Hoge Raad, 07-06-2000, AA6121, 35496

Nr. 35496

7 juni 2000

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 1993 tot en met 31 december 1995 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd ten bedrage van f 13.641,--, zonder verhoging, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof, dat het beroep ongegrond heeft verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft bij vertoogschrift het cassatieberoep bestreden.

3. Beoordeling van de klachten

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Belanghebbende heeft een voormalig bankgebouw (hierna: het pand) gehuurd, waarvan zij de begane grond is gaan gebruiken voor de antiekhandel en de eerste en tweede verdieping voor kamerverhuur. Bij brief van 24 maart 1992 hebben belanghebbende en de verhuurder op grond van artikel 11, lid 1, onderdeel b, 5o, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (tekst tot 31 maart 1995, 18.00 uur; hierna: de Wet) aan de Inspecteur verzocht om te worden uitgezonderd van de vrijstelling van omzetbelasting voor de verhuur van het pand. De Inspecteur heeft dit verzoek ingewilligd en hiertoe een beschikking afgegeven. De verhuurder heeft over de volledige huurprijs omzetbelasting in rekening gebracht, welke belasting belanghebbende in aftrek heeft gebracht.

De Inspecteur heeft, zich op het standpunt stellende dat het werkelijke gebruik in de zin van artikel 11, lid 2, van de Uitvoeringsbeschikking omzetbelasting 1968 van de door de verhuurder aan het pand verrichte prestatie voor 50% betrekking heeft op de kamerverhuur van belanghebbende, de helft van de hiervóór genoemde in aftrek gebrachte belasting nageheven.

3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat belanghebbende niet althans onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat meer dan 50% van de ter zake van de huur van het pand in rekening gebrachte omzetbelasting ziet op de antiekhandel.

De klachten strekken ten betoge dat de door de verhuurder in rekening gebrachte omzetbelasting geheel voor aftrek in aanmerking komt, nu de hiervóór in 3.1 genoemde beschikking voor wat betreft de woonruimte ten onrechte is afgegeven en de verhuurder - zij het ten onrechte - over het volle bedrag van de huurprijs omzetbelasting in rekening heeft gebracht en op aangifte heeft voldaan.

De klachten miskennen dat gemelde beschikking zich niet kon uitstrekken tot de verhuur van het als woonruimte gebruikte gedeelte van het pand. Niet in geschil is dat artikel 15, lid 1, van de Wet meebrengt dat belanghebbende ter zake van die huur geen recht op aftrek van voorbelasting heeft. Anders dan waarvan de klachten uitgaan, kan de omstandigheid dat de belastingdienst de door de verhuurder ten onrechte in rekening gebrachte en op aangifte voldane omzetbelasting niet heeft gerestitueerd, aan de werking van voormeld artikel niet afdoen. De klachten kunnen derhalve niet tot cassatie leiden.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

5. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.