Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 25-06-2010, BN5141, 09/00034

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de schriftelijke uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 16 januari 2009, nummer AWB 08/2499, in het geding tussen

belanghebbende

en

betreffende na te noemen aanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is met dagtekening 15 februari 2008 voor het jaar 2005 onder nummer 0000.00.000.H.56 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 17.196, alsmede bij beschikking een verzuimboete van € 113. Ter zake van deze aanslag heeft de Inspecteur belanghebbende bij beschikking een bedrag van € 25 aan heffingsrente in rekening gebracht. De aanslag en de beschikkingen inzake de verzuimboete en de heffingsrente zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur, gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van de uitspraken van de Inspecteur in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank een griffierecht geheven van € 39. Bij schriftelijke uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

1.4. Belanghebbende heeft schriftelijk gerepliceerd en de Inspecteur heeft schriftelijk gedupliceerd.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 12 mei 2010 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn verschenen en gehoord belanghebbende en de Inspecteur. Belanghebbende heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

1.6. Het Hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.

1.7 Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan.

2.1. In 2005 verkeerde belanghebbende in staat van faillissement. Dat faillissement is in maart 2006 geëindigd. Vanaf maart 2006 staat belanghebbende niet meer onder curatele.

2.2. Op 20 september 2006 heeft de Inspecteur aan belanghebbende het aangiftebiljet inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 2005 uitgereikt. Het aangiftebiljet, dat op naam van belanghebbende stond, is door belanghebbende ontvangen.

2.3. Bij brief van 29 september 2006 deelde belanghebbende de Inspecteur mede dat hij niet in staat was om aangifte te doen. Als reden voerde belanghebbende aan dat hij geen aangiftediskette kon gebruiken bij het doen van aangifte aangezien hij een aantal 'drivers' voor de grafische kaart was kwijtgeraakt. Daarnaast beschikte hij niet over de gegevens van eerdere jaren welke hij van de ontvanger nog wenste te ontvangen.

2.5. Bij brief van 21 maart 2007 deelde belanghebbende de Inspecteur mede dat hij door zijn faillissement, en door toedoen van de curator daarin, niet beschikte over de administratie, jaarstukken dan wel aangiften over de jaren 1995 tot en met 2006 en dat hij daardoor geen aangifte kon doen.

2.6. In 2005 ontving belanghebbende aan ziektewetuitkering een bedrag van bruto € 13.767, aan pensioen van het Pensioenfonds PGGM een bedrag van bruto € 322 en aan pensioen van het Philips Pensioenfonds een bedrag van bruto € 3.107. Ingehouden aan loonheffing werd respectievelijk € 1.518, € 100 en € 1.058.

2.8. De aanslag resulteerde in een te betalen bedrag, exclusief heffingsrente, van € 401. Bij de aanslag is een verzuimboete opgelegd van € 113, wegens het niet dan wel niet tijdig doen van aangifte.

3. Geschil, standpunten en conclusies van partijen

Belanghebbende beantwoordt de vragen A t/m C ontkennend en vraag D bevestigend. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor hetgeen zij hieraan ter zitting hebben toegevoegd wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.

4. De gronden voor de beslissing

Ten aanzien van de aanslag

4.1. Vaststaat dat belanghebbende de aangifte voor het onderhavige jaar niet heeft gedaan. Ten gevolge hiervan moet ingevolge artikel 27j, lid 2, juncto artikel 27e, aanhef en onderdeel a van de Algemene wet inzake rijksbelastingen het hoger beroep ongegrond worden verklaard, tenzij is gebleken - dat wil zeggen overtuigend is aangetoond - dat en in hoeverre de uitspraak op het bezwaar onjuist is.

4.3. Het Hof merkt nog op dat, anders dan belanghebbende heeft gesteld, belanghebbende en niet de faillissementcurator was gehouden aangifte te doen voor de heffing van inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor 2005. Het Hof merkt hierbij op dat het desbetreffende aangiftebiljet aan belanghebbende werd uitgereikt en dat ten tijde van die uitreiking, op 20 september 2006, belanghebbende al geruime tijd niet meer onder faillissementscuratele stond. De omstandigheid dat belanghebbende met betrekking tot eerdere jaren, gegeven het feit dat hij in staat van faillissement verkeerde, niet goed in staat was de verrekenbare verliezen van die eerdere jaren vast te stellen, ontsloeg hem niet van zijn plicht om aangifte te doen.

Ten aanzien van de beschikking heffingsrente

4.4. Belanghebbende heeft aangevoerd dat zijn belang is geschaad doordat aan de verkeerde persoon heffingsrente in rekening is gebracht. Naar het oordeel van belanghebbende had de Inspecteur de heffingsrente in rekening moeten brengen aan de curator.

4.5. Het Hof verstaat die grief aldus dat belanghebbende van oordeel is dat hem ten onrechte heffingsrente in rekening is gebracht. De aanslag, aangevende een aan inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen verschuldigd bedrag, is evenwel aan belanghebbende opgelegd en betreft door belanghebbende genoten inkomen. Belanghebbende heeft niet doen blijken dat de berekening als zodanig van de in rekening gebrachte heffingsrente onjuist is.

Ten aanzien van de boete

4.6. De Rechtbank heeft overwogen dat belanghebbende de aangifte voor het onderhavige jaar niet heeft gedaan, dat met betrekking tot de aan het onderhavige jaar voorafgaande vijf belastingjaren belanghebbende een dergelijk verwijt niet wordt gemaakt en dat op grond van artikel 67a van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) dan een verzuimboete kan worden opgelegd van maximaal € 1.134. In verband met het vorenstaande heeft de Rechtbank geoordeeld dat, behoudens de mogelijkheid van afwezigheid van alle schuld aan de zijde van belanghebbende, de Inspecteur terecht een verzuimboete heeft opgelegd en dat, aangezien sprake is van een eerste verzuim, de Inspecteur op grond van paragraaf 21 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 terecht de boete niet hoger heeft vastgesteld dan op € 113. Het Hof komt in hoger beroep niet tot andere oordelen.

4.7. Ten aanzien van het in hoger beroep herhaalde beroep op afwezigheid van alle schuld heeft de Rechtbank in eerste aanleg geoordeeld dat belanghebbende met hetgeen hij heeft aangevoerd, niet aannemelijk heeft gemaakt dat hem geen enkele blaam treft dat de aangifte niet is gedaan, dat het aangiftebiljet aan belanghebbende is uitgereikt nadat het faillissement was opgeheven, dat belanghebbende al minstens een half jaar niet meer onder curatele stond en dat de omstandigheid dat belanghebbende met betrekking tot eerdere jaren, gegeven het feit dat hij in staat van faillissement verkeerde, niet goed in staat was de verrekenbare verliezen van die eerdere jaren vast te stellen, niet een in aanmerking te nemen verontschuldiging vormt voor het niet doen van aangifte. Het Hof komt in hoger beroep niet tot andere oordelen. Het Hof verwerpt het beroep op afwezigheid van alle schuld. De boete is passend en geboden.

Conclusie

4.8. Gelet op al het vorenstaande is het hoger beroep ongegrond.

Ten aanzien van het verzoek om schadevergoeding

4.9. Nu het hoger beroep ongegrond is, is een schadevergoeding op de voet van artikel 8:73 van de Algemene wet bestuursrecht niet aan de orde.

Ten aanzien van het griffierecht

4.10. Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Ten aanzien van de proceskosten

4.11. Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

5. Beslissing

Aldus gedaan op 25 juni 2010 door G.J. van Muijen, voorzitter, P.A.G.M. Cools en P.A.M. Pijnenburg, in tegenwoordigheid van A.A. Wendel de Joode, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.