Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 14-07-2011, BT8242, 08/00136

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de mondelinge uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 20 december 2007, nummer AWB 06/4611, in het geding tussen

de Inspecteur

en

betreffende na te noemen aanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2003 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 31.048, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

1.4. De zitting heeft plaatsgehad op 12 december 2008 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.5. De Inspecteur heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

1.6. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

1.7. Het Hof heeft het onderzoek ter zitting geschorst en daarbij bepaald dat het vooronderzoek wordt hervat. Vervolgens heeft het Hof partijen verzocht schriftelijk inlichtingen te geven, aan welk verzoek zij hebben voldaan. Hetgeen partijen in dit kader bij het Hof hebben ingediend, behoort tot de stukken van het geding.

1.8. Met toestemming van partijen heeft het Hof bepaald dat de nadere zitting achterwege blijft. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

De Rechtbank heeft de volgende, in hoger beroep niet bestreden, feiten vastgesteld, welke feiten het Hof als vaststaand overneemt:

2.1. '2.3. De dienstbetrekking van belanghebbende met de A is beëindigd op 1 mei 1994. Na zijn uitdiensttreding heeft belanghebbende gebruik gemaakt van de mogelijkheid tot vrijwillige voortzetting van zijn deelname aan de pensioenregeling van zijn ex-werkgever. De opgebouwde pensioenaanspraken worden beheerst door het pensioenreglement van de B.'(Hof: Stichting B)

In aanvulling op de door de Rechtbank vastgestelde feiten stelt het Hof op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting de volgende feiten en omstandigheden vast:

2.2. In 2003 heeft belanghebbende in het kader van zijn voortgezette deelname aan de evenbedoelde pensioenregeling aan B vrijwillig een premie groot € 5.945 betaald.

2.3. In 2003 heeft belanghebbende een bedrag groot € 8.283 toegevoegd aan de oudedagsreserve.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de vraag of de door belanghebbende in 2003 vrijwillig betaalde pensioenpremie als negatief loon dan wel als premie voor lijfrente in aftrek mag worden gebracht bij de berekening van zijn inkomen uit werk en woning voor het jaar 2003.

Belanghebbende is van mening dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.3. De Inspecteur concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, en, naar het Hof aanneemt, tot bevestiging van de uitspraak op bezwaar. Belanghebbende concludeert, naar het Hof aanneemt, tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank alsmede tot veroordeling van de Inspecteur in de proceskosten in hoger beroep.

4. Gronden

4.2. De aanspraak op de met de premie samenhangende uitkeringen vormt geen aanspraak op pensioen als bedoeld in artikel 18 van de Wet LB, in verband waarmee die uitkeringen niet zijn aan te merken als loon in de zin van die wet. Daarom houdt de premie die belanghebbende als voormalig werknemer voor zijn voortgezette deelname aan de pensioenverzekering betaalt onvoldoende verband met zijn voormalige dienstbetrekking om als negatief loon te kunnen worden aangemerkt. Het Hof verwijst te dezer zake naar het arrest van de Hoge Raad van 26 november 2010, nr. 09/04697, LJN BM9268.

4.3. In zoverre belanghebbende zich ter adstructie van zijn stelling dat de premie in aanmerking is te nemen als negatief loon beroept op het gestelde in het Besluit van 20 november 2002, nr. CPP2002/1303M, onder meer gepubliceerd in V-N 2003/4.10, mist dat beroep doel reeds omdat belanghebbende in 2003 een bedrag van € 8.283 heeft toegevoegd aan de oudedagsreserve zodat hij niet voldeed aan de voorwaarden welke genoemd Besluit stelt aan het in aanmerking nemen van premies voor een na afloop van de dienstbetrekking vrijwillig voortgezette pensioenverzekering, als negatief loon.

4.4. In zoverre belanghebbende zich ter adstructie van zijn stelling dat de premie in aanmerking is te nemen als negatief loon beroept op het gestelde in de Regeling taakafbakening pensioenfondsen van 20 december 2000 (Staatscourant 22 december 2000, nr. 249, pag. 27, hierna: de Regeling)), met name op artikel 8 van de Regeling, welk artikel luidt als volgt:

"Deze regeling is ten aanzien van op 22 april 1998 in reglementen vastgelegde pensioenvoorzieningen eerst na verloop van vijf jaar na het tijdstip van inwerkingtreding van deze regeling van toepassing."

wordt dat beroep vergeefs voorgedragen. Hiertoe overweegt het Hof dat de Regeling een uitvoeringsvoorschrift behelst van artikel 13, vijfde lid, van de Wet toezicht verzekeringsbedrijf 1993 (hierna: WTV) en noch uit die wet, noch uit bedoelde regeling valt op te maken dat de premie voor de toepassing van de Wet LB of voor enige andere belastingwet in aanmerking zou moeten worden genomen als negatief loon of dat de met de premie samenhangende uitkeringen in aanmerking zouden moeten worden genomen als loon in de zin van de Wet LB. Veeleer wordt met de bedoelde regeling beoogd een antwoord te geven op de vraag of en wanneer een pensioenfonds dat na beëindiging van de dienstbetrekking tegen premiebetalingen pensioenuitkeringen verzekert, voor de toepassing van de WTV in aanmerking wordt genomen als pensioenfonds dan wel als verzekeringsonderneming.

4.5. In zoverre belanghebbende zich beroept op een bij hem gewekt rechtens te honoreren vertrouwen dat de premie bij het bepalen van het inkomen uit werk en woning in aftrek kan worden gebracht nu de onderhavige pensioenregeling ongewijzigd kon worden voortgezet tot 1 juni 2006 met evengenoemd artikel 8 van de Regeling, dus met behoud van fiscale faciliteiten, faalt dat beroep evenzeer. Uit genoemd artikel van de Regeling blijkt geenszins dat de pensioenregeling met behoud van de fiscale faciliteiten kon worden voortgezet, en al evenmin kan uit het gestelde in de Toelichting op de evenbedoelde Regeling worden opgemaakt dat de gevers van de Regeling, de Minister van Financiën en de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, met de Regeling bedoeld hebben een fiscale faciliëring te bewerkstelligen van na beëindiging van de dienstbetrekking voortgezette pensioenregelingen. In die Toelichting is opgenomen dat na de wijziging van het Uitvoeringsbesluit Loonbelasting 1965 per 1 januari 2001 met betrekking tot dergelijke voortgezette pensioenregelingen onder voorwaarden fiscale faciliëring mogelijk is tot drie jaar na het ontslag. Verder blijkt uit die Toelichting dat in het geval van arbeidsongeschiktheid of in het geval van een individueel of collectief afgesproken regeling tussen werkgever en werknemer zoals een VUT-regeling, of een afvloeiings- of wachtgeldregeling, welke regeling als kenmerk moet hebben dat de daarbij belanghebbende een uitkering zal krijgen welke verband houdt met een arbeidsrelatie, de vrijwillige voortzetting van de pensioenvoorziening mogelijk is zonder dat sprake is van een maximum termijn van drie jaar, doch niet dat een dergelijke vrijwillig voortgezette pensioenvoorziening fiscaal gefacilieerd zou zijn. Gesteld noch gebleken is dat de Inspecteur ter zake een rechtens te honoreren vertrouwen heeft gewekt.

4.6. Gezien het onder 4.1 tot en met 4.5 overwogene kan de premie niet als negatief loon in aanmerking worden genomen.

4.8. De vraag of in dit geval de in artikel 32 van de Pensioen- en spaarfondsenwet neergelegde uitzonderingen op het in die wet voorziene verbod van afkoop van toepassing zijn, kan in het midden blijven. Ook indien hier van deze uitzonderingen sprake zou zijn brengt zulks nog niet mee dat de met de premie samenhangende uitkeringen in weerwil van hetgeen in 4.7 is overwogen, zijn aan te merken als een lijfrente in de zin van artikel 1.7 van de Wet IB 2001. De eisen met betrekking tot afkoop in artikel 1.7 van de Wet IB 2001 zijn immers strenger dan het afkoopverbod uit de pensioenwetgeving. De enkele omstandigheid dat de wetgever ter motivering van het afkoopverbod voor lijfrenten in de fiscale wetgeving heeft verwezen naar het afkoopverbod dat voor pensioenen in de Pensioen- en spaarfondsenwet heeft neergelegd, brengt niet mee dat de uitzonderingen die in laatstgenoemde wet op het verbod van afkoop worden gemaakt, ook hebben te gelden voor de toepassing van de fiscale definitie van lijfrente.

Ten aanzien van het griffierecht

4.10. Gelet op het feit dat de uitspraak van de Rechtbank niet in stand blijft, is voor het heffen van griffierecht van de Staat inzake het hoger beroep geen plaats.

Ten aanzien van de proceskosten

4.11. Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling van de Inspecteur in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

5. Beslissing

Aldus gedaan op 14 juli 2011 door N. van Beelen, voorzitter, V.M. van Daalen-Mannaerts en W.A. Sijberden, in tegenwoordigheid van M.A.M. van den Broek, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel