Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 03-11-2017, ECLI:NL:GHSHE:2017:4882, 16/03547
Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 03-11-2017, ECLI:NL:GHSHE:2017:4882, 16/03547
Gegevens
- Instantie
- Gerechtshof 's-Hertogenbosch
- Datum uitspraak
- 3 november 2017
- Datum publicatie
- 16 november 2017
- ECLI
- ECLI:NL:GHSHE:2017:4882
- Zaaknummer
- 16/03547
- Relevante informatie
- Gemeentewet [Tekst geldig vanaf 31-01-2024] art. 224
Inhoudsindicatie
Aanslag in de toeristenbelasting 2014.
Belanghebbende exploiteert een recreatiepark.
Belanghebbende heeft in hoger beroep aannemelijk gemaakt dat het forfaitair vastgestelde tarief voor vaste standplaatsen in strijd is met artikel 224 (oud artikel 276) van de Gemeentewet. Immers, vaststaat dat de gemiddelde verblijfsduur van niet in de gemeente wonende personen op de in aanmerking genomen vaste standplaatsen met ongeveer 30%, derhalve aanzienlijk (Hoge Raad 6 november 1996, nr. 31254, ECLI:NL:HR:1996:AA1737) afwijkt van het forfaitaire gemiddelde. Op grond hiervan is het Hof van oordeel dat het forfaitair in aanmerking te nemen gemiddelde niet leidt tot een alleszins reële schatting van de werkelijke gemiddelde verblijfsduur. De Verordening is in zoverre jegens belanghebbende onverbindend.
Het Hof ziet geen redenen voor het terugwijzen van de procedure naar de Rechtbank vanwege de omstandigheid dat de rechter die de uitspraak heeft ondertekend, een andere is dan de rechter die het proces-verbaal van de zitting heeft ondertekend. Partijen hebben overigens ter zitting aangegeven dat er de voorkeur aan wordt gegeven dat het Hof in de zaak voorziet.
Uitspraak
Team belastingrecht
Meervoudige Belastingkamer
Kenmerk: 16/03547
Uitspraak op het hoger beroep van
[belanghebbende] B.V.,
gevestigd te [vestigingsplaats] , gemeente Oosterhout,
hierna: belanghebbende,
tegen de uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant (hierna: de Rechtbank) van 29 juni 2016, nummer BRE 15/6383, in het geding tussen
belanghebbende,
en
de heffingsambtenaar van de Belastingsamenwerking West-Brabant, hierna: de Heffingsambtenaar,
betreffende de hierna vermelde belastingaanslag.
1 Ontstaan en loop van het geding
Met dagtekening 30 juni 2015 is aan belanghebbende een aanslag in de toeristenbelasting voor het jaar 2014 opgelegd van - vóór verrekening met de voorlopige aanslag -
€ 60.288,75 (hierna: de aanslag).
Het tijdig ingediend bezwaar van belanghebbende heeft de Heffingsambtenaar bij uitspraak met dagtekening 14 augustus 2015 ongegrond verklaard.
Belanghebbende is tegen de uitspraak op bezwaar in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een
griffierecht geheven van € 331. De Rechtbank heeft het beroep bij uitspraak van 29 juni 2016 gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd, de aanslag (vóór verrekening met de voorlopige aanslag) verminderd tot € 45.715,40, de Heffingsambtenaar veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende ten bedrage van € 496 en gelast dat de Heffingsambtenaar het door belanghebbende betaalde griffierecht van € 331 aan deze vergoedt.
Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit hoger beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 503. De Heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 28 september 2017 te ‘s-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord, namens belanghebbende, de heer [A] , vergezeld van de gemachtigde van belanghebbende, de heer [B] , advocaat te [plaats] , alsmede, namens de Heffingsambtenaar, mevrouw [C] .
Het Hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.
2 Feiten
Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden komen vast te staan en kan worden uitgegaan van de hierna vermelde gemeentelijke regelgeving.
Belanghebbende exploiteert een recreatiepark in [vestigingsplaats] , gemeente Oosterhout.
In de Verordening op de heffing en invordering van de toeristenbelasting 2014 van de gemeente Oosterhout (hierna: de Verordening) is onder meer het volgende bepaald:
“Artikel 1 Belastbaar feit
Onder de naam “toeristenbelasting” wordt een directe belasting geheven voor het houden van verblijf met overnachting binnen de gemeente tegen een vergoeding in welke vorm dan ook door personen die niet als ingezetene zijn opgenomen in de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens van de gemeente.
(…..)
Artikel 4 Maatstaf van heffing
De belasting wordt geheven naar het aantal overnachtingen in het belastingjaar. Het aantal overnachtingen wordt gesteld op het aantal overnachtende personen vermenigvuldigd met het aantal nachten.
Artikel 5 Forfaitaire berekeningswijze van de maatstaf van heffing
(…..)
2. Voor particulier verhuurde woningen en voor kampeermiddelen op vaste of volgtijdige standplaatsen kan het aantal overnachtingen op een bij aangifte gedaan verzoek van de belastingplichtige forfaitair worden vastgesteld.
3. Bij de forfaitaire berekening voor particulier verhuurde woningen wordt per woning het aantal overnachtende personen gesteld op het aantal slaapplaatsen.
4. Bij de forfaitaire berekening voor kampeermiddelen op vaste standplaatsen wordt per standplaats het aantal overnachtingen gesteld op 175.
5. Bij de forfaitaire berekening voor kampeermiddelen op volgtijdige standplaatsen, wordt per standplaats het aantal overnachtingen gesteld op 125.
Belastingtarief
Het tarief bedraagt per overnachting € 0,60.”
Belanghebbende heeft met dagtekening 25 maart 2015 aangifte toeristenbelasting gedaan over het jaar 2014. Met dagtekening 30 juni 2015 is aan belanghebbende de aanslag opgelegd van € 60.288,75, welke als volgt is berekend:
83 volgtijdige plaatsen x (125 x 0,69) = € 7.158,75
440 vaste plaatsen x (175 x 0,69) = € 53.130,00
€ 60.288,75.
De aanslag is verrekend met de voorlopige aanslag ten bedrage van € 54.768,75, waarna resteert een aanslag naar een te betalen bedrag van € 5.520.
Het bezwaar van belanghebbende tegen de aanslag is door de Heffingsambtenaar afgewezen.
In 2015 is in opdracht van de Heffingsambtenaar door [D] B.V. onderzoek gedaan naar de gemiddelde verblijfsduur van toeristen op vaste jaar- en seizoenplaatsen op alle recreatieterreinen in Oosterhout. Uit dit onderzoek bleek en tussen partijen staat onbetwist vast dat het forfait voor vaste standplaatsen meer dan 25% (en wel ongeveer 30%) afwijkt van het forfait dat te dier zake in de Verordening gehanteerd wordt. Verder is tussen partijen niet in geschil dat bij belanghebbende over het jaar 2014 geen registratie van het werkelijke verblijf heeft plaatsgevonden.
Het onderzoek door [D] B.V. heeft geresulteerd in een voorstel tot wijziging van de Verordening met ingang van 1 januari 2016, in die zin dat de forfaitaire berekening voor het aantal jaar- en seizoenplaatsen in de Verordening moet worden aangepast.
De Heffingsambtenaar is in beroep tegemoet gekomen aan de grief van belanghebbende om de uitkomst van het onderzoek door [D] B.V. van toepassing te laten zijn op de onderhavige aanslag. Dit heeft er toe geleid dat de Heffingsambtenaar in beroep het - door de Rechtbank gevolgde - standpunt heeft ingenomen dat de aanslag in ieder geval dient te worden verminderd met € 14.573,35 tot € 45.715,40. Ter zitting van het Hof is komen vast te staan dat een juiste berekening van laatstbedoeld bedrag uitkomt op € 60.288,75 minus € 14.572,80, is € 45.715,95.
3 Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen
In geschil is het antwoord op de vraag of de aanslag, zoals deze luidt na de uitspraak van de Rechtbank en onder verbetering van de telfout als bedoeld aan het slot van 2.6 hierboven, terecht is opgelegd. Meer in het bijzonder is in geschil of de aanslag, voor zover deze betrekking heeft op de 440 vaste plaatsen, moet worden vernietigd wegens onverbindendheid van de in de Verordening neergelegde regelingen, waarop die aanslag steunt.
Belanghebbende stelt, onder verwijzing naar het arrest HR 6 november 1996, nr. 31254, ECLI:NL:HR:1996:AA1737, dat de Verordening in zoverre onverbindend is, omdat na onderzoek door [D] B.V. is gebleken dat de forfaitaire berekeningswijze van de maatstaf van heffing in artikel 5 van de Verordening meer dan 25% afwijkt van de werkelijke gemiddelde verblijfsduur van toeristen met een vaste jaar- of seizoenplaats op recreatieterreinen in de gemeente Oosterhout.
De Heffingsambtenaar is van mening dat de herijking als gevolg van het onderzoek van [D] B.V. slechts geldt voor het jaar van onderzoek (2015) en de daarop volgende jaren, maar dat er geen reden is om het desbetreffende forfait zoals opgenomen in de Verordening voor het jaar 2014 onverbindend te achten. Voor het jaar 2014 geldt, aldus de
Heffingsambtenaar, dat belanghebbende de mogelijkheid heeft gehad aangifte te doen op basis van het aantal werkelijke overnachtingen en dat zij bewust gekozen heeft voor het forfait.
Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden, die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.
Ter zitting hebben partijen hieraan, zakelijk weergegeven en voor zover nog van belang, het volgende toegevoegd.
Partijen:
Het was ons niet opgevallen dat de rechter die de uitspraak van de Rechtbank heeft ondertekend, een andere is dan de rechter die het proces-verbaal van de zitting heeft ondertekend. Wij hebben er geen enkel probleem mee als het Hof daaraan voorbijgaat en uitspraak doet op het hoger beroep.
Belanghebbende:
Gezien de omvang van de recreatie-inrichting van belanghebbende is het ondoenlijk om het werkelijke verblijf van haar gasten bij te houden. De vaste gasten hebben allen een jaarcontract, verblijven in wisselende samenstellingen in hun huisje, gaan met de auto voor korte tijd weg om bijvoorbeeld boodschappen te doen, krijgen bezoekers, etc. Ze gaan aldus in en uit, waarbij gebruik wordt gemaakt van toegangspasjes om de slagboom te openen. Het is niet mogelijk bij te houden met hoeveel ze er (telkens) verblijven. Belanghebbende heeft nooit een nachtregister bijgehouden; zulks is ook nimmer verplicht gesteld door de gemeente.
De Heffingsambtenaar:
Ik bestrijd niet dat het bewerkelijk is voor belanghebbende om het werkelijke verblijf van de gasten bij te houden, maar stel me op het standpunt dat het niet onmogelijk is, ook al zal het, gehoord belanghebbendes toelichting ter zitting, nimmer waterdicht zijn. Maar belanghebbende moet toch weten hoeveel personen er op haar terrein verblijven?
Het is juist dat er vanaf de jaren ‘70 tot aan het onderzoek door [D] B.V. in 2015 vanwege de gemeente geen onderzoek heeft plaatsgevonden naar de gemiddelde verblijfsduur van toeristen op vaste jaar- en seizoenplaatsenop op de recreatieterreinen in Oosterhout. Het onderzoek in 2015 door [D] B.V. is uitgevoerd op basis van telefonisch ingewonnen
informatie.
Ik betwist niet dat het forfait voor vaste standplaatsen meer dan 25% (en wel ongeveer 30%) afwijkt van het forfait dat te dier zake in de Verordening gehanteerd wordt noch dat over het jaar 2014 bij belanghebbende geen registratie van het werkelijke verblijf heeft plaatsgevonden.
Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en van de uitspraak van de Heffingsambtenaar, tot vermindering van de aanslag, voor zover deze betrekking heeft op de 440 vaste plaatsen tot nihil, alsmede tot handhaving van de aanslag ter zake van de 83 volgtijdige plaatsen tot een bedrag van - naar tussen partijen als zodanig niet in geschil is - € 7.158,75. De Heffingsambtenaar concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.