Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 05-03-2010, BM3523, 08/00467

Uitspraak op het hoger beroep van

en het incidenteel hoger beroep van

tegen de mondelinge uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 20 mei 2008, nr. AWB 07/4535, in het geding tussen

belanghebbende

en

de Inspecteur

betreffende de na te noemen naheffingsaanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is met aanslagnummer 00.00.000.F.01.6021 en met dagtekening 25 juli 2007 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd over het tijdvak februari 2006. De naheffingsaanslag is, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur van 14 september 2007 gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 143. Bij mondelinge uitspraak heeft de Rechtbank het beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd, de naheffingsaanslag verminderd tot een bedrag van € 2.971,17, de Inspecteur veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende ten bedrage van € 87,80 en teruggave gelast van het door belanghebbende betaalde griffierecht.

1.3. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend en daarbij incidenteel hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de Rechtbank. Belanghebbende heeft het incidenteel hoger beroep beantwoord.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 7 januari 2010 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.5. De Inspecteur heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent voormelde pleitnota tot de stukken van het geding.

1.6. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

1.7. Het Hof heeft het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

De Rechtbank heeft de volgende, in hoger beroep niet bestreden, feiten vastgesteld, welke feiten het Hof als vaststaand overneemt:

2.1. Belanghebbende exploiteert een ziekenhuis. Zij biedt onder meer medische zorg aan zoals bedoeld in artikel 11, eerste lid, letter c, Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB). Vanaf 1 februari 2000 zijn ziekenhuizen verantwoordelijk voor facturering aan de patiënten van alle verrichte diensten, waaronder de diensten van de medisch specialisten. Vanaf 1 februari 2000 factureert belanghebbende derhalve alle werkzaamheden met betrekking tot medische dienstverlening als één geïntegreerde medische prestatie aan patiënten. Voordien waren de medisch specialisten zelf verantwoordelijk voor de facturering van hun diensten aan de patiënten. Belanghebbende factureert, administreert en int de vergoeding van de patiënt c.q. diens verzekeraar. Zij betaalt de medisch specialisten hun deel van de vergoeding al direct uit, bij wijze van bevoorschotting.

2.2. Voor het factureren, administreren en innen van de vorderingen op patiënten (verder ook: de administratieve werkzaamheden) maakt belanghebbende kosten. Daarnaast derft belanghebbende rente omdat zij de voor de medisch specialisten gefactureerde bedragen reeds aan die specialisten betaalt voordat de betalingen van patiënten zijn ontvangen. Voornoemde kosten en rente berekent belanghebbende door aan de medisch specialisten. Daarbij hanteert belanghebbende een kostenpercentage van 1,83 over de totaal voor de medisch specialisten gefactureerde bedragen.

2.6. Bij de stukken bevinden zich tevens enkele overzichten van de bevoorschottingen voor de medisch specialisten uit 2006/2007. Daaruit blijkt dat in een enkel geval de vergoeding is uitgesplitst in een kosten- en rentedeel en dat, in afwijking van de notitie van 4 april 2000, de rentecomponent 0,92% beloopt en de kostencomponent 0,91%.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

Belanghebbende is van mening dat de vragen bevestigend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.3. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de naheffingsaanslag. De Inspecteur concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank en bevestiging van de uitspraak op bezwaar.

4. Gronden

4.2. De administratieve werkzaamheden vloeien voort uit het per 1 februari 2000 vigerende wettelijke systeem dat ertoe strekt alle werkzaamheden met betrekking tot de medische dienstverlening als één geïntegreerde medische prestatie jegens de patiënt aan te merken. Daartoe administreert, declareert en int belanghebbende de voor de diensten van de medische specialisten door patiënten c.q. zorgverzekeraars verschuldigde bedragen. Belanghebbende is, evenals alle ziekenhuizen in Nederland, krachtens voormeld wettelijk stelsel verplicht deze werkzaamheden uit te voeren. Aan dit stelsel doet niet af dat, zoals uit de stukken valt op te maken, belanghebbende met de specialisten heeft onderhandeld over de hoogte van de in rekening te brengen vergoeding voor het verrichten van de werkzaamheden.

4.3. Belanghebbende heeft in overleg met haar specialisten een systeem van bevoorschotting ingevoerd. Gelet op de tot de stukken behorende brief van belanghebbende van 22 juni 2009 alsmede de geloofwaardige verklaring ter zitting van het Hof van mevrouw A, gaat het Hof er van uit dat de specialisten in het tijdvak februari 2006 vrij waren hier aan deel te nemen. Dat alle specialisten aan de bevoorschotting deelnamen, doet aan het vrijwillige karakter van de regeling geen afbreuk. De Inspecteur heeft, desgevraagd ter zitting, het tegendeel niet aannemelijk gemaakt.

4.5. Gelet op het hiervoor vermelde wettelijk verplichte karakter van het verrichten van de administratieve werkzaamheden kan er voorts, naar het oordeel van het Hof, in de omstandigheden van het geval, geen sprake van zijn dat deze dienst als bijkomende dienst kan worden gekwalificeerd en aldus zou opgaan in de bevoorschotting.

4.8. Het gelijk ten aanzien van vraag 2 is aan belanghebbende.

4.10. Op grond van hetgeen in 4.9 is overwogen, concludeert het Hof dat de administratieve werkzaamheden niet kwalificeren als prestaties die nauw samenhangen met - kort gezegd - verpleging en verzorging. De administratieve werkzaamheden kunnen op dezelfde grond evenmin worden aangemerkt als diensten die onontbeerlijk voor de prestaties vermeld in artikel 11, eerste lid, letter c, van de Wet OB. Reeds op die grond stuit het beroep van belanghebbende op het Besluit van de Minister van Financiën van 23 augustus 2006, CPP2006/1622M, af.

4.11. Belanghebbende verdedigt voorts de stelling dat de administratieve werkzaamheden vrijgesteld dienen te worden op grond van artikel 11, eerste lid, letter f, van de Wet OB jo. artikel 7 van en post 13 van de bijlage B bij het Uitvoeringsbesluit omzetbelasting 1968. Belanghebbende wijst in deze op een toelichting in een brief van de Staatssecretaris van Financiën van 4 mei 1990 (WV 90/117). Deze verwijzing snijdt, naar het oordeel van het Hof, geen hout omdat in het Besluit van de Minister van Financiën van 23 augustus 2006, CPP2006/1622M, voormelde publicatie is ingetrokken. De vrijstelling ziet bovendien op prestaties van sociale of culturele aard. Het Hof vermag niet in te zien dat de administratieve werkzaamheden, hoe zeer belanghebbende krachtens het daartoe strekkende wettelijke systeem gehouden is deze te verrichten, het karakter hebben van prestaties van sociale en culturele aard. De stelling van belanghebbende stuit bovendien af op de uitzondering van artikel 7, tweede lid, letter d, van het Uitvoeringsbesluit omzetbelasting 1968. Het Hof onderschrijft het oordeel van de Rechtbank in deze dat de administratieve werkzaamheden zozeer overeenkomen met de in die bepaling vermelde verzorging van financiële administraties dat de evenvermelde uitzondering van toepassing is.

4.12. Het gelijk ten aanzien van vraag 3 en 4 is aan de Inspecteur.

4.14. Wat er zij van de eigen wetenschap van de gemachtigde uit de periode dat hij nog inspecteur was bij de Belastingdienst, de Inspecteur heeft met hetgeen hij heeft aangevoerd het vermoeden ontzenuwd dat sprake is van een begunstigend landelijk beleid als voormeld. Met betrekking tot de brief van de Belastingdienst/Kantoor Almelo is voldoende aannemelijk gemaakt dat de brief is ingetrokken. Ter zake van de brief van de Belastingdienst/Kantoor Arnhem heeft de Inspecteur geloofwaardig verklaard dat de brief is ingetrokken. De brief van de Belastingdienst/Kantoor Assen lijkt blijk te geven van een onjuiste toepassing van de wet en duidt niet op het oogmerk van begunstiging. Hetgeen belanghebbende naar voren heeft gebracht, is onvoldoende om de stelling te schragen dat systematisch van de Wet OB is afgeweken. De slotsom is dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat de Inspecteur ten aanzien van met belanghebbende vergelijkbare gevallen een begunstigend beleid heeft gevoerd dan wel een oogmerk tot begunstiging heeft gehad.

4.15. Belanghebbende doet een beroep op de meerderheidsregel daarbij stellende dat de Inspecteur in een betere positie verkeert het bewijs te leveren. Naar het oordeel van het Hof gaat belanghebbende in deze uit van een onjuiste rechtsopvatting. Gelet op hetgeen in 4.14 is overwogen, heeft de Inspecteur geen begunstigend beleid gevoerd, is er geen oogmerk van begunstiging vastgesteld en heeft evenmin landelijke coördinatie plaatsgevonden. Nu belanghebbende geen enkel geval heeft aangevoerd waarin de Inspecteur een gelijk geval een gunstiger behandeling ten deel heeft laten vallen en de Inspecteur voorts heeft ontkend enig begunstigend beleid op dit gebied te voeren, blijft de bewijslast van het tegendeel op belanghebbende rusten. De grief van belanghebbende faalt.

4.16. Het gelijk ten aanzien van vraag 5 is aan de Inspecteur. Dit leidt tot de slotconclusie dat de uitspraak van de Rechtbank geheel in stand blijft.

Ten aanzien van het griffierecht

4.17. Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Ten aanzien van de proceskosten

4.18. Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

5. Beslissing

Aldus gedaan op 5 maart 2010 door J.W.J. Huige, voorzitter, G.J. van Muijen en P.A.G.M. Cools, in tegenwoordigheid van R.O.J.M. de Windt, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel