichtelijk is. Het Hof is daarom van oordeel dat de aan belanghebbende verstrekte inlichtingen zodanig in strijd zijn met de wet dat belanghebbende niet op de verstrekte inlichtingen mocht vertrouwen.

4.6. Door belanghebbende is gesteld dat met het volgen van zijn aangifte over het jaar 2001 bij hem het in rechte te honoreren vertrouwen is gewekt dat zijn handelwijze door de Inspecteur expliciet is goedgekeurd.

De Inspecteur heeft, onweersproken, gesteld dat de aangifte 2001 van belanghebbende een verzorgde aangifte betrof, waaraan de Inspecteur in redelijkheid niet behoefde te twijfelen. Belanghebbende had de vraag ter zake van de toerekening van de WAO-uitkering niet op een bijlage gesteld en ook vooraf niet schriftelijk gevraagd naar een standpuntbepaling in deze. Het door belanghebbende in de aangifte vermelden als negatief loon van het aan zijn echtgenote toegerekende deel van de WAO-uitkering, kan niet als zodanig worden opgevat. Op grond hiervan kan niet worden geoordeeld dat zich omstandigheden hebben voorgedaan die bij belanghebbende de indruk hebben kunnen wekken dat de aanslag over het jaar 2001 berustte op een weloverwogen standpuntbepaling door de Inspecteur en dat bij belanghebbende sprake is van een in rechte te honoreren vertrouwen.

4.7. Op grond van het vorenstaande moet de onder 3.1., letter b, genoemde vraag ontkennend worden beantwoord.

4.8. Met betrekking tot het antwoord op de onder 3.1., letter c, genoemde vraag overweegt het Hof het volgende. Vaststaat dat de woning gelegen aan het A-straat 6 te Y belanghebbende ter beschikking staat krachtens een zakelijk recht van gebruik, welk recht niet krachtens erfrecht is verkregen. Gelet op het bepaalde in artikel 3.111, lid 1, aanhef en onderdeel b, van de Wet is derhalve geen sprake van een eigen woning als bedoeld in afdeling 3.6 van de Wet. Op grond hiervan moet de onder 3.1., letter c, genoemde vraag ontkennend worden beantwoord.

Op grond hiervan moet de onder 3.1., letter e, genoemde vraag ontkennend worden beantwoord.

4.11. Gelet op het vorenstaande is het gelijk met betrekking tot de in geschil zijnde vragen aan de zijde van de Inspecteur, dient het hoger beroep van belanghebbende ongegrond te worden verklaard, en dient de uitspraak van de Rechtbank te worden bevestigd.

5. Griffierecht

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door hem voor dit hoger beroep betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

6. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Aldus gedaan op 30 mei 2008 door J.W.J. Huige, voorzitter, G.J. van Muijen en J.G. Verseput, leden, in tegenwoordigheid van R.O.J.M. de Windt, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel