Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 08-10-2015, ECLI:NL:GHSHE:2015:4041, 14/00502

Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

Bij brief van 20 februari 2015 is belanghebbende meegedeeld dat het Hof voornemens is haar hoger beroep op 23 juli 2015 te behandelen en dat zij, als zij op die dag verhinderd was, binnen twee weken schriftelijk kon vragen om een andere zittingsdatum. Zij heeft niet laten weten dat zij verhinderd was.

Bij aangetekend verzonden uitnodiging van 28 mei 2015 is belanghebbende meegedeeld dat het Hof het hoger beroep op 23 juli 2015 zal behandelen.

Naar aanleiding van de uitnodiging heeft belanghebbende langs elektronische weg verzocht om uitstel, omdat zij nog niet genoeg juridisch advies heeft gekregen, nog niet alles rond heeft en haar zaak niet goed kan voorbereiden. Dit 9 juli 2015 gedateerde verzoek heeft zij op 9 juli 2015 bij de Centrale Raad van Beroep ingediend. De griffier van de Centrale Raad van Beroep heeft het verzoek ter verdere behandeling doorgestuurd naar de Rechtbank, waar het op 14 juli 2015 ter griffie is ingekomen. Vervolgens is het doorgestuurd naar het Hof waar het op 15 juli 2015 ter griffie is ingekomen.

Bij brief van 16 juli 2015 heeft de griffier van het Hof belanghebbende meegedeeld, dat geen uitstel wordt verleend.

Bij faxbericht van 21 juli 2015, op diezelfde dag bij de griffie van het Hof ingekomen, heeft belanghebbende meegedeeld dat zij “gewoon meer tijd nodig (heeft) om alles uit te zoeken en zo voor te bereiden dat ik een goede kans maak om de rechter te overtuigen van mijn gelijk” en nogmaals verzocht om uitstel.

De griffier van het Hof heeft belanghebbende op 22 juli 2015 telefonisch meegedeeld dat geen uitstel wordt verleend, omdat hetgeen zij heeft aangevoerd niet rechtvaardigt dat alsnog uitstel wordt verleend.

Op 23 juli 2015, voor aanvang van de zitting, is een faxbericht van belanghebbende ter griffie ingekomen. Dit stuk begint zij met de constatering dat zij helaas geen uitstel heeft gekregen en dat het voor haar dan ook geen zin heeft langs te komen aangezien haar stukken niet op orde zijn om te vervolgen met een nadere uiteenzetting van haar standpunt. Het Hof is van oordeel dat dit stuk geen reden vormde om de zitting alsnog uit te stellen, noch om het onderzoek ter zitting te heropenen op de grond dat het onvolledig zou zijn geweest.

De Rechtbank heeft overwogen:

Tot de gedingstukken behoren de grootboekrekeningen van de boekhouding over het jaar 2007. Uit de winst- en verliesrekening blijkt een negatief resultaat van € 5.930. De omzet verkoop bedraagt € 667, met als omschrijving “Klanten [D] ”. Zoals in 2.1 is overwogen heeft het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch met betrekking tot de activiteiten inzake “ [D] ” geoordeeld dat voor het jaar 2005 geen sprake is van een bron van inkomen. De rechtbank ziet met hetgeen belanghebbende in het geding heeft gebracht geen aanleiding voor een andersluidend oordeel voor het onderhavige jaar.

Ook met betrekking tot de activiteiten op het gebied van de datingsite is de rechtbank van oordeel dat belanghebbende tegenover de gemotiveerde betwisting door de inspecteur niet aannemelijk heeft gemaakt dat deze activiteiten in 2007 een bron van inkomen vormen. De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat belanghebbende in ieder geval tot halverwege 2013 geen inkomsten uit deze activiteiten heeft gegenereerd. Er zijn slechts kosten gemaakt. Niet gezegd kan dan worden dat redelijkerwijs was en is te verwachten dat belanghebbende met de activiteiten op het gebied van de datingsite voordeel kan behalen. De rechtbank merkt daarbij op dat belanghebbende dat zelf ook heeft erkend gelet op haar brief van 19 juli 2013, waarin zij onder meer schrijft dat het haar gelet op de economische crisis veel moeite kost om betalende klanten te vinden, dat het al met al steeds meer tijd kost om een netwerk te hebben en te houden met een groot aantal betalende klanten en dat zij het afgelopen jaar wat cursussen heeft ontdekt die haar helpen met nieuwe manieren om klanten te vinden.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen is de rechtbank van oordeel dat geen sprake is van een bron van inkomen. De vraag of belanghebbende het door haar opgevoerde verlies volledig heeft onderbouwd, behoeft dat geen beantwoording meer. De aanslag is op het juiste bedrag vastgesteld.

Het beroep tegen de aanslag IB/PVV wordt geacht mede betrekking te hebben op de beschikking heffingsrente. Belanghebbende heeft tegen deze beschikking geen zelfstandige grieven aangevoerd. Het is de rechtbank overigens ook niet gebleken dat de bepalingen met betrekking tot de heffingsrente onjuist zijn toegepast.’

Het Hof onderschrijft de overwegingen van de Rechtbank en maakt deze tot de zijne. Het Hof overweegt dat het moment waarop getoetst moet worden of met activiteiten redelijkerwijs voordeel kan worden behaald, ligt op het moment dat de activiteiten aanvangen. De bewijslast rust op de belanghebbende. Weliswaar is een internet datingsite op zichzelf beschouwd een activiteit waarmee in het economisch verkeer voordeel kan worden behaald, maar dat is niet voldoende. Belanghebbende moet aannemelijk maken dat haar datingsite naar redelijke verwachting tot gewin zou kunnen leiden. Dat heeft zij niet gedaan. Zij heeft geen feiten of omstandigheden aannemelijk gemaakt op grond waarvan in 2007 een redelijke voordeelverwachting aanwezig zou zijn te achten. Hetgeen belanghebbende in hoger beroep heeft aangevoerd brengt het Hof niet tot een ander oordeel. Dat zonder de economische crisis (wel) positieve resultaten uit de datingsite zouden zijn behaald is evenmin aannemelijk gemaakt.

Belanghebbende voert in hoger beroep voorts aan dat de Inspecteur tijdens het onderzoek ter zitting van de Rechtbank heeft toegezegd dat de kosten die zij heeft opgevoerd in 2007 mee zou laten wegen in de aangifte van 2008 en dat hij deze kosten niet terug kan vorderen zonder dat hij naar 2008 heeft gekeken.

Het Hof begrijpt belanghebbende aldus dat zij zich op het standpunt stelt dat zij aan deze door haar gestelde maar door de Inspecteur betwiste toezegging het in rechte te beschermen vertrouwen mag ontlenen dat de door haar over 2007 opgevoerde kosten in aftrek worden toegelaten.

Dienaangaande overweegt het Hof dat belanghebbende tegenover de gemotiveerde betwisting door de Inspecteur niet aannemelijk heeft gemaakt dat deze toezegging is gedaan. Reeds daarom kan belanghebbendes grief niet tot het door haar gewenste resultaat leiden.

De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de Rechtbank dient te worden bevestigd.

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Inspecteur aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.