Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 24-06-2011, BT6831, 10/00869

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 24 november 2010, nummer AWB 07/2197, in het geding tussen

belanghebbende

en

betreffende na te noemen aanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2004 een aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 41.908, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 39. De Rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

1.3. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 111. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. De zitting heeft plaatsgehad op 12 mei 2011 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.5. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

2. Feiten

2.1. De Rechtbank heeft de volgende, in hoger beroep niet bestreden, feiten vastgesteld, welke feiten het Hof als vaststaand overneemt:

"2.1. Belanghebbende is firmant geweest in A VOF. Nadat A VOF is ontbonden bleek er nog een openstaande schuld van de VOF aan B-bank te bestaan van ƒ 1.632.579,25 (€ 740.832). Namens de B-bank heeft C (C) op 29 juni 1998 de invordering van de openstaande schuld ter hand genomen. Op 21 december 2004 zijn belanghebbende en C overeengekomen dat belanghebbende € 19.748 aan C zal voldoen ter finale kwijting van de openstaande schuld.

2.2. Belanghebbende brengt in zijn aangifte inkomstenbelasting 2004 € 19.748 in mindering op zijn inkomen uit werk en woning als zijnde een nagekomen bedrijfslast. De inspecteur corrigeert bij het opleggen van de aanslag inkomstenbelasting 2004 het inkomen met € 19.748 en stelt het inkomen uit werk en woning vast op € 41.908."

In aanvulling op de door de Rechtbank vastgestelde feiten stelt het Hof op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting de volgende feiten en omstandigheden vast:

2.2. De curator in het faillissement van A VOF en van D en X heeft een definitief financieel eindverslag opgemaakt dat op 11 december 1996 is goedgekeurd door de rechter-commissaris. Uit dit verslag blijkt dat de concurrente crediteuren een totaal bedrag aan vorderingen hebben van f 2.536.009,36.

2.3. Het Incassobureau C BV heeft op 20 oktober 1998 namens B Bank NV belanghebbende bericht dat de invorderingsactiviteiten voorlopig worden opgeschort in verband met belanghebbendes financiële situatie.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

Belanghebbende is van mening dat deze vragen bevestigend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.3. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, vernietiging van de uitspraak van de Inspecteur en, naar het Hof verstaat, tot vermindering van de aanslag naar een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 22.160. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

4. Gronden

4.2. Het Hof is van oordeel dat de schuld van belanghebbende aan B Bank NV na de staking van de onderneming tot diens privévermogen is gaan behoren. Met ingang van 2001 is er sprake van een schuld die behoort tot het zogenoemde "box 3-vermogen". Het door belanghebbende in 2004 betaalde bedrag ter finale kwijting van deze schuld vormt een voldoening van die schuld, die niet ten laste van het inkomen kan worden gebracht.

4.3. Het Hof is overigens met de Rechtbank van oordeel dat de aflossing van een schuld geen voor de winstbepaling van belang zijnde transactie vormt. Het gaat daarbij slechts om een mutatie in het vermogen. Zelfs indien nog sprake zou zijn van een ondernemingsschuld, zou de aflossing niet als nagekomen bedrijfslast in aanmerking kunnen worden genomen.

4.4. Belanghebbende heeft zich voorts op het standpunt gesteld dat het betaalde bedrag als negatief inkomen dan wel als aftrekbare kosten in aanmerking kan worden genomen. Belanghebbende stelt daartoe dat bij het uitblijven van de betaling van € 19.748, onvermijdelijk een faillissement zou zijn gevolgd. Als gevolg van een dergelijk faillissement zou - aldus belanghebbende - hij zijn woning en zijn inkomen hebben verloren. Ter zitting heeft belanghebbende aangegeven dat hij met dit laatste zijn arbeidsinkomen bedoelt.

4.5. Het Hof verwerpt belanghebbendes standpunt. Zelfs indien aangenomen zou worden dat belanghebbende, in het geval dat hij failliet gegaan zou zijn, zijn dienstbetrekking zou hebben verloren, dan nog kan de verrichte betaling naar het oordeel van het Hof niet worden aangemerkt als negatief arbeidsinkomen. De betaling staat niet zozeer in verband met een dienstbetrekking (of andere bron van arbeidsinkomen) dat deze als negatieve opbrengst daarvan kan worden beschouwd. Voor zover belanghebbende bedoelt te stellen dat de betaling als aftrekbare kosten ter zake van de eigen woning moet worden aangemerkt, verwerpt het Hof dit standpunt eveneens. Er is geen sprake van uitgaven als bedoeld in artikel 3.120 van de Wet inkomstenbelasting 2001.

4.6. Ter zitting heeft belanghebbende gesteld dat in 1996 ten onrechte geen rekening is gehouden met een stakingsverlies, althans niet tot het bedrag van € 19.748 dat hij in 2004 heeft betaald. De Inspecteur heeft dit standpunt gemotiveerd bestreden en gesteld dat in 1996 een bedrag van f 100.000 als verlies uit onderneming in aanmerking is genomen en dat daarin alle geleden verliezen waren begrepen. Het Hof is van oordeel dat belanghebbende, tegenover de gemotiveerde betwisting door de Inspecteur, niet aannemelijk heeft gemaakt dat sprake is geweest van een geheel of gedeeltelijk niet in aftrek toegelaten stakingsverlies. Het Hof overweegt voorts ten overvloede dat indien in 1996 sprake zou zijn geweest van een stakingsverlies dat niet in aanmerking is genomen, belanghebbende rechtsmiddelen had moeten aanwenden tegen de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen over dat jaar. Een dergelijk niet in aftrek gebracht stakingsverlies kan niet alsnog in 2004 in aanmerking worden genomen.

5. Beslissing

Aldus gedaan op 24 juni 2011 door T.A. Gladpootjes, voorzitter, W.E.M. van Nispen tot Sevenaer en A.C.J. Viersen, in tegenwoordigheid van K.M.J. van der Vorst, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel