Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 19-09-2019, ECLI:NL:GHSHE:2019:3477, 18/00671

1. Het motorrijtuig met kenteken [kenteken] (hierna: de auto) was in de periode 3 september 2015 tot en met 13 februari 2017 opgenomen in de bedrijfsvoorraad van belanghebbende.

2. Op 9 februari 2017 is geconstateerd dat de auto zonder handelaarskenteken geparkeerd stond op een stuk grond dat is gelegen naast de openbare weg tegenover het bedrijfsterrein van belanghebbende.

3. De Inspecteur heeft op grond van deze constatering een naheffingsaanslag opgelegd van € 424 en gelijktijdig bij beschikking een verzuimboete van 100%.

4. Belanghebbende is van mening dat consequenties moeten worden verbonden aan het- volgens hem - te laat indienen van een verweerschrift bij de Rechtbank. Voorts is hij van mening dat het stuk grond waar de auto op stond geparkeerd niet is aan te merken als een openbare weg dan wel als berm en dat de verzuimboete moet worden vernietigd omdat hem geen schuld treft.

5. Het Hof merkt op dat belanghebbende bij brief van 10 november 2017 verzocht heeft gevolgen te verbinden aan het te laat indienen van het verweerschrift. De Rechtbank heeft hier geen aandacht aan besteed in de uitspraak. Het Hof merkt op dat van een te laat indienen van het verweerschrift geen sprake is. Uit het dossier van de Rechtbank kan worden afgeleid dat de Rechtbank bij brief van 12 oktober 2017 de Inspecteur heeft verzocht binnen vier weken de op de zaak betrekking hebbende stukken in te dienen en hem in de gelegenheid heeft gesteld een verweerschrift in te dienen. Het verweerschrift en de op de zaak betrekking hebbende stukken zijn door de Inspecteur binnen vier weken op 7 november 2017 bij de Rechtbank ingediend. Hoewel het wenselijk was geweest dat de Rechtbank in de uitspraak hier iets over had opgemerkt, faalt de klacht van belanghebbende reeds hierom.

6. Artikel 5 van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 bepaalt, dat onder weg moet worden verstaan: elke voor het openbaar rijverkeer of ander verkeer openstaande weg en elk zodanig pad, de in de weg of op het pad liggende bruggen en duikers alsmede de tot de weg behorende paden en bermen of zijkanten.

7. Het tegenover het bedrijfsterrein van belanghebbende, aan de andere kant van de weg, liggende stuk grond betreft - blijkens de overgelegde foto’s - landbouwgrond, onder andere voor de teelt van mais. Het stuk grond is van de openbare weg afgescheiden door een greppel. Op de plek waar de auto stond geparkeerd, is echter een doorgang naar het stuk landbouwgrond. De auto stond, zoals blijkt uit de overgelegde foto, net voorbij de denkbeeldig doorgetrokken greppel.

8. Gelet op de aard van het stuk grond, kan naar het oordeel van het Hof niet worden gezegd dat dit stuk grond voor het openbaar rijverkeer openstaat. De onderhavige situatie is ook niet vergelijkbaar met de situatie van een braakliggend terrein zoals aan de orde in de uitspraak van Hof Arnhem 22 mei 2001, nr. 99/00286, ECLI:NLGHARN:2001:LJN AB2167. In die zaak was sprake van een braakliggend terrein dat door veel autohandelaren werd gebruikt voor het plaatsen van voertuigen en dat ook door bezoekers van een stadion en stadsgangers als parkeerterrein werd gebruikt. Van een dergelijke situatie is in dit geval geen sprake.

9. Naar het oordeel van het Hof is - gelet op de foto’s die ter zitting zijn bekeken uit google maps - evenmin sprake van een pad, zoals de Inspecteur ter zitting heeft gesteld.

10. Het stuk grond kan evenmin als berm worden aangemerkt. Zo volgt uit het arrest Hoge Raad 22 november 1978, nr.19 064, V-N 1979, p. 378, dat wanneer een voor het openbaar rijverkeer openstaande weg wordt begrensd door een sloot, dat dan als berm of zijkant van de weg moet worden aangemerkt de grond gelegen tussen die weg en de rand van de sloot. Ingeval zich in zodanige sloot een dam bevindt, moet daarvan als berm of zijkant van de weg worden aangemerkt de grond welke is gelegen tussen een lijn welke denkbeeldig is getrokken langs de aan de zijde van de weg liggende rand van de sloot en die weg. In het onderhavige geval staat vast dat de auto voorbij de denkbeeldig doorgetrokken greppel stond geparkeerd.

11. Omdat de uitspraak van de Rechtbank en de naheffingsaanslag worden vernietigd, dient de Inspecteur aan belanghebbende het door hem ter zake van de behandeling van het beroep bij de Rechtbank en het hoger beroep bij het Hof betaalde griffierecht ten bedrage van € 46 respectievelijk € 126, in totaal € 172 te vergoeden.

12. Omdat het door belanghebbende ingestelde hoger beroep gegrond is, acht het Hof termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen tot betaling van een vergoeding in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij de Rechtbank en het hoger beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken.

13. Het Hof stelt deze kosten voor zowel de procedure bij de Rechtbank als de procedure bij het Hof, mede gelet op het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht, op telkens 1 (punt) x € 512 (waarde per punt) x 1 (factor gewicht van de zaak) is € 512, in totaal € 1.024.

1. Bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. Het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht.

d. de gronden van het beroep in cassatie