Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 30-07-2009, BK1186, 08/00457

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de schriftelijke uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 13 mei 2008, nummer AWB 07/2655 in het geding tussen

belanghebbende

en

betreffende na te noemen aanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.3. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 107. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. De zitting heeft plaatsgehad op 11 juni 2009 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.5. Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

1.6. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten en aangekondigd schriftelijk uitspraak te doen.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan.

2.2. Aan belanghebbende is tot 1 maart 2004 uitstel verleend voor het indienen van zijn aangifte. Op 9 november 2004 is aan belanghebbende een aanmaning gestuurd om voor 30 november 2004 aangifte te doen. De aangifte is ingediend op 6 december 2004.

2.3. Belanghebbende vermeldt in zijn aangifte inkomstenbelasting /premie volksverzekeringen 2002 onder de ziektekosten en andere buitengewone uitgaven de kosten van:

Met toepassing van artikel 6.24, lid 2, van de Wet op de inkomstenbelasting 2001 (tekst 2002, hierna: de Wet IB 2001) is in de aangifte dit bedrag vermenigvuldigd met de factor 1,5 waardoor uiteindelijk het ter zake van deze uitgaven in aftrek gebrachte bedrag € 15.986 bedraagt.

2.4. De Inspecteur corrigeert bij de aanslagregeling de door belanghebbende in zijn aangifte vermelde uitgaven, omdat deze niet kunnen worden aangemerkt als buitengewone uitgaven in de zin van artikel 6:17 van de Wet IB 2001. Tevens legt de Inspecteur bij beschikking van 9 september 2005 een boete op van € 22 in verband met het niet tijdig doen van aangifte.

2.5. A, zenuwarts-psychoanalyticus te B, heeft bij brief van 15 maart 2004 gericht aan de Belastingdienst te C verklaard: (Hof: belanghebbende) "heb ik in poliklinische psychiatrische behandeling gehad tot en met 30.01.2001 in verband met een complex psychiatrisch toestandsbeeld. In 2001 heb ik met hem 3 psychotherapiesessies gehad (...)".

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

Ter zitting heeft belanghebbende zijn stelling dat hij ten onrechte niet in de gelegenheid is gesteld om te worden gehoord op zijn bezwaar, ingetrokken.

Belanghebbende is van mening dat deze vragen bevestigend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de gedingstukken in hoger beroep, waarvan de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.

3.3. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

3.4. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het hoger beroep, vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en de uitspraak op bezwaar, vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar inkomen van € 4.272 en tot vernietiging van de boetebeschikking. De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het hoger beroep.

4. Gronden

4.1. Ingevolge artikel 6.17, lid 1, sub a van de Wet IB 2001, worden als uitgaven wegens ziekte, invaliditeit en bevalling onder meer aangemerkt de daarmee verband houdende uitgaven voor genees-, heel- en verloskundige hulp, met inbegrip van farmaceutische en andere hulpmiddelen en vervoer. Tussen partijen is niet in geschil dat belanghebbende medische klachten heeft, die kwalificeren als een ziekte en/of invaliditeit.

4.2. Als hulpmiddel in de zin van artikel 6.17 van de Wet IB 2001 kan worden aangemerkt de voorziening die de zieke of de invalide in staat stelt de normale lichaamsfuncties te vervullen, waartoe hij zonder de voorziening niet in staat zou zijn. Indien een middel niet is opgenomen in het verstrekkingenpakket van de Ziekenfondswet of dat van de AWBZ, is voor de kwalificatie als hulpmiddel vereist dat het een bijzondere hoedanigheid bezit die meebrengt dat het alleen wordt gebruikt door zieke en/of invalide personen, dan wel naar zijn aard een door ziekte of invaliditeit gestoorde elementaire lichaamsfunctie kan overnemen (Hoge Raad 5 maart 2004, nr. 38 428, onder meer gepubliceerd in BNB 2004/170).

4.5. Naar het oordeel van het Hof blijkt uit voornoemd schrijven niet dat de behandeling die belanghebbende heeft ondergaan bij deze zenuwarts-psychoanalyticus betrekking had op klachten veroorzaakt door een psychische stoornis of een psychisch lijden in verband met de kaalhoofdigheid van belanghebbende. Belanghebbende voldoet niet aan de op hem rustende bewijslast, zodat de kosten die samenhangen met de vervanging van zijn haarmaatwerk niet voor aftrek in aanmerking komen.

4.6. Belanghebbende stelt dat, nu de Inspecteur bij de aanslagregeling inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2001 de kosten van aanschaf van een sta/zithulp als buitengewone uitgaven in aftrek heeft toegelaten, hij er op mocht vertrouwen dat de in 2002 aangeschafte stoelen en het TFT-scherm voor aftrek in aanmerking zouden komen omdat alle hulpmiddelen op basis van hetzelfde ergonomisch advies zijn aangeschaft.

4.7. Van in rechte te beschermen vertrouwen kan naar het oordeel van het Hof slechts sprake zijn indien de bij de aanslagregeling voor het jaar 2001 gevolgde handelwijze van de Inspecteur bij belanghebbende de indruk heeft kunnen wekken dat deze berustte op de bewuste standpuntbepaling dat elk van de in het ergonomisch advies vermelde hulpmiddelen als hulpmiddel in de zin van artikel 6:17 van de Wet IB 2001 kunnen worden aangemerkt.

4.8. Belanghebbende heeft ter zitting erkend dat over de aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2001 tussen belanghebbende en de Belastingdienst geen contact heeft plaatsgevonden. De aftrekpost is in de aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2001 niet uitdrukkelijk en gemotiveerd aan de orde gesteld. De Inspecteur heeft dienaangaande geen vragen gesteld. Evenmin is van andere omstandigheden als hiervoor omschreven gebleken. Uit het voorgaande volgt dat belanghebbende aan het feit dat de Inspecteur de kosten van de sta-/zithulp als buitengewone uitgave in aftrek heeft toegelaten, niet het vertrouwen heeft kunnen ontlenen dat de andere in het ergonomisch advies genoemde middelen eveneens als buitengewone uitgaven in aftrek zouden kunnen worden toegelaten.

4.9. Nu belanghebbende zijn aangifte heeft ingediend na de in de aanmaning daarvoor gestelde termijn heeft de Inspecteur, gelet op het bepaalde in artikel 67a, lid 1, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen in verbinding met paragraaf 21 van het Besluit bestuurlijke boeten belastingdienst 1998, terecht een boete opgelegd. Het Hof acht de boete van € 22 voorts passend en geboden. Belanghebbende heeft geen feiten en omstandigheden gesteld waaruit blijkt dat hem niet dan wel in verminderde mate een verwijt is te maken.

4.11. Gelet op al het vorenoverwogene moet het hoger beroep ongegrond worden verklaard en de uitspraak van de Rechtbank worden bevestigd.

5. Beslissing

Aldus gedaan op 30 juli 2009 door J.W.J. Huige, voorzitter, W.E.M. van Nispen tot Sevenaer, J.W. Verstraate, in tegenwoordigheid van A.A. van Wendel de Joode, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel