Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 06-08-2010, BP0733, 09/00162

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de mondelinge uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 30 maart 2009, nummer AWB 08/4231 in het geding tussen

belanghebbende,

en

met betrekking tot de hierna te noemen navorderingsaanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2004 onder aanslagnummer 0000.00.000.H47 een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 23.421 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 4.997, alsmede gelijktijdig bij beschikking heffingsrente van € 350. De navorderingsaanslag en de beschikking heffingsrente zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraken in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 39. Bij mondelinge uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

1.3. Tegen deze uitspraken heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 106. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4 Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) heeft belanghebbende vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.5. De zitting heeft plaatsgehad op 20 mei 2010 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.6. Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

1.7. Belanghebbende heeft ter zitting, zonder bezwaar van de wederpartij, een kopie overgelegd van een op 20 juli 1992 gedateerde nota van advocatenkantoor A.

1.8. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

1.9. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Het Hof stelt op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting de volgende feiten en omstandigheden vast:

2.1. Belanghebbende, geboren 5 oktober 1943, is gehuwd met mevrouw B en is woonachtig op het adres C-straat 72 te Y.

2.2. Voor de woning van belanghebbende is een WOZ-beschikking afgegeven voor de periode 2001-2004 met een waarde van € 104.369. Hiertegen is geen bezwaar en beroep ingesteld. De beschikking is niet herzien.

2.3. Het huurwaardeforfait van de eigen woning, uitgaande van de waarde zoals vermeld in 2.2, bedraagt € 887. In zijn aangifte is belanghebbende uitgegaan van een waarde van de woning van € 100.000 en een huurwaardeforfait van € 800. Belanghebbende heeft ter zake van de eigen woning geen hypotheek- of andere kosten gemaakt. Van het bedrag van € 800 heeft hij de helft aan zichzelf toegerekend en de andere helft aan zijn echtgenote.

2.4. Belanghebbende heeft in zijn aangifte onder de rubriek "aftrek uitgaven voor levensonderhoud van kinderen jonger dan 30 jaar" een bedrag opgevoerd van € 9.708. Het betreft kosten die gemaakt zijn voor de zoon van belanghebbende, D. In het jaar 2004 studeert de zoon, geboren op 10 september 1977, in E en woont in F. Hij had in het jaar 2004 geen eigen inkomsten.

2.5. Op 11 mei 2005 is overeenkomstig de aangifte een voorlopige aanslag opgelegd. Met dagtekening 10 januari 2007 is zonder nader onderzoek en zonder correcties de definitieve aanslag opgelegd.

2.6. Bij brief van 4 januari 2007 heeft de Inspecteur - zakelijk weergegeven - aan belanghebbende meegedeeld dat in de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen over het jaar 2004, die belanghebbende binnenkort zal ontvangen, het belastbaar inkomen uit werk en woning tot een te laag bedrag is vastgesteld. Als oorzaak daarvan wordt vermeld dat de uitgaven voor levensonderhoud van de zoon tot een te hoog bedrag in aftrek zijn gebracht. Nader onderzoek zal de juiste, lagere, aftrek uit moeten wijzen waarna kan worden besloten of een navorderingsaanslag zal worden opgelegd. De navorderingsaanslag zal, naar de Inspecteur aankondigt zonder boete worden opgelegd. Tevens wordt per de zelfde datum door de Inspecteur aan belanghebbende een brief gestuurd met het verzoek, teneinde de aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2004 te kunnen beoordelen, nadere informatie te verstrekken ter zake van de uitgaven voor levensonderhoud.

2.7. Met dagtekening 14 maart 2008 is aan belanghebbende de onderhavige navorderingsaanslag opgelegd, waarbij de kosten van levensonderhoud nader zijn vastgesteld op € 3.960.

2.8. Belanghebbende exploiteerde in 1993 een onderneming, deze is in of omstreeks 1998 beëindigd.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.2. Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, waarvan de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Voor hetgeen zij hieraan ter zitting hebben toegevoegd, wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.

3.3. Belanghebbende concludeert, naar het Hof begrijpt, primair tot gegrondverklaring van het hoger beroep, vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, van de uitspraken van de Inspecteur en van de navorderingsaanslag en subsidiair tot vermindering van de navorderingsaanslag tot een naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van, naar het Hof begrijpt, € 10.318 (€ 23.421 -/- € 13.103). De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het hoger beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.3. Ingevolge artikel 3.112, lid 2, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) is de eigenwoningwaarde de volgens hoofdstuk IV van de Wet waardering onroerende zaken voor die woning vastgestelde waarde. Niet in geschil is dat die waarde met betrekking tot het onderhavige jaar door middel van een beschikking in het kader van de Wet WOZ is vastgesteld op € 104.369.

4.4. In hoger beroep stelt belanghebbende dat het eigenwoningforfait voor het jaar 2004 op nihil moet worden gesteld omdat de Inspecteur deze voor het jaar 2006 op nihil heeft gesteld.

4.5. Uit de door belanghebbende overgelegde brief van de Inspecteur van 5 maart 2008 aangaande de aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen 2006 blijkt dat de Inspecteur over dat jaar de aftrek wegens geen of geringe eigenwoningschuld (per saldo resulterend in een bijtelling van nihil) heeft toegepast omdat belanghebbende over dat jaar geen aftrekbare kosten eigen woning heeft. De Inspecteur baseert zich in dezen op artikel 3.123a van de Wet IB 2001, hetwelk eerst in werking is getreden op 1 januari 2005. Een beroep van belanghebbende op toepassing van deze bepaling voor het jaar 2004 kan dan ook niet worden gehonoreerd.

4.6. Voor zover belanghebbende met zijn stelling een beroep doet op de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, in het bijzonder opgewekt vertrouwen, heeft de Rechtbank ter zake op goede gronden een juiste beslissing genomen.

4.7. Belanghebbende stelt verder nog dat de waarde van de woning € 100.000 bedraagt omdat de bij de woning behorende garage is afgebrand. Nu de eigenwoningwaarde is vastgesteld op € 104.369 bedraagt het dienovereenkomstig toe te passen eigenwoningforfait € 887. In dit licht bezien is het eigenwoningforfait, gelet op de door belanghebbende gehanteerde verdeling tussen hem en zijn echtgenote (aan wie ieder € 400 is toegerekend), eerder op een te laag dan op een te hoog bedrag vastgesteld.

4.9. Met hetgeen belanghebbende heeft aangedragen, heeft hij op geen enkele wijze aannemelijk gemaakt dat in het jaar 2004 uitgaven zijn gedaan die betrekking hebben op een door hem (eerder) gedreven onderneming.

4.10. Met de Rechtbank houdt het Hof het er derhalve op dat de betreffende uitgaven betrekking hebben op vermogensbestanddelen die onderdeel uitmaken van het voordeel uit sparen en beleggen van hoofdstuk 5 Wet IB 2001 (box 3). De Rechtbank heeft te dezer zake op goede gronden de juiste beslissing genomen.

4.16. De op de voet van artikel 6.14, lid 2, onderdeel b van de Wet IB 2001 in aanmerking te nemen drempel dient te worden gesteld op 11,2% van het verzamelinkomen vóór toepassing van de persoonsgebonden aftrek, weshalve het door de Inspecteur vastgestelde bedrag van € 3.668. Hieruit volgt dat de buitengewone uitgaven het drempelbedrag niet overschrijden. De Rechtbank heeft derhalve op goede gronden een juiste beslissing genomen.

4.18. Het Hof overweegt dat artikel 8:75 Awb niet de mogelijkheid biedt om de Inspecteur te veroordelen om de kosten te vergoeden die een partij in andere beroepen heeft moeten maken. Voor een vergoeding van proceskosten is de rechter die uitspraak doet in het betreffende geding de aangewezen instantie om hierover te oordelen. Indien in de door belanghebbende genoemde andere procedures de desbetreffende rechterlijke colleges geen aanleiding hebben gevonden om de Inspecteur te veroordelen tot het vergoeden van griffierecht en proceskosten had het belanghebbende vrij gestaan om tegen die oordelen nieuwe rechtsmiddelen aan te wenden. In een andere procedure, zoals de onderhavige, bestaat voor de rechter niet de mogelijkheid om hierover opnieuw een oordeel te geven.

4.20. Het Hof ziet geen aanleiding voor het vergoeden van schade als voormeld. Belanghebbende heeft overigens op geen enkele wijze aannemelijk gemaakt dat de door hem gestelde schade ook maar enig verband heeft met de beslissing van de Rechtbank voor het jaar 2004.

4.21. Het Hof acht ook overigens geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

5. Beslissing

Aldus gedaan op: 6 augustus 2010 door J.W.J. Huige, voorzitter, P.A.G.M. Cools en en P.A.M. Pijnenburg, in tegenwoordigheid van A.A. van Wendel de Joode, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel