Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 02-10-2009, BK5494, 08/00576

GERECHTSHOF 's-HERTOGENBOSCH

Sector belastingrecht

Tweede meervoudige Belastingkamer

Kenmerk: 08/00576

de heer X,

wonende te Y,

hierna: belanghebbende,

de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/Z van de rijksbelastingdienst,

hierna: de Inspecteur,

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 39,=.

Bij mondelinge uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

1.3. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 107,=.

De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

2.3. Belanghebbende heeft aldus in 2005 uit Canada de volgende inkomsten genoten:

Bruto Canadese bronheffing

CAD € CAD €

OAS-pensioen 1.569,30 1.035,= 298,11 196,=

CPP-uitkering 3.335,28 2.201,= 366,84 242,=

Canada Life- 2.846,88 1.879,= 313,16 206,=

uitkering

totaal 5.115 ,= 644,=.

I. Heeft de Inspecteur terecht het onder 2.3 vermelde bedrag aan Canadese bronheffingen ad in totaal € 644,= niet als voorheffing in aanmerking genomen bij de berekening van de aanslag?

II. Heeft de Inspecteur terecht geweigerd de door belanghebbende ter zake van de inning van de Canadese bankcheques gemaakte kosten ad in totaal € 450,= in mindering te brengen op het brutobedrag van diens Canadese inkomsten?

"1. Pensioenen, lijfrenten en andere soortgelijke betalingen, (...), alsmede een pensioen en andere uitkering, betaald krachtens de bepalingen van een stelsel inzake sociale zekerheid, afkomstig uit een van de Staten en betaald aan een inwoner van de andere Staat, mogen in die andere Staat worden belast.

2. Deze inkomsten mogen echter ook in de Staat waaruit zij afkomstig zijn, overeenkomstig de wetgeving van die Staat worden belast, maar in het geval van periodieke betalingen mag de aldus geheven belasting 15 percent van het brutobedrag ervan dat volgens de wetgeving van die Staat belastbaar is, niet overschrijden.

3. Voordelen ingevolge de 'Old Age Security Act' van Canada (...) afkomstig uit Canada en betaald aan een inwoner van Nederland, mogen in Canada worden belast overeenkomstig de wetgeving van Canada.

4. (...).".

"1. Nederland is bevoegd bij het heffen van belasting van zijn inwoners in de grondslag waarnaar de belasting wordt geheven, de bestanddelen van het inkomen te begrijpen die overeenkomstig de bepalingen van deze Overeenkomst in Canada mogen worden belast.

2. Indien echter een inwoner van Nederland bestanddelen van het inkomen verkrijgt die volgens (...) het derde lid van artikel 18, (...) van deze Overeenkomst in Canada mogen worden belast en die in de in het eerste lid bedoelde grondslag zijn begrepen, stelt Nederland deze bestanddelen van het inkomen vrij door een vermindering van zijn belasting toe te staan. Deze vermindering wordt berekend overeenkomstig de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting. Te dien einde worden genoemde bestanddelen geacht te zijn begrepen in het totale bedrag van de bestanddelen van het inkomen die ingevolge die bepalingen van Nederlandse belasting zijn vrijgesteld.

3. Nederland verleent voorts een aftrek op de aldus berekende Nederlandse belasting voor die bestanddelen van het inkomen die volgens (...) het tweede lid van artikel 18, (...) , van deze Overeenkomst in Canada mogen worden belast, in zoverre deze bestanddelen in de in het eerste lid bedoelde grondslag zijn begrepen. Het bedrag van deze aftrek is gelijk aan de in Canada over deze bestanddelen van het inkomen betaalde belasting, maar bedraagt niet meer dan het bedrag van de vermindering die zou zijn verleend indien de aldus in het inkomen begrepen bestanddelen van het inkomen de enige bestanddelen van het inkomen zouden zijn geweest die uit hoofde van de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting van Nederlandse belasting zijn vrijgesteld.".

"1. De in artikel 8 bedoelde vrijstelling voor buitenlands inkomen uit werk en woning wordt voor elke Mogendheid waaruit de belastingplichtige zodanig inkomen geniet afzonderlijk toegepast door een vermindering te verlenen op de verschuldigde inkomstenbelasting.

2. De in het eerste lid bedoelde vermindering is gelijk aan het bedrag dat tot de belasting die zonder de toepassing van dit besluit volgens de Wet inkomstenbelasting 2001 over het belastbare inkomen uit werk en woning verschuldigd zou zijn, in dezelfde verhouding staat als het buitenlands inkomen uit werk en woning uit een Mogendheid staat tot het noemerinkomen.

3. De vermindering, dan wel, ingeval de belastingplichtige uit meer dan een Mogendheid buitenlands inkomen uit werk en woning geniet, het gezamenlijke bedrag van de verminderingen, kan, met inachtneming van de verminderingen volgens andere regelen ter voorkoming van dubbele belasting, niet meer bedragen dan het bedrag van de belasting dat zonder de toepassing van dit besluit volgens de Wet inkomstenbelasting 2001 verschuldigd zou zijn over het belastbare inkomen uit werk en woning.

4. Onder de belasting die zonder de toepassing van dit besluit volgens de Wet inkomstenbelasting 2001 verschuldigd zou zijn over het belastbare inkomen uit werk en woning wordt verstaan: de over het kalenderjaar berekende belasting op het belastbare inkomen uit werk en woning, bedoeld in artikel 2.7, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet inkomstenbelasting 2001.

5. Onder noemerinkomen wordt verstaan: het inkomen uit werk en woning verminderd met de - met overeenkomstige toepassing van afdeling 3.13, van de Wet inkomstenbelasting 2001 - te verrekenen negatieve bedragen aan noemerinkomen uit andere jaren.

6. (...)".

Het Hof overweegt ter zake als volgt. Het Verdrag verdeelt de heffingsbevoegdheden tussen de verdragspartners, maar pretendeert niet de dubbele heffing volledig uit te bannen. Artikel 22 van het Verdrag staat Nederland toe de Canadese inkomensbestanddelen in de heffingsgrondslag te begrijpen, om aldus rekening te houden met belanghebbendes door die inkomensbestanddelen verhoogde draagkracht. Deze wijze van tegemoetkoming is internationaal aanvaard (het zogeheten progressievoorbehoud). De Inspecteur heeft het Verdrag correct toegepast. Overigens merkt het Hof op dat belanghebbende in het onderhavige jaar in het geheel geen inkomstenbelasting in Nederland verschuldigd was en, zoals blijkt uit hetgeen onder 2.5 is vermeld, zelfs € 36,= heeft ontvangen. Van een dubbele heffing is derhalve geen sprake. Voor zover belanghebbende in zijn berekeningen ook de premieheffing volksverzekeringen betrekt, overweegt het Hof, dat de premieheffing geen belasting is. Het Verdrag is daarop derhalve niet van toepassing.

Voor zover belanghebbende het Hof verzoekt om het Verdrag buiten werking te stellen althans "specifiek" te interpreteren - het Hof begrijpt deze grief in die zin, dat belanghebbende de Canadese bronheffing door Nederland verrekend wil zien - overweegt het Hof, dat het gehouden is recht te spreken volgens de wet, waaronder in dit geval het Verdrag wordt verstaan. Het Hof kan het Verdrag derhalve niet buiten werking stellen. Belanghebbendes grief faalt in zoverre.

terwijl artikel 22, lid 2, eerste volzin, van het Verdrag uitdrukkelijk melding maakt van het in evenbedoelde grondslag begrepen zijn van inkomensbestanddelen die volgens artikel 18, lid 3, van het Verdrag in Canada mogen worden belast, zijnde voordelen ingevolge de "Old Age Security Act", zoals het onderhavige OAS-pensioen.

Belanghebbendes stelling berust derhalve op een verkeerde lezing van het Verdrag. Belanghebbendes ter zitting gedane verzoek aan het Hof om te bevorderen dat het Verdrag in zoverre wordt aangepast dat het OAS-pensioen wèl volledig wordt vrijgesteld, derhalve zonder het internationaal aanvaarde progressievoorbehoud, en met volledige verrekening van de Canadese bronheffing, kan niet worden ingewilligd, aangezien de bevoegdheid om verdragen te wijzigen op grond van de scheiding der machten aan het Hof niet toekomt.

4.8. Voor zover belanghebbende een beroep doet op de door de in 2.6 van deze uitspraak bedoelde onjuiste gedragslijn van de Inspecteur in het verleden bij hem opgewekt vertrouwen, kan het Hof dat beroep evenmin volgen.

De Inspecteur heeft die onjuiste gedragslijn begin 2005 verlaten en belanghebbende daarvan bij brief van 20 januari 2005 op de hoogte gesteld.

De Inspecteur heeft eventueel gewekt vertrouwen dan naar het oordeel van het Hof voor het jaar 2005 en voor de volgende jaren tijdig opgezegd.

"(...)

4.2. Omdat niet in Nederlands geld genoten inkomsten moeten worden gerekend tot de "niet in geld genoten inkomsten" in de zin van artikel 34, lid 1, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964, dienen zij in aanmerking te worden genomen naar de waarde welke daaraan in het economische verkeer kan worden toegekend. Bij de vaststelling van de waarde in het economische verkeer van in vreemd geld genoten inkomsten wordt die waarde het beste benaderd door uit te gaan van de tegenwaarde in Nederlands geld naar de hoogste koers waartegen de belastingplichtige zich voor dat vreemde geld Nederlands geld had kunnen verschaffen. Indien ter plaatse waar de inkomsten worden genoten, het vreemde geld zowel in chartaal als in giraal Nederlands geld kan worden gewisseld, dient in aanmerking te worden genomen de hoogste koers van die twee.".

4.14. Gelet op al het vorenstaande bedraagt belanghebbendes belastbaar inkomen uit werk en woning, tevens verzamelinkomen, € 11.428,= minus € 450,= is € 10.978,= en belopen de in dit inkomen begrepen Canadese inkomsten € 5.115,= minus eveneens € 450,= is € 4.665,=. De over dit inkomen verschuldigde inkomstenbelasting bedraagt vóór toepassing van een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting € 197,=, zodat deze aftrek (€ 4.665,=/€ 10.978,=) x € 197,= is, afgerond, € 84,= beloopt.

De door belanghebbende verschuldigde inkomstenbelasting, vóór aftrek van de gecombineerde heffingskorting, bedraagt derhalve € 197,= minus € 84,= is € 113,=, evenveel als te dezer zake in de onderhavige aanslag is begrepen, te weten € 205,= minus € 92,= is eveneens € 113,=. Gelet op de omstandigheid dat de door belanghebbende verschuldigde premie voor de volksverzekeringen als gevolg van de vorenvermelde vermindering van diens belastbaar inkomen uit werk en woning lager wordt, dient de aanslag desalniettemin te worden verminderd. Belanghebbendes hoger beroep is derhalve gegrond, de uitspraak van de Rechtbank dient te worden vernietigd.

4.16. Nu het door belanghebbende ingestelde hoger beroep gegrond is, acht het Hof termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij de Rechtbank en het hoger beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken.

Het Hof stelt deze kosten op een bedrag aan reiskosten van belanghebbende voor het bijwonen van de zittingen van respectievelijk € 2,92 en € 16,62, is in totaal € 19,54.

Het Hof

- verklaart het hoger beroep gegrond;

- vernietigt de uitspraak van de Rechtbank;

- vernietigt de uitspraak van de Inspecteur;

- vermindert de aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning, tevens verzamelinkomen, van € 10.978,= met een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting ad € 84,= en onder handhaving van de overige elementen van de aanslag;

- gelast dat de Inspecteur aan belanghebbende het door deze ter zake van de behandeling van het beroep bij de Rechtbank en van het hoger beroep bij het Hof betaalde griffierecht ten bedrage van, in totaal, € 146,= vergoedt; en

- veroordeelt de Inspecteur in de kosten van het geding bij de Rechtbank en het Hof aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op in totaal € 19,54.

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH 's-Gravenhage. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen.

1. Bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. Het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a) de naam en het adres van de indiener;

b) een dagtekening;

c) een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d) de gronden van het beroep in cassatie.