Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 27-06-2008, BF0042, 07/00242

Kenmerk: 07/00242

Uitspraak van de derde meervoudige Belastingkamer

op het hoger beroep van

en het incidenteel hoger beroep van

tegen de uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 19 april 2007, nummer 05/1090, in het geding tussen

belanghebbende

en

de Inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2001 een aanslag in de inkomstenbelasting en premieheffing volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 12.871 en een aanslag premie ziekenfondswet, berekend naar een premie-inkomen van € 12.590. Op het door belanghebbende ingediende bezwaarschrift heeft de Inspecteur bij uitspaken op bezwaar deze aanlagen gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende heeft tegen de hiervoor genoemde uitspraken op bezwaar beroep ingesteld bij de Rechtbank. Bij de thans bestreden uitspraak heeft de Rechtbank het beroep gegrond verklaard, de uitspraken op bezwaar vernietigd, de aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 8.047, de aanslag in de premie ziekenfondswet tot een naar een premie-inkomen van € 7.766, de Inspecteur veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende ten bedrage van € 1.610, de Staat der Nederlanden (hierna: de Staat) aangewezen als de rechtspersoon die dit bedrag aan belanghebbende dient te vergoeden en gelast dat de Staat het door belanghebbende betaalde griffierecht van € 37,- aan hem vergoedt.

1.3. Tegen deze uitspraak van de Rechtbank heeft de Inspecteur hoger beroep ingesteld. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend en bij het verweerschrift incidenteel hoger beroep ingesteld.

1.4. De Inspecteur heeft een conclusie van repliek ingediend en daarbij gereageerd op het incidentele hoger beroep. Belanghebbende heeft, ofschoon daartoe in de gelegenheid gesteld, geen conclusie van dupliek ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 28 maart 2008 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.6. Belanghebbende heeft voor de zitting een pleitnota toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij, welke pleitnota met instemming van partijen wordt geacht ter zitting te zijn voorgedragen. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

1.7. De Inspecteur heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

1.8. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

De Rechtbank heeft de volgende, in hoger beroep niet bestreden, feiten vastgesteld, welke feiten het Hof als vaststaand overneemt:

2.2. Per 31 december 2001 is de varkensfokkerij gestaakt. Het tot het ondernemingsvermogen van belanghebbende behorende aandeel in de varkensstallen (A, B, C, E), het aan het woonhuis aangebouwde achterhuis (F) en de bij de stallen en het achterhuis behorende 6000 m2 grond heeft belanghebbende per die datum overgebracht naar het privévermogen. Tot het ondernemingsvermogen bleef behoren de grond waarop asperges werden geteeld en een schuur (D) die ten behoeve van die teelt werd gebruikt met 500 m2 grond. De woning (G) plus de daarbij behorende grond (1.900 m2) is van meet af aan tot het privévermogen gerekend.

2.4. Belanghebbende is geboren op 9 september 1962 en was derhalve op 31 december 2001 39 jaar.

2.5. Belanghebbende heeft in zijn aangifte op de waarden van de naar het privévermogen overgebrachte onroerende zaken een aftrek van 35% toegepast wegens "waarde bewoond". Tot de stukken behoort een taxatierapport van A Makelaardij te B van 12 december 2001 waarin onder meer is opgemerkt: "De gebouwen met 6500m2 zijn niet apart verkoop- of verhuurbaar.". De Inspecteur heeft bij het vaststellen van de aanslag de aftrek wegens "waarde bewoond" gecorrigeerd.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de vraag of belanghebbende ter zake van de verkoop van grond bij akte van 29 juni 1987 een uitdeling van winst heeft ontvangen van Beheer.

Belanghebbende beantwoordt deze vraag in ontkennende zin. De Inspecteur is een tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.3. De Inspecteur concludeert naar het Hof begrijpt tot gegrondverklaring van het hoger beroep, ongegrondverklaring van het incidenteel hoger beroep, vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en handhaving van de uitspraak op bezwaar. Belanghebbende concludeert naar het Hof begrijpt tot ongegrondverklaring van het hoger beroep, gegrondverklaring van het incidenteel hoger beroep, vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 2.755.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. In zijn arrest van 25 april 2008, nr. 43 995, LJN BD0473, heeft de Hoge Raad geoordeeld dat ingeval een woning behoort tot een complex van onroerende zaken dat als zodanig wordt gewaardeerd, er slechts reden is voor het in aanmerking nemen van min of meer duurzame zelfbewoning bij die tot het complex behorende onroerende zaken die op het moment van staking van de onderneming min of meer duurzaam voor woondoeleinden werden gebruikt.

4.2. Vaststaat dat het achterhuis op het moment van staking tot het ondernemingsvermogen behoorde en in gebruik was als stal voor zeugen. Het achterhuis werd derhalve op dat moment niet voor woondoeleinden gebruikt. Gelet op het hiervoor genoemde arrest van de Hoge Raad is er daarom geen reden om bij de waardering van het complex de waardedrukkende factor voor zelfbewoning ook toe te passen op de aan het achterhuis toe te rekenen waarde. Het antwoord op de vraag of het achterhuis direct en in volle omvang in gebruik genomen kunnen worden door derden, of anderszins splitsbaar zijn van het woonhuis, is in dit verband van geen belang.

4.3. Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat het door de Inspecteur ingestelde principale hoger beroep gegrond is.

4.4. Het incidentele hoger beroep van belanghebbende is gericht tegen het oordeel van de Rechtbank dat de overige tot het complex behorende opstallen en de daarbij behorende grond niet in aanmerking komen voor een waardedruk voor zelfbewoning.

4.5. Ook ten aanzien van deze overige opstallen en grond staat vast dat zij tot het moment van staking tot het ondernemingsvermogen behoorden en niet in gebruik waren voor woondoeleinden. Opmerking verdient hierbij dat de tijdelijke woonruimte die in het voorste deel van de varkensstal B was aangebracht reeds tot het privé-vermogen was gerekend, en dus niet behoort tot de hiervoor bedoelde overige opstallen. Gelet op het in 4.1. genoemde arrest van de Hoge Raad is er daarom geen reden om bij de waardering van het complex de waardedrukkende factor voor zelfbewoning ook toe te passen op de aan deze overige opstallen en grond toe te rekenen waarde. Het antwoord op de vraag of die overige opstallen en grond direct en in volle omvang in gebruik genomen kunnen worden door derden, of anderszins splitsbaar zijn van het woonhuis, is in dit verband van geen belang.

4.6. Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat het incidentele hoger beroep ongegrond is.

4.7. Naar het Hof begrijpt strijden partijen uitsluitend over de vraag op welke onderdelen van het onderhavige complex van onroerende zaken de waardedrukkende factor voor zelfbewoning moet worden toegepast. Nu die vraag geheel in de door de Inspecteur voorgestane zin moet worden beantwoord is kennelijk niet in geschil dat diens uitspraak op bezwaar in stand moet blijven.

5. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor toekenning van een tegemoetkoming in de kosten van de procedure voor de Rechtbank en in hoger beroep.

6. Beslissing

Aldus gedaan op 27 juni 2008 door R.J. Koopman, voorzitter, N. van Beelen en J.W. Zwemmer, in tegenwoordigheid van J.W.J. van der Heijden, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen: