Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 02-11-2012, BY3267, 08-00581

Uitspraak op het hoger beroep van

tegen de schriftelijke uitspraak van de Rechtbank Breda van 29 oktober 2007, nummer AWB 07/3276, in het geding tussen

en

de Inspecteur,

betreffende na te noemen voldoening van accijns over het tijdvak juni 2007.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Belanghebbende heeft met dagtekening 3 juli 2007 onder aangiftenummer 0000.00.000/00.0.0000 over het tijdvak 1 juni 2007 tot en met 30 juni 2007 een aangifte accijns ingediend naar een totaal bedrag van € 39.353 en dit bedrag op 10 juli 2007 voldaan. Na tegen deze voldoening door belanghebbende gemaakt bezwaar - inhoudende dat zij een bedrag van € 1.651,24 teveel aan accijns op overige alcoholhoudende producten heeft voldaan, doch daarentegen een bedrag van € 550,36 te weinig aan accijns op tussenproducten, zodat zij per saldo € 1.100,88 teveel heeft voldaan - heeft de Inspecteur het bezwaar bij uitspraak van 19 juli 2007 ongegrond verklaard.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank Arnhem. De Rechtbank Arnhem heeft op de voet van het bepaalde in artikel 8:13, lid 1, tweede volzin, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) de zaak ter verdere behandeling verwezen naar de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank), omdat de toenmalige echtgenote van de financial controller van belanghebbende als griffier werkzaam was bij de sector belastingrecht van die Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 285.

1.3. Bij haar eerdervermelde uitspraak heeft de Rechtbank het beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar van de Inspecteur vernietigd, teruggaaf van accijns verleend tot een bedrag van € 1.100,88, de Inspecteur veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende ten bedrage van € 322 en de Staat gelast het door belanghebbende betaalde griffierecht aan deze te vergoeden.

1.4. Tegen deze laatste uitspraak heeft de Inspecteur hoger beroep ingesteld bij het Gerechtshof Arnhem. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend. Het Gerechtshof Arnhem heeft zich bij uitspraak van 30 juli 2008, kenmerk: 07/00563, onbevoegd verklaard en de zaak ter verdere behandeling gezonden naar het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch (hierna: het Hof).

1.5. Op grond van artikel 8:58 van de Awb heeft de Inspecteur vóór de nadere zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.6. Het (eerste) onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 2 juli 2010 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.7. Belanghebbende heeft op deze zitting een pleitnota met 3 bijlagen voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de Inspecteur. Voorts heeft belanghebbende te dezer zitting 7 stukken overgelegd. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding. De Inspecteur heeft verklaard tegen het overleggen van evenvermelde 3 bijlagen en 7 stukken geen bezwaar te hebben.

1.8. Het Hof heeft aan het slot van deze zitting het onderzoek geschorst en het vooronderzoek hervat om de Inspecteur overeenkomstig zijn verzoek in de gelegenheid te stellen te reageren op de pleitnota van belanghebbende en om door het Hof gestelde vragen te beantwoorden.

1.9. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is gezonden.

1.10. De Inspecteur heeft gereageerd bij brief van 11 augustus 2010, die voor reactie aan belanghebbende is gezonden. Belanghebbende heeft gereageerd bij brief van 24 september 2010, die voor reactie aan de Inspecteur is gezonden. De Inspecteur heeft geantwoord bij brief van 28 oktober 2010, die voor reactie aan belanghebbende is gezonden. Belanghebbende heeft gereageerd bij brief van 7 december 2010, die aan de Inspecteur is gezonden. De Inspecteur heeft gereageerd bij brief van 13 januari 2011 en daarin verzocht om een nadere zitting, welke brief aan belanghebbende is gezonden met de mededeling dat zij hier alleen tijdens een nadere zitting op kan reageren. Belanghebbende heeft het Hof bij brief van 24 januari 2011 bericht dat ook zij een nadere zitting wenst. De Inspecteur heeft nadien bij brief van 31 januari 2011 het Hof bericht dat een nadere zitting achterwege kan blijven.

1.11. Het onderzoek ter nadere zitting heeft plaatsgehad op 7 juni 2011 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.12. Belanghebbende en de Inspecteur hebben op deze zitting ieder een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent ook deze pleitnota's tot de stukken van het geding.

1.13. Het Hof heeft vervolgens aan het slot van deze zitting het onderzoek gesloten.

1.14. Van de nadere zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is gezonden.

1.15. Na de sluiting van het onderzoek heeft belanghebbende een brief d.d. 8 februari 2012 ingezonden. Het Hof heeft deze brief opgevat als een verzoek om heropening van het onderzoek als bedoeld in artikel 8:68 van de Awb. Op de hierna onder 4.1 vermelde gronden heeft het Hof dit verzoek afgewezen.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter beide zittingen zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan:

2.1. Belanghebbendes activiteiten bestaan uit het produceren, bottelen, opslaan en verkopen van alcoholhoudende en alcoholvrije dranken. Voor de productie, botteling en verkoop van alcoholhoudende producten binnen de Europese Unie (hierna: de EU) beschikt belanghebbende over een vergunning accijnsgoederenplaats (hierna: agp). Voor de productie, botteling, opslag en verkoop van alcoholhoudende producten buiten de EU waarvan de grondstoffen een niet-communautaire status hebben, beschikt belanghebbende over een vergunning actieve veredeling met schorsingssysteem. Voor de productie, botteling, opslag en verkoop van alcoholvrije dranken beschikt belanghebbende over een vergunning Inrichting verbruiksbelasting.

2.2. Het goederenassortiment van belanghebbende bestaat uit bulkproducten (alcohol, whisky, tequila en rum) en gebottelde producten (wodka, whisky, roomlikeuren, vermout en rum). In de agp worden wijn, tussenproducten en overige alcoholhoudende producten (waaronder pure alcohol) opgeslagen. Wijn, tussenproducten en overige alcoholhoudende producten worden in flessen aangevoerd. Deze goederen zijn uitsluitend bestemd voor opslag en doorverkoop. Wijn en overige alcoholhoudende producten die in bulk worden aangevoerd en in tanks en vaten worden opgeslagen, zijn bestemd voor de vervaardiging en/of botteling van alcoholhoudende dranken.

2.3. Van het onder 1.1 vermelde bedrag van € 39.353 heeft een gedeelte betrekking op de uitslag van de volgende dranken (hierna: de producten), waarvan belanghebbende in bezwaar om teruggaaf heeft verzocht tot een bedrag van € 1.100,88 berekend als volgt:

1651,24

Belanghebbende heeft de producten in de aangifte aangemerkt als 'overige alcoholhoudende producten' als bedoeld in artikel 12 van de Wet op de accijns (hierna: de WA). In haar bezwaar stelt zij dat de goederen moeten worden aangemerkt als 'niet-mousserende tussenproducten' als bedoeld in artikel 11b van de WA en dat derhalve op aangifte € 1.100,88 teveel accijns is voldaan.

2.4. De producten worden bereid op basis van gefermenteerde alcohol welke is verkregen door de vergisting van vruchtenconcentraat (hierna: ferment; in de stukken ook wel aangeduid met: Firm Fruit, ferment V, Ferment 9394, Vinmix). Hieraan worden gedistilleerde alcohol, suiker, aroma's, kleurstoffen, smaakstoffen, verdikkingsmiddelen en/of conserveermiddelen toegevoegd en in een enkel geval ook (een) room(base). De in het eindproduct aanwezige alcohol bestaat voor meer dan 50% uit vergiste (gefermenteerde) alcohol (ongeveer 50,5%) en iets minder dan 50% uit gedistilleerde alcohol (ongeveer 49,5%).

2.5. Het besluit van de staatssecretaris van Financiën van 15 januari 2003, nr. CPP2002/3563M (hierna: het besluit van 15 januari 2003) luidt als volgt:

'De directeur-generaal Belastingdienst heeft namens de Staatssecretaris van Financiën het volgende besloten.

Aan mij is een vraag voorgelegd over de tariefindeling van alcoholhoudende dranken die zowel gegiste alcohol als gedistilleerde alcohol bevatten. De vraag en het antwoord zijn hieronder opgenomen.

2.6. Het besluit van de staatssecretaris van Financiën van 7 oktober 2005, nr. CPP2005/1510M (hierna: het besluit van 7 oktober 2005) luidt als volgt:

'De directeur-generaal Belastingdienst heeft namens de staatssecretaris van Financiën het volgende besloten.

Dit besluit is een verduidelijking van het besluit van 15 januari 2003 nr. CPP2002/3563M.

Aan de Belastingdienst is een vraag voorgelegd over de indeling in de gecombineerde nomenclatuur van alcoholhoudende dranken die zowel gegiste alcohol als gedistilleerde alcohol bevatten. De vraag en het antwoord zijn hieronder opgenomen.

Onder welke post moeten deze alcoholhoudende mixdranken worden ingedeeld?

2.7. De Inspecteur stelt dat hij een brief van 8 december 2006 heeft gezonden aan de bedrijven in de branche, waaronder belanghebbende. Belanghebbende ontkent deze brief te hebben ontvangen. De brief luidt, voor zover te dezen van belang, als volgt:

'Op 31 oktober 2006 heeft er een bespreking plaatsgevonden op het Ministerie van Financiën inzake de problematiek rond de indeling van alcoholhoudende dranken. De bespreking heeft plaatsgevonden tussen het Productschap Dranken/Commissie Gedistilleerd, vertegenwoordigers uit de branche, medewerkers van het Directoraat-Generaal Belastingdienst, Team Douane en Milieu en medewerkers van de Belastingdienst/Douane, onder leiding van de heer A, lid van het Management Team Belastingdienst.

Gedurende deze bijeenkomst is van gedachten gewisseld over de wijze waarop alcoholhoudende dranken moeten worden ingedeeld in de Gecombineerde Nomenclatuur (GN). Het accent lag hierbij op de problemen die zijn ontstaan bij dranken die zowel gegiste als gedistilleerde alcohol bevatten.

In de bespreking is toegezegd dat de Douane in een brief duidelijk kenbaar zal maken op welke wijze de betreffende producten ingedeeld moeten worden. In de bijlage bij deze brief wordt uitgelegd wanneer post 2206 en wanneer post 2208 van de GN moet worden gebruikt. Het blijft de verantwoordelijkheid van de producent/aangever zelf om de juiste aangifte te doen. Daarnaast wordt in de bijlage de afgesproken overgangsmaatregel toegelicht. (...)'.

De bij de brief behorende bijlage luidt als volgt:

'Bijlage

Verder zijn op de posten verklarende aantekeningen (toelichtingen) en indelingsadviezen verwerkt. Dit zijn waardevolle hulpmiddelen bij de uitleg van de tariefposten, maar zijn wettelijk niet bindend.

Post 2206 luidt: 'andere gegiste dranken (bijvoorbeeld appelwijn, perenwijn, honingdrank); mengsels van gegiste dranken met alcoholvrije dranken, elders genoemd noch elders onder begrepen'.

Overeenkomstig de toelichting op deze post blijven dranken als bedoeld bij post 2206 onder die post ingedeeld indien (gedistilleerde) alcohol is toegevoegd, voor zover zij het karakter hebben behouden van producten bedoeld bij deze post. Dit zijn gegiste dranken, mengsels van gegiste dranken en mengsels van gegiste dranken met alcoholvrije dranken elders genoemd noch elders onder begrepen.

Post 2208 luidt: 'ethylalcohol, niet gedenatureerd, met een alcoholvolumegehalte van minder dan 80% vol; gedistilleerde dranken, likeuren en andere dranken die gedistilleerde alcohol bevatten'

De toelichting op post 2208 geeft voor gedistilleerde dranken en likeuren een omschrijving. Dranken die beantwoorden aan deze omschrijving worden dan ook als zodanig worden ingedeeld in post 2208, gezien de tekst van de post.

Opgemerkt wordt nog dat het de verantwoordelijkheid is van de producent/aangever zelf om de juiste aangifte te doen. Uiteraard is het mogelijk om bij twijfel over de juiste tariefpost de goederen aan te geven overeenkomstig de visie van de Douane en vervolgens eventueel bezwaar aan te tekenen tegen de eigen aangifte.

Overgangsmaatregel Accijnsgoederenplaats alleen opslag_

Voor alle accijnsgoederenplaatsen die alleen opslag van deze producten hebben is een overgangsmaatregel van toepassing. Voor alle leveringscontracten die betrekking hebben op de in de inleiding van deze brief beschreven goederen en die reeds op 31 oktober 2006 waren afgesloten met Nederlandse producenten geldt tot 1 juni 2007 dat deze zullen worden gerespecteerd.

Dit betekent dat indien de producent voor de door hem geleverde goederen op basis van een leveringscontract afgesloten voor 31 oktober 2006 ten onrechte de goederencode 2206 hanteert deze goederencode ook kan worden gebruikt voor het doen van aangifte voor de Wet op de Accijns. De Belastingdienst/Douane zal de juistheid van de aangifte ten aanzien van deze leveringscontracten niet controleren. In alle andere situaties geldt onverkort hetgeen hierboven over de verantwoordelijkheid van een aangever is opgemerkt.'.

2.8. Het besluit van 7 oktober 2005 is per 1 januari 2010 ingetrokken bij het besluit van de staatssecretaris van Financiën van 7 december 2009, nr. CPP2009/2274M, Stcrt. 2009, 19143.

2.9. In een brief van 1 juni 2011 van de eenheid Douane Landelijk Kantoor van de rijksbelastingdienst aan belanghebbende is het volgende vermeld:

'Deze brief is bestemd voor personen of bedrijven die alcoholhoudende dranken produceren danwel handelen in alcoholhoudende dranken. Het gaat in deze brief om dranken die aangeduid worden als wijn, tussenproducten (de versterkte wijnen), likeuren, likorettes en andere dranken die gedistilleerde alcohol bevatten. Indien u of uw bedrijf geen van deze dranken produceert of verhandelt dan is de Informatie in deze brief niet op u of uw bedrijf van toepassing.

Het Hof van Justitie maakt hier duidelijk dat een gegiste drank die de smaak, de geur en het uiterlijk van een uit een bepaalde vrucht of uit een bepaald natuurproduct vervaardigde drank heeft verloren, niet in post 2206 van de GN kan worden ingedeeld. Voor de accijnsheffing kunnen deze dranken niet als 'wijn' of 'tussenproduct' worden aangemerkt, ongeacht of er gedistilleerde alcohol is toegevoegd. Producten van post 2206 van de GN worden voor de accijnswetgeving als wijn of tussenproduct aangemerkt, tenzij het alcoholgehalte meer dan 22 %vol. is.

Mede naar aanleiding van het arrest van het Hof van Justitie blijkt er bij sommige bedrijven onduidelijkheid te bestaan over het indelen van alcoholhoudende dranken. Met name het bepalen van de juiste GN-code levert dan een probleem op. In deze brief wordt aangegeven welke criteria van belang zijn voor het bepalen van de juiste GN-code voor alcoholhoudende dranken.

Voor het bepalen onder welke GN-code een alcoholhoudende drank wordt ingedeeld, wordt allereerst deze drank op de uiterlijke kenmerken beoordeeld. Daarbij dient met name gedacht te worden aan geur, kleur en smaak. Voor een aantal producten betekent dat bijvoorbeeld het volgende:

Indien het indelen niet mogelijk is aan de hand van de uiterlijke kenmerken of laboratorium onderzoek dan dient, indien mogelijk, ook de wijze van vervaardigen in de beoordeling meegenomen te worden. In die situatie wordt ervan uitgegaan dat indien een drank vervaardigd is op basis van een product dat al ingedeeld moest worden onder GN-code 22.08 (zoals bijvoorbeeld gedistilleerde alcohol) het eindproduct ook een product is met als GN-code 22.08.

Ten slotte. Bij de afdracht van de accijns bent u zelf verantwoordelijk voor het indelen van de alcoholhoudende dranken. U zult u er dan ook van moeten overtuigen met welke soort accijnsgoed u te maken heeft. De douane controleert de juistheid van uw aangifte pas achteraf, middels een periodieke administratieve controle. (...).'.

Relevante regelgeving

2.10. In de WA (tekst 2007) is, voor zover te dezen van belang, het volgende opgenomen:

(...)

Artikel 8a

(...)

(...)

Afdeling 3. Overige alcoholhoudende produkten

2.11. In de Richtlijn van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 19 oktober 1992, nr. 92/83/EEG, betreffende de onderlinge aanpassing van accijnstarieven op alcohol en alcoholhoudende dranken (hierna: de structuurrichtlijn alcoholhoudende dranken) is, voor zover te dezen van belang, het volgende opgenomen:

'Artikel 12

In deze richtlijn, en onverminderd artikel 17:

1. wordt onder "andere niet-mousserende gegiste dranken" verstaan: alle niet in artikel 8 genoemde produkten van de GN-codes 2204 en 2205 alsmede produkten van GN-code 2206, met uitzondering van andere mousserende gegiste dranken als omschreven in punt 2 van dit artikel en alle produkten die onder artikel 2 vallen:

- met een effectief alcoholvolumegehalte van meer dan 1,2 doch niet meer dan 10 % vol;

- met een effectief alcoholvolumegehalte van meer dan 10 doch niet meer dan 15 % vol, voor zover de alcohol in het produkt volledig door gisting is verkregen;

(...)

Artikel 17

1. In deze richtlijn wordt onder "tussenprodukten" verstaan: alle produkten van de GN-codes 2204, 2205 en 2206 met een effectief alcoholvolumegehalte van meer dan 1,2 doch niet meer dan 22 % vol die niet onder de artikelen 2, 8 en 12 vallen.

2. Onverminderd artikel 12 mogen de Lid-Staten de volgende produkten als tussenprodukten behandelen: elke niet-mousserende gegiste drank die onder de werkingssfeer van artikel 12, punt 1, valt en een effectief alcoholvolumegehalte van meer dan 5,5 % vol heeft, dat niet volledig door gisting is verkregen, alsmede elke mousserende gegiste drank die onder de werkingssfeer van artikel 12, punt 2, valt en een effectief alcoholvolumegehalte van meer dan 8,5 % vol heeft, dat niet volledig door gisting is verkregen.

Artikel 20

In deze richtlijn wordt onder "ethylalcohol" verstaan:

- alle produkten van de GN-codes 2207 en 2208 met een effectief alcoholvolumegehalte van meer dan 1,2 % vol, ook wanneer deze produkten bestanddeel zijn van een produkt uit een ander hoofdstuk van de gecombineerde nomenclatuur;

- produkten van de GN-codes 2204, 2205 en 2206 met een effectief alcoholvolumegehalte van meer dan 22 % vol;

- drinkbare gedistilleerde dranken die produkten al dan niet in oplossing bevatten.'.

2.12. Bijlage 1 van de Verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 23 juli 1987 met betrekking tot de tarief- en statistieknomenclatuur en het gemeenschappelijk douanetarief (PbEG L 256), zoals deze luidt op 19 oktober 1992, bevat in Titel 1, onder a, een zestal algemene regels voor de interpretatie van de GN (hierna: de indelingsregels):

'TITEL I

ALGEMENE REGELS

A. Algemene regels voor de interpretatie van de gecombineerde nomenclatuur voor de indeling van goederen in de gecombineerde nomenclatuur gelden de volgende bepalingen.

1. De tekst van de opschriften van de afdelingen, van de hoofdstukken en van de onderdelen van hoofdstukken wordt geacht slechts als aanwijzing te gelden; voor de indeling zijn wettelijk bepalend de bewoordingen van de posten en de aantekeningen op de afdelingen of op de hoofdstukken en voor zover dit niet in strijd is met de bewoordingen van bedoelde posten en aantekeningen de navolgende regels.

2. a) De vermelding van een goed in een post heeft eveneens betrekking op dat goed in niet-complete of in niet-afgewerkte staat, voor zover dit de essentiële kenmerken van het complete of het afgewerkte goed vertoont. Deze vermelding heeft eveneens betrekking op een compleet of een afgewerkt goed of een op grond van de voorgaande volzin als zodanig aan te merken goed, indien het wordt aangeboden in gedemonteerde of in niet-gemonteerde staat.

b) Onder een in een post vermelde stof wordt niet alleen verstaan die stof in zuivere staat, doch ook vermengd of verbonden met andere stoffen. Evenzo worden onder werken van een genoemde stof niet alleen verstaan die werken die geheel uit die stof bestaan, doch ook werken die gedeeltelijk uit die stof bestaan. De vorenbedoelde mengsels en samengestelde werken worden ingedeeld met inachtneming van de onder 3 vermelde beginselen.

3. Indien goederen met toepassing van het bepaalde onder 2 b), of om enige andere reden vatbaar zijn voor indeling onder twee of meer posten, geschiedt de indeling als volgt:

a) de post met de meest specifieke omschrijving heeft voorrang boven posten met een meer algemene strekking. Indien echter twee of meer posten elk afzonderlijk slechts betrekking hebben op een gedeelte van de stoffen of bestanddelen waaruit een mengsel of een goed is samengesteld of op een gedeelte van de artikelen, in het geval van goederen in stellen of assortimenten opgemaakt voor de verkoop in het klein, worden die posten, met betrekking tot bedoelde mengsels en goederen, aangemerkt als even specifiek, zelfs indien een van de andere posten daarvan een volledigere of nauwkeurigere omschrijving geeft;

b) mengsels, werken die zijn samengesteld uit of met verschillende stoffen dan wel zijn vervaardigd door samenvoeging van verschillende goederen, zomede goederen in stellen of assortimenten opgemaakt voor de verkoop in het klein, waarvan de indeling niet mogelijk is aan de hand van het bepaalde onder 3 a), worden ingedeeld naar de stof of naar het goed waaraan de mengsels, de werken, de stellen of de assortimenten hun wezenlijk karakter ontlenen, indien dit kan worden bepaald;

c) in de gevallen waarin de indeling aan de hand van het bepaalde onder 3 a) en 3 b) niet mogelijk is, wordt van de verschillende in aanmerking komende posten, de post toegepast die in volgorde van nummering het laatst is geplaatst.

4. Goederen die niet kunnen worden ingedeeld overeenkomstig vorenstaande regels, worden ingedeeld onder de post die van toepassing is op de goederen waarmede zij de meeste overeenkomst vertonen.

5. Voor de hierna genoemde goederen gelden daarenboven de volgende regels:

a) etuis, foedralen en koffers voor camera's, voor muziekinstrumenten of voor wapens, dozen voor tekeninstrumenten, juwelenkistjes en dergelijke bergingsmiddelen, speciaal gevormd of ingericht voor het opbergen van een bepaald artikel of van een stel of assortiment van artikelen, geschikt voor herhaald gebruik en aangeboden met de artikelen waarvoor ze bestemd zijn, worden ingedeeld onder dezelfde post als die artikelen indien zij van de soort zijn die normaal daarmee wordt verkocht. Deze regel geldt echter niet voor bergingsmiddelen die aan het geheel het wezenlijk karakter verlenen;

b) behoudens het bepaalde onder 5 a) worden gevulde verpakkingsmiddelen (1) ingedeeld met de verpakte goederen indien zij van de soort zijn die normaal als verpakking voor die goederen wordt gebruikt. Deze regel is echter niet verplichtend voor verpakkingsmiddelen die klaarblijkelijk geschikt zijn voor herhaald gebruik.

6. Voor de indeling van goederen onder de onderverdelingen van een post, zijn wettelijk bepalend de bewoordingen van die onderverdelingen en de aanvullende aantekeningen, alsmede "mutatis mutandis" de vorenstaande regels, met dien verstande dat uitsluitend onderverdelingen van gelijke rangorde met elkaar kunnen worden vergeleken. Voor de toepassing van deze regel en voor zover niet anders is bepaald, zijn de aantekeningen op de afdelingen en op de hoofdstukken eveneens van toepassing.'.

2.13. De in het onderhavige geval in aanmerking komende posten 2206 of 2208 in de GN-code luiden ten dele als volgt:

Post 2208

(...)

(...)

2208 90 - andere:

(...)

2.14. De GS-toelichtingen bij de tariefposten 2206 en 2208 luiden deels achtereenvolgens:

'2206

(...)

(...)

2208

(...)

Deze post omvat, ongeacht het alcoholvolumegehalte alcohol:

(...)

(...)

Van de produkten bedoeld bij deze post kunnen derhalve ethylalcohol met een alcohol-volumegehalte van minder dan 80% vol, worden genoemd:

(...)

2.15. Het Harmonized System Committee van de Wereld Douane Organisatie (hierna: de WDO) heeft in zijn vergadering van september 2010 een indelingsbesluit genomen met, voor zover te dezen van belang, de volgende inhoud:

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

Belanghebbende is van mening dat vraag I aldus moeten worden beantwoord, dat de producten in post 2206 GN worden ingedeeld, terwijl de Inspecteur indeling in post 2208 GN voorstaat. Belanghebbende is van mening dat de overige vragen bevestigend dienen te worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun evenvermelde standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt en op hetgeen zij ter beide zittingen hebben aangevoerd.

3.3. De Inspecteur concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en tot ongegrondverklaring van het bij de Rechtbank ingediende beroep. Belanghebbende concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

4. Gronden

Vooraf

4.1. Zoals vermeld onder 1.15 heeft belanghebbende verzocht om heropening van het onderzoek als bedoeld in artikel 8:68 van de Awb. In dit verzoek zijn geen feiten en omstandigheden aangevoerd, die nopen tot de conclusie dat het onderzoek onvolledig is geweest. Het verzoek om heropening wordt dan ook afgewezen. De onder 1.15 vermelde brief zal door het Hof verder buiten beschouwing worden gelaten.

Ten aanzien van het geschil

Vraag I

4.2. Het Hof stelt voorop dat de Inspecteur in zijn brief van 26 mei 2010 zijn stelling dat het ferment geen drank is in de zin van post 2206 GN heeft laten varen. Het Hof zal partijen volgen in hun standpunt dat het ferment een drank is, nu tussen partijen niet in geschil is dat het ferment vloeibaar is, voor menselijke consumptie geschikt en bestemd is en dat de primaire bestemming van het ferment niet uitsluitend de bereiding van eindproducten als de onderhavige is (vgl. Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (nu: Hof van Justitie van de Europese Unie; hierna: het HvJ EU) 26 maart 1981, dr. Ritter, nr. 114/80, Jurisprudentie 1981, bladzijde 895, en 14 juli 2011, Paderborner Brauerei Haus Cramer KG, zaak C-196/10, r.o. 33).

4.3. Het Hof stelt voorop dat volgens vaste jurisprudentie van het HvJ EU in het belang van de rechtszekerheid en van een gemakkelijke controle, het beslissende criterium voor de tariefindeling van goederen in de regel moet worden gezocht in de objectieve kenmerken en eigenschappen ervan, zoals deze in de bewoordingen van de posten van de GN en in de aantekeningen op de afdeling of het hoofdstuk zijn omschreven (zie onder meer arresten van 18 juli 2007, Olicom, C-142/06, Jurispr. blz. I-6675, punt 16, en 20 mei 2010, Data I/O, C-370/08, punt 29, en 14 juli 2011, Paderborner Brauerei Haus Cramer KG, zaak C-196/10, punt 31).

4.4. Voorts volgt uit vaste jurisprudentie van het HvJ EU dat de door de Europese Commissie voor de GN en door de WDO voor het GS uitgewerkte toelichtingen, hoewel rechtens niet bindend, belangrijke hulpmiddelen zijn bij de uitlegging van de draagwijdte van de verschillende tariefposten (reeds aangehaalde arresten Olicom, punt 17, Data I/O, punt 30, en Paderborner Brauerei Haus Cramer KG, zaak C-196/10, punt 32).

4.5. In zijn arrest van 7 mei 2009, Siebrand, C-150/08, heeft het HvJ EU het volgende, voor zover te dezen van belang, overwogen:

'26 Opgemerkt zij dat volgens de GS-toelichting op post 2206 van de GN de toevoeging van alcohol aan de onder deze post vallende dranken zich er niet tegen verzet dat die dranken daaronder ingedeeld blijven, voor zover zij het karakter hebben behouden van de in deze post ingedeelde producten, te weten dat van gegiste dranken.

27 Blijkens de verwijzingsbeslissing hebben de in het hoofdgeding aan de orde zijnde dranken echter de smaak, de geur en het uiterlijk van een uit een bepaalde vrucht of uit een bepaald natuurproduct vervaardigde drank, dat wil zeggen van een gegiste drank, verloren. Dergelijke producten kunnen niet in post 2206 van de GN worden ingedeeld.

28 Met betrekking tot de indeling van dergelijke producten zij eraan herinnerd dat volgens algemene regel 2 b onder een in een post vermelde stof niet alleen wordt verstaan die stof in zuivere staat, doch ook vermengd of verbonden met andere stoffen. Dat is het geval met producten als die van het hoofdgeding, die zowel gegiste als gedistilleerde alcohol bevatten. Die stoffen vallen onder verschillende tariefposten.

29 In algemene regel 3 a wordt bepaald dat, indien goederen met toepassing van het bepaalde onder algemene regel 2 b vatbaar zijn voor indeling onder twee of meer posten, de post met de meest specifieke omschrijving voorrang heeft boven posten met een meer algemene strekking.

30 Wanneer producten als die welke in het hoofdgeding aan de orde zijn, uit verscheidene stoffen bestaan en geen van de twee hierboven genoemde postonderverdelingen een meer specifieke omschrijving dan de andere bevat, kan voor de indeling van de in het hoofdgeding betrokken producten enkel een beroep worden gedaan op algemene regel 3 b (arresten van 21 juni 1988, Sportex, 253/87, Jurispr. blz. 3351, punt 7, en 26 oktober 2006, Turbon International, C-250/05, Jurispr. blz. I-10531, punt 20).

31 Krachtens deze algemene regel 3 b moet voor de tariefindeling van een product worden vastgesteld, aan welke van de stoffen waaruit het is samengesteld, het zijn wezenlijke karakter ontleent (zie arresten van 10 mei 2001, VauDe Sport, C-288/99, Jurispr. blz. I-3683, punt 25, en 7 februari 2002, Turbon International, C-276/00, Jurispr. blz. I-1389, punt 26, en arrest Turbon International van 26 oktober 2006, reeds aangehaald, punt 21).

32 Bijgevolg moet worden nagegaan, aan welke van de stoffen waaruit producten als die van het hoofdgeding zijn samengesteld, zij hun wezenlijke karakter ontlenen.

33 Blijkens de verwijzingsbeslissing zijn die producten vervaardigd uit appelwijn, waaraan gedistilleerde alcohol, suiker(siroop), diverse aroma's en kleur- en smaakstoffen zijn toegevoegd, en, wat Pina Colada en Whiskey Cream betreft, een roombase. De eindproducten hebben een alcohol-volumegehalte van 14,5 procent, waarvan 2,5 procent aan door gisting van appelwijn verkregen alcohol en 12 procent aan toegevoegd distillaat.

34 Volgens punt VIII van de GS-toelichting op algemene regel 3 b kan het voor het karakter van een goed bepalende kenmerk naargelang de soort van goederen bijvoorbeeld blijken uit de soort en aard van de stof of van de bestanddelen, uit hun omvang, hoeveelheid, gewicht, waarde of hun belang in verband met het gebruik ervan.

35 Wat producten als die van het hoofdgeding betreft, kunnen voor de bepaling van het wezenlijke karakter daarvan verschillende objectieve kenmerken en eigenschappen in aanmerking worden genomen. Zo moet in de eerste plaats worden vastgesteld dat de gedistilleerde alcohol niet alleen aan het totale volume van die producten maar ook aan het alcoholgehalte ervan meer bijdraagt dan de gegiste alcohol.

36 In de tweede plaats lijkt het noodzakelijk na te gaan of de bijzondere organoleptische eigenschappen van deze producten stroken met die van de in post 2208 van de GN ingedeelde producten. Volgens vaste rechtspraak kan immers de smaak een objectief kenmerk en een objectieve eigenschap van het product vormen (zie in die zin arresten van 28 oktober 2004, Artrada e.a., C-124/03, Jurispr. blz. I-10297, punt 41, en 8 juni 2006, Sachsenmilch, C-196/05, Jurispr. blz. I-5161, punt 37).

37 Zoals dienaangaande reeds is opgemerkt, hebben producten als die van het hoofdgeding door de toevoeging van water en andere stoffen de smaak, de geur en het uiterlijk van een uit een bepaalde vrucht of uit een bepaald natuurproduct vervaardigde drank, dat wil zeggen van een gegiste drank, verloren. De bijzondere organoleptische eigenschappen van voornoemde producten, die hun wezenlijke karakter bepalen, stroken dus met die van de in post 2208 van de GN ingedeelde producten.

38 In de laatste plaats zij eraan herinnerd dat de bestemming van het product een objectief indelingscriterium kan zijn, wanneer die bestemming inherent is aan het product; de inherentie moet kunnen worden beoordeeld aan de hand van de objectieve kenmerken en eigenschappen van het product (zie arresten van 1 juni 1995, Thyssen Haniel Logistic, C-459/93, Jurispr. blz. I-1381, punt 13; 16 september 2004, DFDS, C-396/02, Jurispr. blz. I-8439, punt 29, en 15 februari 2007, RUMA, C-183/06, Jurispr. blz. I-1559, punt 36). Vaststaat dat de objectieve kenmerken en eigenschappen van producten als die van het hoofdgeding, waaronder de vorm, de kleur en de handelsnaam, stroken met die van een gedistilleerde drank.'.

4.6. De in de producten aanwezige alcohol bestaat voor meer dan 50% uit vergiste (gefermenteerde) alcohol en iets minder dan 50% uit gedistilleerde alcohol. Derhalve zijn de producten aan te merken als een mengsel van twee stoffen als bedoeld in indelingsregel 2b, die zijn te rangschikken onder twee verschillende tariefposten, namelijk 2206 GN en 2208 GN. Van deze twee in aanmerking komende posten heeft de ene post geen voorrang boven de andere, op de grond dat de ene een meer specifieke omschrijving zou hebben die zou voorgaan op een andere post van een meer algemene strekking (indelingsregel 3a). Dan moet voor de tariefindeling van de producten op grond van indelingsregel 3b worden vastgesteld aan welke van de stoffen, waaruit deze zijn samengesteld, deze hun wezenlijke karakter ontlenen.

4.7. Voor producten als de onderhavige wordt het wezenlijke karakter (mede) bepaald door hun organoleptische eigenschappen. Voor de bereiding van de producten wordt niet alleen gedistilleerde alcohol toegevoegd, maar ook suiker, aroma's, kleurstoffen, smaakstoffen, verdikkingsmiddelen en/of conserveermiddelen. Derhalve dient het Hof te beoordelen wat de smaak, de geur en het uiterlijk van de producten is. In het bijzonder dient het Hof te beoordelen of de producten na de toevoeging van gedistilleerde alcohol en andere stoffen de smaak, de geur en het uiterlijk van een uit een bepaalde vrucht of uit een bepaald natuurproduct vervaardigde drank, dat wil zeggen van een gegiste drank, hebben verloren.

4.8. Het Hof stelt voorop dat uit de omstandigheid dat het in de onderhavige procedure gaat om een teruggaaf van accijns welke belanghebbende op aangifte heeft voldaan, volgt dat in eerste instantie op haar de last rust te bewijzen wat de organoleptische eigenschappen van de producten, die hun wezenlijke karakter bepalen, zijn, en of deze organoleptische eigenschappen een indeling rechtvaardigen in de door haar voorgestane tariefpost 2206 GN.

4.9. Het Hof is van oordeel dat belanghebbende met betrekking tot de organoleptische eigenschappen van de producten, die hun wezenlijke karakter bepalen, tegenover de gemotiveerde betwisting door de Inspecteur niets aannemelijk heeft gemaakt.

4.10. Alsdan heeft het Hof te beoordelen of de Inspecteur met betrekking tot de producten aannemelijk heeft gemaakt wat de organoleptische eigenschappen, die het wezenlijke karakter van de producten bepalen, zijn.

4.11. Het Hof is van oordeel dat de Inspecteur met betrekking tot de organoleptische eigenschappen van de producten, die hun wezenlijke karakter bepalen, tegenover de gemotiveerde betwisting door belanghebbende niets aannemelijk heeft gemaakt.

4.12. Uit het vorenoverwogene volgt dat een indeling van de producten aan de hand van indelingsregel (2, 3a en) 3b niet mogelijk is, zodat de indeling van de producten dient plaats te vinden op basis van indelingsregel 3c. Hieruit volgt dat de producten moeten worden ingedeeld in tariefpost 2208 GN.

4.13. Hierbij overweegt het Hof voorts dat het geen aanleiding heeft gezien om deskundigen in te schakelen om de organoleptische eigenschappen van de producten, die hun wezenlijke karakter bepalen, te laten vaststellen. Het is vaste rechtspraak van het HvJ EU dat de reden voor het beslissende criterium voor de tariefindeling van goederen, namelijk in de regel de objectieve kenmerken en eigenschappen van een product, is gelegen in het belang van de rechtszekerheid en van een gemakkelijke controle (vergelijk bijvoorbeeld arrest HvJ EU 14 juli 2011, C-196/10, r.o. 31). Het Hof is van oordeel dat bij een gemakkelijke controle niet past dat de objectieve kenmerken en eigenschappen van een product worden vastgesteld door (een panel van) deskundigen, die bijvoorbeeld een smaak- en geurtest houden. Indien de objectieve kenmerken en eigenschappen van een product moeilijk kunnen worden vastgesteld, is de rechtszekerheid en een gemakkelijke controle het meest gediend met een indeling op grond van indelingsregel 3c, zijnde de toepassing van de post die in volgorde van nummering het laatst is geplaatst.

4.14. Vraag I moet aldus worden beantwoord, dat de producten moeten worden ingedeeld in tariefpost 2208 GN.

Vraag II

4.15. Met betrekking tot de vraag of belanghebbende aan het besluit van 7 oktober 2005 het vertrouwen kan ontlenen dat de producten kunnen worden ingedeeld in tariefpost 2206 GN, overweegt het Hof als volgt.

4.16. Partijen verschillen van mening of de producten voldoen aan de in dit besluit voor indeling in tariefpost 2206 GN gestelde eis, dat meer dan 50 gewichtspercenten van het totale alcoholvolumepercentage de gistingskenmerken heeft van ongezuiverde, gegiste alcohol. Belanghebbende stelt dat aan deze eis is voldaan, terwijl de Inspecteur zulks betwist.

4.17. Nu belanghebbende zich beroept op een voor haar gunstiger indeling van de producten op grond van het besluit van 7 oktober 2005, rust op haar de last te bewijzen dat de producten voldoen aan de in het besluit van 7 oktober 2005 opgenomen eisen voor indeling in tariefpost 2206 GN.

4.18. Het Hof is van oordeel dat belanghebbende, tegenover de gemotiveerde betwisting door de Inspecteur, niet aannemelijk heeft gemaakt dat de producten voor meer dan 50 gewichtspercenten van het totale alcoholvolumepercentage de gistingskenmerken hebben van ongezuiverde, gegiste alcohol als bedoeld in het besluit van 7 oktober 2005.

4.19. Vraag II moet derhalve ontkennend worden beantwoord.

Vraag III

4.20. Het beroep van belanghebbende op - naar het Hof verstaat - artikel 90 EG-verdrag (artikel 110 VWEU) faalt reeds hierom, omdat belanghebbende tegenover de gemotiveerde betwisting door de Inspecteur niet aannemelijk heeft gemaakt dat de producten vergelijkbaar zijn met (likeur)wijn.

4.21. Vraag III moet ontkennend worden beantwoord.

Vraag IV

4.22. De door andere landen aan belanghebbende en derden afgegeven BTI's met betrekking tot enkele van de producten, alsmede met betrekking tot enkele - volgens belanghebbende - met de producten vergelijkbare goederen, binden de Inspecteur voor de heffing van accijns niet; belanghebbende kan derhalve aan die BTI's voor de heffing van accijns geen vertrouwen ontlenen (vgl. overigens het arrest van het HvJ EU van 7 april 2011, Sony Supply Chain Solutions (Europe) B.V., C-153/10). Gesteld noch gebleken is dat de Inspecteur met betrekking tot een of meer van de producten aan belanghebbende een BTI heeft afgegeven waarbij dat product is ingedeeld in tariefpost 2206 GN.

4.23. Vraag IV moet ontkennend worden beantwoord.

Slot

4.24. Al hetgeen belanghebbende overigens heeft aangevoerd leidt niet tot een ander oordeel.

4.25. Al het anders of meer door belanghebbende gevorderde dan een teruggaaf van hetgeen zij op aangifte heeft voldaan, wordt afgewezen, omdat de belastingrechter hiertoe niet bevoegd is.

Slotsom

4.26. Uit al het vorenoverwogene volgt dat het gelijk aan de zijde van de Inspecteur is. Doende wat de Rechtbank had behoren te doen, zal het Hof de uitspraak van de Rechtbank vernietigen en het bij de Rechtbank ingediende beroep ongegrond verklaren.

Ten aanzien van het griffierecht

4.27. Gelet op het feit dat de uitspraak van de Rechtbank niet in stand blijft, is voor het heffen van griffierecht van de Staat inzake het door de Inspecteur ingestelde hoger beroep geen plaats.

Ten aanzien van de proceskosten

4.28. Nu de uitspraak van de Rechtbank wordt vernietigd, acht het Hof termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen tot betaling van een tegemoetkoming in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het hoger beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken.

Het Hof stelt deze kosten, mede gelet op het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht, op een bedrag van 3 (punten) x € 437 (waarde per punt) x 1,5 (factor gewicht van de zaak) is in totaal € 1.311.

5. Beslissing

Het Hof:

Aldus gedaan op: 2 november 2012 door P. Fortuin, voorzitter, W.E.M. van Nispen tot Sevenaer en J.A. Meijer, in tegenwoordigheid van J.W.J. van der Heijden, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel