Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 28-08-2009, BK1173, 08/00203

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de mondelinge uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 31 januari 2008, nummer AWB 06/5458 in het geding tussen

en

de Inspecteur

betreffende na te noemen naheffingsaanslag in de motorrijtuigenbelasting en de daarbij opgelegde boetebeschikking.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is onder aanslagnummer 0000.00.000.Y3.90001 over het tijdvak 5 april 2003 tot en met 4 januari 2004 een naheffingsaanslag in de motorrijtuigenbelasting opgelegd ten bedrage van € 876 aan belasting, alsmede op de voet van artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen bij beschikking een boete van € 876. De naheffingsaanslag en de boetebeschikking zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 38. Bij mondelinge uitspraak heeft de Rechtbank het beroep gegrond verklaard, de uitspraken op bezwaar, de naheffingsaanslag en de boetebeschikking vernietigd en de Inspecteur veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende en de Staat gelast het griffierecht aan belanghebbende te vergoeden.

1.3. Tegen deze uitspraak heeft de Inspecteur hoger beroep ingesteld bij het Hof. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht hebben belanghebbende en de Inspecteur vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij en behoren tot de stukken van het geding.

1.5. De zitting heeft plaatsgehad op 7 mei 2009 te 's-Hertogenbosch. Aldaar is toen verschenen en gehoord de Inspecteur. Belanghebbende is, met bericht, niet verschenen.

1.6. De Inspecteur heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof.

1.7. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden. Aan het proces-verbaal is een afschrift van de onder 1.6 bedoelde pleitnota gehecht.

1.8. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en de geloofwaardige verklaringen van de Inspecteur tijdens het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan:

2.1. Belanghebbende stond sinds 5 april 2003 als houder van het motorrijtuig met kenteken 00-XX-XX, Ford Transit (260), (hierna: de auto) ingeschreven in het zogenoemde kentekenregister. Voor de auto was motorrijtuigenbelasting voldaan naar het tarief voor een bestelauto.

2.2. Op 8 oktober 2003 om 11.45 uur is namens de Inspecteur geconstateerd dat met de auto gebruik werd gemaakt van de openbare weg, de Provinciale weg N 325 te A. Na het staande houden van de auto is de auto geïnspecteerd. Hiervan is een controledocument opgemaakt, dat, voor zover te dezen van belang, als volgt luidt:

'Geconstateerde verschillen ten aanzien van de gegevens in het kentekenregister

[Hof; handgeschreven] Twee banken dmv een stalen frame op laadvloer dmv bouten bevestigd aan laadvloer. Tafel tussen de 2 banken. Twee stopcontacten in zijwand achter de bestuurdersstoel. Eén stopcontact aan buitenzijde in zijwand van de bestuurderskant.

2.3. Op 3 juni 2004 is namens de Inspecteur een nader onderzoek uitgevoerd naar de inrichting van de auto. Hiervan is een rapport opgemaakt, dat, voor zover te dezen van belang, luidt als volgt:

'Op 03-06-2004 heb ik een onderzoek ingesteld bij X, wonende B-straat 6 te C, houder van het motorrijtuig, merk Ford, voorzien van het kenteken 00-XX-XX. Gesproken met de echtgenote van de houder.

2.4. Belanghebbende heeft de auto aangeschaft om zijn honden in te kunnen vervoeren. Na de koop van de auto heeft hij in de lengterichting kisten aangebracht om spullen in op te bergen om te voorkomen dat de honden door rondslingerende spullen in de laadruimte zouden worden geraakt. Op de kisten bevonden zich op 8 oktober 2003 (zit)kussens, waarop tijdens stilstand zittend koffie kon worden gedronken. Een losse plank werd als tafel gebruikt. De stopcontacten zijn aangebracht om de honden te föhnen. De kisten waren op laatstgenoemde datum eenvoudig te verwijderen en zijn nadien ook daadwerkelijk verwijderd.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft in hoger beroep nog uitsluitend het antwoord op de volgende vragen:

Belanghebbende is van mening dat de vragen I en II moeten worden beantwoord in de zin dat sprake is van een bestelauto en dat vraag III bevestigend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is met betrekking tot de vragen I en II van oordeel dat sprake is van een personenauto en met betrekking tot vraag III dat deze ontkennend moet worden beantwoord.

3.2. Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Voor hetgeen de Inspecteur hieraan ter zitting heeft toegevoegd wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.

3.3. De Inspecteur concludeert - na het verhandelde ter zitting - tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, vernietiging van de uitspraak op bezwaar met betrekking tot de boetebeschikking en bevestiging van de uitspraak op bezwaar met betrekking tot de naheffingsaanslag. Belanghebbende concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

4. Gronden

Vraag I

4.1. Naar het oordeel van het Hof maken de kisten de auto niet geschikt voor het vervoer van personen in de laadruimte. De kisten zijn bedoeld en in het bijzonder geschikt voor het ordentelijk vervoeren van spullen. Het feit, dat op de kisten zitkussens lagen om tijdens stilstand van de auto daarop te kunnen zitten - om koffie te drinken - doen hier niet aan af. Evenmin doet aan het vorenstaande af dat een losse plank als tafel werd gebruikt. Naar het oordeel van het Hof is de auto niet ingericht voor personenvervoer.

4.2. Vraag I moet zo worden beantwoord, dat sprake is van een bestelauto als bedoeld in artikel 2, aanhef, onderdeel c van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994.

Vraag II

4.3. De bevestiging van de kisten aan de laadvloer door middel van bouten doet er niet aan af, dat sprake is van een vlakke laadvloer. Het feit dat de kisten verankerd waren aan de laadvloer doet aan het karakter van laadruimte niet af, nu deze wijze van bevestiging van kisten de laadruimte bij uitstek geschikt maakte voor vervoer van honden, omdat overige spullen in de kisten - ter bescherming van de honden - konden worden opgeborgen. Bovendien maakte de wijze van bevestiging het mogelijk deze kisten ook weer eenvoudig te verwijderen.

4.4. Vraag II moet zo worden beantwoord, dat de auto niet op grond van artikel 3, eerste lid, aanhef van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 in samenhang met artikel 3 van de Uitvoeringsregeling motorrijtuigenbelasting 1994 als personenauto moet worden aangemerkt.

Vraag III

4.5. Gelet op het antwoord op vragen I en II behoeft vraag III geen beantwoording meer.

Slot

4.6. Gelet op het vorenoverwogene is het hoger beroep van de Inspecteur ongegrond en dient de uitspraak van de Rechtbank - daargelaten wat er zij van de door Rechtbank gehanteerde gronden - te worden bevestigd.

Ten aanzien van het griffierecht

4.7. Nu de uitspraak van de Rechtbank in stand blijft, wordt ter zake van het door de Inspecteur ingestelde hoger beroep een griffierecht geheven van € 447.

Ten aanzien van de proceskosten

Het Hof acht geen redenen aanwezig om op de voet van artikel 2, lid 3 van het Besluit proceskosten bestuursrecht af te wijken van het vorenstaande. Anders dan belanghebbende stelt in zijn verweerschrift in hoger beroep, onder conclusie, is geen sprake van een door de Inspecteur in hoger beroep verdedigd standpunt waarvan duidelijk is dat dat in hoger beroep geen stand zou houden. Daartoe is dat standpunt zozeer verweven met de waardering van de feiten en omstandigheden, dat hij redelijkerwijs mocht aannemen dat het niet uitgesloten was dat het Hof tot een ander oordeel dan door de Rechtbank gegeven zou kunnen komen.

5. Beslissing

Aldus gedaan op: 28 augustus 2009 door P. Fortuin, voorzitter, W.E.M. van Nispen tot Sevenaer en J.W. Verstraate, in tegenwoordigheid van A.A. van de Wendel de Joode, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel