Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 04-08-2010, BO3298, 09/00046

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 10 december 2008, nummer AWB 08/2368, in het geding tussen

belanghebbende

en

betreffende de voor het jaar 2002 aan belanghebbende opgelegde aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2002 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd berekend naar een inkomen uit werk en woning van € 47.282 en een inkomen uit aanmerkelijk belang van € 31.815 (hierna: de aanslag). De aanslag is, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Bij mondelinge uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank een griffierecht geheven van € 39.

1.3. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 107. De Inspecteur heeft een verweerschrift en een aanvulling daarop ingediend. Daags voor na te melden zitting is er bij het Hof nog een kort faxbericht van belanghebbende binnengekomen. Ook dat faxbericht rekent het Hof tot de stukken van het geding.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 12 februari 2010 te 's-Hertogenbosch. Ter zitting is tevens behandeld de aan belanghebbende opgelegde aanslag Wet arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen voor het jaar 2002 (hofkenmerk 09/00047). Ter zitting is de Inspecteur verschenen en gehoord.

1.6. Het Hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

1.7. Het Hof heeft op 26 februari 2010 mondeling uitspraak gedaan. Afschriften van het proces-verbaal van die uitspraak zijn op 4 maart 2010 aangetekend aan partijen verzonden.

1.8. Belanghebbende heeft tegen de mondelinge uitspraak beroep in cassatie ingesteld. De griffier van de Hoge Raad heeft bij schrijven van 22 april 2010 verzocht de mondelinge uitspraak te vervangen door een schriftelijke.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en de geloofwaardige verklaringen van de Inspecteur tijdens het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan:

2.1. Belanghebbende stond gedurende het jaar 2002 bij de Kamer van Koophandel geregistreerd als enig aandeelhouder van de vennootschap A BV te Y. A BV was gevestigd op het adres B-straat 24. Dat was tevens het woonadres van belanghebbende.

2.2. Vanaf 1 januari 1995 bestonden de ondernemingsactiviteiten van A BV in de exploitatie van een boekhoudkantoor. Die activiteiten waren in A ingebracht vanuit C B.V. te Y, eveneens gevestigd op het woonadres van belanghebbende. Van die vennootschap was belanghebbende aandeelhouder en enig directeur.

2.5. Naar aanleiding van de ingediende aangifte heeft de Inspecteur belanghebbende op 30 januari 2006 een vragenbrief gestuurd. Die brief luidt als volgt.

"Ik heb uw aangifte inkomstenbelasting/Premie Volksverzekeringen/Premie WAZ 2002 in behandeling genomen. Naar aanleiding hiervan deel ik u het volgende mee.

U geeft in 2002 echter geen gebruikelijk loon aan. Ik verzoek u aan te geven waarom hiermee geen rekening is gehouden.

Uw reactie ontvang ik graag voor 15 februari 2006. Als ik voor deze datum geen reactie heb ontvangen, zal ik de aanslag, conform de mij ter beschikking staande gegevens, vaststellen.

(...).".

2.6. Bij brief van 2 maart 2006, nadat hij van de Inspecteur een rappelbrief had ontvangen waarin was gewezen op een mogelijke "aanzienlijke verzwaring van de bewijslast", reageerde belanghebbende als volgt.

"In aansluiting op uw schrijven van 30 januari 2006 doen wij u hierbij de gevraagde gegevens toekomen.

Banksaldi

Deze toename is het gevolg van de verkoop van het onroerend goed.

(...).".

2.7. Bij brief van 10 maart 2006 antwoordde de Inspecteur als volgt.

"N.a.v. uw reactie inzake uw aangifte inkomstenbelasting/Premie volksverzekeringen/Premie Waz 2002 deel ik u het volgende mee.

Er dient daarom rekening te worden gehouden met gebruikelijk loon. Omdat u niet aannemelijk maakt dat dit loon lager moet zijn dan € 38.118, tel ik dit bedrag bij als loon.

U suggereert dat vrij mag worden afgelost. Ik ben daarom van mening dat er in 2002 geen aflossing heeft plaatsgevonden.

Ik zal daarom voor 2002 het bedrag aan aflossing vaststellen, waarbij ik dit bedrag als winstuitdeling zal aanmerken.

(...).".

2.9. Belanghebbende heeft op 7 november 2006 per fax bezwaar gemaakt tegen de aanslag. Ter motivering heeft belanghebbende naar de ingediende aangifte verwezen.

2.10. Naar aanleiding van het ontvangen bezwaarschrift heeft de Inspecteur belanghebbende bij brief van 22 november 2007 verzocht om het bezwaarschrift nader te motiveren. Nadat een nadere reactie van belanghebbende was uitgebleven, heeft de Inspecteur bij uitspraak op bezwaar, gedagtekend 14 april 2008, de aanslag gehandhaafd.

2.11. Nadat belanghebbende tegen de uitspraak van de Inspecteur in beroep was gekomen bij de Rechtbank, heeft de Inspecteur met belanghebbende een afspraak gemaakt voor een overleg, te houden op 26 augustus 2008 om 10.00 uur, welke afspraak is vastgelegd in een brief van 22 juli 2008. Bij faxbericht van 26 augustus 2008, ter Inspectie binnengekomen om 8.23 uur, berichtte belanghebbende de Inspecteur verhinderd te zijn. Belanghebbende heeft vervolgens, hoewel daartoe uitgenodigd door de Inspecteur, geen nieuwe afspraak gemaakt.

2.12. In haar uitspraak heeft de Rechtbank met toepassing van artikel 27e, onderdeel a, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR) het beroep van belanghebbende ongegrond verklaard.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. In hoger beroep is in geschil het antwoord op de volgende vragen:

Belanghebbende beantwoordt beide vragen bevestigend, de Inspecteur ontkennend.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor hetgeen de Inspecteur hieraan ter zitting heeft toegevoegd, wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.

4. De gronden voor de beslissing

Vooraf en ambtshalve

Ten aanzien van het geschil

4.2. Belanghebbende stelt in hoger beroep dat hij niet gehoord is ondanks het feit dat hij zich bij een gemaakte afspraak heeft afgemeld. Noch uit de stukken van het geding, noch uit het verhandelde ter zitting is echter gebleken dat belanghebbende op enig moment gedurende de bezwaarfase heeft verzocht te worden gehoord, zoals is vereist op grond van artikel 25, lid 4 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (tekst 2007). De omstandigheid dat de Inspecteur na afloop van de bezwaarfase, na ontvangst van het beroepschrift van belanghebbende tegen de op 14 april 2008 gedateerde uitspraak op bezwaar, een afspraak met belanghebbende heeft gemaakt voor een overleg, welke afspraak door hem is vastgelegd in een brief van 22 juli 2008, ter zake waarvan belanghebbende bij faxbericht van 26 augustus 2008 heeft gemeld verhinderd te zijn, doet aan het voorgaande niet af.

Het laatstbedoelde, na de bezwaarfase geplande, gesprek is immers niet te beschouwen als horen in de zin van artikel 7:2 van de Algemene wet bestuursrecht, omdat het horen ertoe strekt dat de Inspecteur bij zijn beslissing rekening kan houden met hetgeen de belanghebbende mondeling naar voren wenst te brengen (HR 22 maart 2002, nr. 36 933, VN 2002/17.5, r.o. 3.3, tweede volzin). Gezien het voorgaande mist de evenbedoelde stelling van belanghebbende doel.

4.3. Belanghebbende stelt voorts dat hij op de in 4.2 bedoelde afspraak de door de Rechtbank bedoelde stukken, waaruit zou moeten blijken dat de aanslag tot een te hoog bedrag was vastgesteld, had kunnen overleggen, en de opmerkingen van de Inspecteur had kunnen weerleggen. Het Hof vat deze stelling aldus op dat belanghebbende stelt dat de aanslag tot een te hoog bedrag is vastgesteld.

4.4. Ook de in 4.3 bedoelde stelling wordt naar het oordeel van het Hof vergeefs voorgedragen. Belanghebbende heeft de vragen van de Inspecteur zoals neergelegd in de brief van 30 januari 2006 met het gestelde in zijn brief van 2 maart 2006 slechts gedeeltelijk, en die in de brief van de Inspecteur van 10 maart 2006 niet beantwoord en evenmin voldaan aan het in de laatstbedoelde brief gedane verzoek om stukken over te leggen. In die brief heeft de Inspecteur belanghebbende gewezen op de zogenaamde omkering van de bewijslast en hem meegedeeld dat hij dan zou dienen aan te tonen dat de aanslagen mogelijk tot een te hoog bedrag zijn vastgesteld. Ook in de bezwaarfase heeft belanghebbende deze vragen niet beantwoord, c.q. de stukken niet overgelegd. Gelet op het voorgaande heeft belanghebbende niet voldaan aan de op hem rustende verplichting van artikel 47 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) zodat het Hof het hoger beroep op grond van het bepaalde in artikel 27e, onderdeel a, van de AWR, ongegrond dient te verklaren, tenzij gebleken is dat en in hoeverre de bestreden uitspraak onjuist is.

4.5. Met hetgeen belanghebbende gesteld heeft, noch anderszins, is naar het oordeel van het Hof gebleken - dat wil zeggen overtuigend aangetoond - dat de aanslag tot een te hoog bedrag is vastgesteld. Niet is gebleken dat belanghebbende geen aanmerkelijk belang in A B.V. hield, tevens is niets vast komen te staan met betrekking tot aftrekbare kosten bij inkomsten uit overige werkzaamheden. Niet is gebleken dat een gedeelte van het inkomen uit eigen woning bij belanghebbende buiten de heffing valt. Niet is gebleken dat en in hoeverre de in 2.8 vermelde correcties van € 10.309 en € 21.506 (uitdelingen van winst als bedoeld in artikel 4.12, onderdeel b, van de Wet op de inkomstenbelasting 2001) onjuist zijn.

4.6. De aanslag is, gelet op de motiveringen van de correcties op de aangifte door de Inspecteur, naar het oordeel van het Hof redelijk en niet willekeurig berekend.

Ten aanzien van het griffierecht

4.7. Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Ten aanzien van de proceskosten

4.8. Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

5. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Aldus gedaan op: 4 augustus 2010 door N. van Beelen, voorzitter, P. Fortuin en D.G. Barmentlo, in tegenwoordigheid van J.W.J. van der Heijden, griffier. Afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.