Hoge Raad, 20-12-2000, AA9092, 35725

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te ‘s-Gravenhage van 15 oktober 1999 betreffende na te melden aan hem voor het jaar 1994 opgelegde aanslag in de onroerendezaakbelastingen van de gemeente Amsterdam.

1. Aanslag en bezwaar

Aan belanghebbende is voor het jaar 1994 wegens het genot krachtens eigendom, bezit of beperkt recht van de onroerende zaak a-straat 1 te Q, een aanslag in de onroerendezaakbelastingen van de gemeente Amsterdam opgelegd naar een heffingsgrondslag van f 251.000,--, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur der Gemeentebelastingen van de gemeente Amsterdam is gehandhaafd.

2. Tot verwijzing leidend geding

3. Geding na verwijzing

Het Gerechtshof te ’s-Gravenhage - hierna: het Hof - heeft de uitspraak van de Inspecteur bevestigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

4. Geding in cassatie

5. Beoordeling van de klachten

Het Hof heeft geoordeeld dat de panden b-straat 1 en b-straat 2 bij de waardebepaling niet als vergelijkingsobjecten kunnen dienen. Het heeft daartoe redengevend geacht dat het pand b-straat 1 vele malen van eigenaar is gewisseld en dat bij de verkoop van het pand b-straat 2 een besloten vennootschap betrokken is geweest, waaruit het Hof heeft afgeleid dat de verkoop van die panden niet is tot stand gekomen na de beste voorbereiding aan de meest biedende koper onder optimale marktomstandigheden. Voorzover de klachten tegen dit oordeel en deze redengeving zijn gericht, slagen zij. De enkele omstandigheid dat een pand vele malen van eigenaar is gewisseld, respectievelijk de enkele omstandigheid dat bij de verkoop van een pand een besloten vennootschap is betrokken, kan de door het Hof daaraan verbonden gevolgtrekking niet rechtvaardigen. Nu uit ’s Hofs uitspraak en de stukken van het geding niet blijkt dat nog andere omstandigheden in aanmerking zijn genomen, die deze gevolgtrekking wel kunnen rechtvaardigen, is ’s Hofs uitspraak niet naar de eis der wet met redenen omkleed. ’s Hofs uitspraak kan derhalve niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen.

6. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Dit arrest is op 20 december 2000 vastgesteld door de vice-president E. Korthals Altes als voorzitter, en de raadsheren A.G. Pos, D.H. Beukenhorst, L. Monné en C.B. Bavinck, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en op die datum in het openbaar uitgesproken.