Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 03-10-2008, BH0217, 06/00432

Kenmerk: 06/00432

Uitspraak van de derde meervoudige Belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 28 september 2006, nummer 05/2250, in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2000 een aanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd naar een belastbaar bedrag van € 296.703. Op het door belanghebbende ingediende bezwaarschrift heeft de Inspecteur bij uitspaak op bezwaar de aanslag gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende heeft tegen de hiervoor genoemde uitspraak op bezwaar beroep ingesteld bij de Rechtbank. Bij de thans bestreden uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

1.3. Tegen deze uitspraak van de Rechtbank heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Bij brief van 19 oktober 2007 heeft belanghebbende aangekondigd dat de heer A als getuige-deskundige ter zitting aanwezig zal zijn.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 6 maart 2008 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.6. Belanghebbende heeft voorafgaande aan de zitting een pleitnota toegezonden aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof heeft echter voorafgaande aan de zitting geen gelegenheid gehad van deze pleitnota kennis te nemen. Daarom heeft het Hof de mondelinge behandeling van de zaak enige ogenblikken geschorst, ten einde in raadkamer de pleitnota lezen. Na deze schorsing hebben partijen verklaard ermee in te stemmen dat de pleitnota geacht wordt te zijn voorgedragen. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding. Bij de pleitnota behoren twee bijlagen. De Inspecteur heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van deze bijlagen. Het Hof rekent deze bijlagen tot de stukken van het geding.

1.7. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Het Hof merkt de volgende, door de Rechtbank vastgestelde en in hoger beroep niet betwiste, feiten als vaststaand aan:

2.1. Belanghebbende vormt, samen met haar dochtervennootschap B B.V. een fiscale eenheid (hierna: de fiscale eenheid) voor de vennootschapsbelasting.

2.2. In het jaar 2000 heeft de fiscale eenheid een bedrag van f 390.310 geïnvesteerd in een tweetal spuitcabines (hierna: de installatie), ontwikkeld in samenwerking met een Belgische fabrikant. De spuitcabines worden voornamelijk gebruikt voor het opbrengen van waterafdunbare verf en daarnaast ook wel voor het opbrengen van niet-waterafdunbare verf.

2.3. De investering is, door middel van het daarvoor bestemde formulier op 31 oktober 2000 gemeld bij het Bureau investeringsregelingen en willekeurige afschrijving te C, onder vermelding van code 2036, zoals omschreven in de bijlage bij de aanwijzingsregeling milieu-investeringsaftrek 2000 (hierna: Milieulijst 2000) in het kader van de Wet Vervroegde Afschrijving Milieuinvesteringen (VAMIL):

2.4. Met dagtekening 27 augustus 2001 heeft bureau D de gemelde investering aan de belastingdienst gerenseigneerd en daarbij, op grond van een technische beoordeling, geconcludeerd dat het bedrijfsmiddel niet voldeed aan de technische eisen van de Milieulijst 2000. In de toelichting wordt ter zake opgemerkt:

"Uit de door de belastingplichtige verstrekte informatie blijkt dat de spuitinstallatie ook gebruikt wordt voor het spuiten van niet-waterafdunbare verf. In de installatie voor het opbrengen van verf mag uitsluitend waterafdunbare verf gespoten worden, zoals gesteld is in de omschrijving van code 2036 van de milieulijst 2000. Het gemelde bedrijfsmiddel voldoet niet aan deze eis en komt daarmee niet in aanmerking voor VAMIL"

2.5. Belanghebbende heeft op 4 maart 2002 haar aangifte vennootschapsbelasting voor het jaar 2000 ingediend, naar een belastbaar bedrag van nihil. In de aangifte is een bedrag groot f 309.599 opgenomen als VAMIL-afschrijving ter zake van genoemde investering en daarnaast is ter zake van energie-investeringsaftrek een bedrag opgevoerd van f 63.848.

2.7. Met dagtekening 6 december 2003 is het belastbaar bedrag, in verband met terugwenteling van verliezen uit het jaar 2001, nader vastgesteld op f 245.505.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

Belanghebbende beantwoordt deze vragen in bevestigende zin. De Inspecteur is een tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.3. De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het hoger beroep. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring daarvan , tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en de uitspraak op bezwaar, tot vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar bedrag van nihil en tot vaststelling van een verlies ten bedrage van € 5.185, alsmede tot een veroordeling van de Inspecteur in de proceskosten.

4. Beoordeling van het geschil

Vraag 1

4.1.1. Code 2036 van de Milieulijst 2000 luidt aldus:

4.1.2. Tussen partijen is niet in geschil dat de onderhavige installatie naar de letterlijke tekst van code 2036 van de Milieulijst 2000 niet kwalificeert voor de willekeurige afschrijving. Het Hof sluit zich hierbij aan.

4.1.4. De omstandigheid dat ten tijde van het van kracht worden van code 2036 en in het jaar 2000 installaties die uitsluitend geschikt zijn voor het gebruik van waterafdunbare verf technisch niet te realiseren waren, brengt het Hof niet tot een ander oordeel. In code 2036 worden vele soorten installaties voor de verwerking van waterafdunbare verven, coatings en lijmen genoemd. Het Hof begrijpt hieruit dat de regelgever het gebruik van waterafdunbare producten wenste te stimuleren en daartoe de investering in en de ontwikkeling van installaties ter verwerking van die waterafdunbare producten wenste te bevorderen. Het is geenszins in strijd met deze wens dat er in code 2036 een aantal installaties is beschreven die destijds nog niet bestonden en naar de toenmalige stand van de techniek ook niet te realiseren waren. Door het opnemen in de code van dergelijke nog niet realiseerbare installaties wordt immers de ontwikkeling van nieuwe technieken gestimuleerd. Aldus wordt aangesloten bij de algemene doelstelling van de VAMIL, te weten het stimuleren van investeringen in bedrijfsmiddelen "die in Nederland nog niet gangbaar zijn", waarbij het gaat om "milieuvriendelijke, duurdere varianten van bestaande technieken". (Kamerstukken II, 1988-1989, 20 872, nr. 5, blz. 5/6.)

4.1.5. Belanghebbende stelt dat het beleid van bureau D om bij de toepassing van code 2036 ook investeringen te laten kwalificeren voor de VAMIL-regeling, in installaties die uitsluitend bestemd zijn voor gebruik van waterafdunbare verven, coatings en lijmen, ertoe leidt dat op haar investering willekeurige afschrijving moet worden toegepast. Vaststaat echter dat de onderhavige spuitcabine niet uitsluitend was bestemd voor het gebruik van waterafdunbare verf. Dit brengt mee dat belanghebbende er niet op mocht rekenen dat deze begunstigende uitleg van code 2036 door bureau D op haar investering van toepassing was. De stelling van belanghebbende dat in de autoschadebranche geen spuitcabines in gebruik zijn die uitsluitend worden gebruikt voor de verwerking van waterafdunbare verf maakt dit niet anders.

Vraag 2

4.2.1. Belanghebbende stelt dat in 2000 bij diverse telefonische contacten door medewerkers van bureau D aan haar mondeling is toegezegd, althans bij haar de indruk gewekt, dat de spuitcabine, zoals deze uiteindelijk is gebouwd, zou kwalificeren voor de VAMIL-faciliteit.

4.2.2. De Inspecteur heeft deze stelling gemotiveerd betwist.

4.2.3. Tegenover deze betwisting door de Inspecteur heeft belanghebbende haar stelling niet aannemelijk gemaakt. Zij heeft geen schriftelijk bewijs ingebracht. Wel heeft belanghebbende voor de mondeling behandeling van de zaak aangekondigd dat een getuige haar stelling ter zitting zal bevestigen. Die getuige is echter niet verschenen. Belanghebbende heeft hieromtrent verklaard dat deze getuige niet langer werkzaam is bij belanghebbende en moeilijk bereikbaar is. Belanghebbende heeft geen verzoek om aanhouding van de mondelinge behandeling gedaan om de getuige alsnog te traceren en evenmin heeft belanghebbende het Hof verzocht de getuige op te roepen. Het Hof ziet geen aanleiding om de getuige ambtshalve op te roepen.

4.2.4. Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat vraag 2 in ontkennende zin moet worden beantwoord.

Vraag 3

4.3.1.Belanghebbende stelt dat de Inspecteur bij de behandeling van het bezwaarschrift heeft toegezegd dat de willekeurige afschrijving mocht worden toegepast indien aangetoond werd dat de high solid-lakken net als de watergedragen verven oplosmiddelvrij zouden zijn. Deze toezegging berust, aldus belanghebbende, op een gezamenlijke dwaling van belanghebbende en de Inspecteur, hierin bestaande dat zij er ten onrechte van uit gingen dat waterafdunbare verven oplosmiddel vrij zijn. Belanghebbende betoogt dat gelet op deze dwaling de voorwaarde voor de toezegging moet worden bijgesteld naar een meer reële voorwaarde, zoals het voldoen aan dezelfde EU-milieunormen.

4.3.2.De Inspecteur betwist niet dat er in de bezwaarfase een toezegging is gedaan. Hij stelt echter dat deze toezegging is gedaan naar aanleiding van de bewering van belanghebbende dat high solid-lak net als waterverdunbare verf oplosmiddelvrij zou zijn en dat de toezegging inhield dat, indien belanghebbende zou kunnen aantonen dat high solid-lak geen oplosmiddel bevat, de investering vervroegd zou mogen worden afgeschreven.

4.3.3. Een redelijke verdeling van de bewijslast brengt mee dat belanghebbende haar stellingen omtrent de gedane toezegging aannemelijk maakt, voor zover in die stelling besloten ligt dat meer of anders is toegezegd dan de Inspecteur heeft erkend.

4.3.4. Belanghebbende heeft van haar stelling geen bewijs bijeen gebracht en de juistheid ervan is ook overigens niet gebleken. In het bijzonder heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat de Inspecteur dwaalde, in die zin dat hij ervan uitging dat waterafdunbare verven oplosmiddelvrij zouden zijn. Het moet er voor gehouden worden dat de Inspecteur de bewering van belanghebbende dat high solid-lak net als waterverdunbare verf oplosmiddelvrij zou zijn voor kennisgeving heeft aangenomen, zonder zich daar zelf een oordeel over te vormen.

4.3.5. De door de Inspecteur erkende toezegging bevat de voorwaarde dat aangetoond wordt dat high solid-lak geen oplosmiddel bevat. Vast staat dat aan deze voorwaarde niet is voldaan. Dit brengt mee dat belanghebbende aan die toezegging niet het in rechte te beschermen vertrouwen kan ontlenen dat de willekeurige afschrijving mag worden toegepast. De stelling van belanghebbende dat de Inspecteur dwaalde ten tijde van het doen van de toezegging kan belanghebbende niet baten, omdat die stelling niet aannemelijk is gemaakt, tegenover de, in het in 4.3.2 omschreven standpunt van de Inspecteur besloten liggende, betwisting ervan. Voorts is niet komen vast te staan dat, zou de Inspecteur hebben geweten dat watergedragen verf ook oplosmiddel bevat, hij zou hebben toegezegd dat ter zake van de onderhavige investering willekeurige afschrijving zou worden toegestaan.

4.3.6. Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat ook vraag 3 in ontkennende zin moet worden beantwoord.

Vraag 4

4.4.1. Belanghebbende stelt dat in vergelijkbare gevallen wel willekeurige afschrijving is toegestaan en door bureau D begunstigende beschikkingen zijn verstrekt.

4.4.2. Naar het Hof begrijpt ziet het beroep van belanghebbende op het gelijkheidsbeginsel op toepassing van de zogenoemde meerderheidsregel. Immers, in het kader van het beroep op het gelijkheidsbeginsel heeft belanghebbende niet gesteld dat een begunstigend beleid of een oogmerk tot begunstiging aanwezig is.

4.4.3. Ten aanzien van de door bureau D verstrekte begunstigende beschikkingen heeft de Inspecteur ter zitting geloofwaardig verklaard dat door D landelijk in 2000 op een totaal van 21 aanvragen onder code 2036 van autoschadebedrijven, 8 maal een positief besluit heeft gegeven en 13 maal een afwijzend besluit. Het beroep op de meerderheidsregel kan belanghebbende derhalve in zoverre niet baten.

4.4.4. De stelling van belanghebbende dat aan andere bedrijven in de autoherstelbranche de faciliteit van willekeurige afschrijving ten aanzien van vergelijkbare spuitcabines is verleend, is door belanghebbende onderbouwd met een verwijzing naar twee met name genoemde bedrijven, één gevestigd in F en één in E.

4.4.5. Ten aanzien van het bedrijf in E heeft de Inspecteur ter zitting geloofwaardig verklaard dat uit een door hem ingesteld onderzoek is gebleken dat aan het bedrijf in E niet de faciliteit van willekeurige afschrijving ten aanzien van een spuitcabine is verleend. Ten aanzien van het bedrijf in F heeft de Inspecteur verklaard dat hij niet over de benodigde gegevens beschikt, omdat dit bedrijf niet ressorteert onder zijn onderdeel van de Belastingdienst.

4.4.6. Op grond van hetgeen in 4.4.5 is overwogen is het Hof van oordeel dat er ten hoogste één begunstigend behandeld vergelijkbaar geval kan worden aangewezen. Dit brengt mee dat niet kan worden gezegd dat de meerderheid van de vergelijkbare gevallen begunstigend is behandeld.

4.4.7. Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat vraag 4 in ontkennende zin moet worden beantwoord.

Slotsom

4.5. Nu alle in geschil zijnde vragen in het voordeel van de Inspecteur moeten worden beantwoord, moet het hoger beroep van belanghebbende ongegrond worden verklaard.

Griffierecht

4.6. Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Proceskosten

4.7. Nu het door belanghebbende ingestelde hoger beroep ongegrond is, acht het Hof geen termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen tot een tegemoetkoming in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het hoger beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken.

5. Beslissing

Het Hof verklaart het hoger beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld op 3 oktober 2008 door R.J. Koopman, voorzitter, N. van Beelen en A.J. van Soelen in tegenwoordigheid van J.W.J. van der Heijden, griffier. De beslissing is op die datum in het openbaar uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen: