Hoge Raad, 10-01-2001, AA9396, 35973

Nr. 35973

10 januari 2001

Aan belanghebbende is voor het motorrijtuig met kenteken 01-AA-01 een naheffingsaanslag in de motorrijtuigenbelasting opgelegd, berekend over het tijdvak 9 september 1995 tot en met 8 december 1995, ten bedrage van f 800,-- aan enkelvoudige belasting met een verhoging van welke verhoging de Inspecteur bij het vaststellen van de aanslag tot op f 50,-- kwijtschelding heeft verleend. Na door belanghebbende daartegen gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij gezamenlijke uitspraak de naheffingsaanslag en de beschikking inzake de verhoging gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof, dat deze uitspraak heeft vernietigd en de naheffingsaanslag heeft verminderd tot één ten bedrage van f 800,--, zonder verhoging. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Zowel belanghebbende als de Staatssecretaris heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. De beroepschriften in cassatie zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.

Belanghebbende en de Staatssecretaris hebben over en weer een verweerschrift ingediend.

4.1. Het eerste middel richt zich tegen 's Hofs oordeel dat, wil er sprake zijn van een kampeerauto als bedoeld in artikel 30, lid 1, onderdeel a, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: de Wet), onder meer vereist is dat een volwassen persoon van gemiddelde lengte min of meer rechtop moet kunnen staan.

In de voor het onderhavige tijdvak geldende tekst van de Wet was noch in artikel 30, noch elders in de Wet, het begrip kampeerauto nader omschreven. In de Memorie van toelichting was met betrekking tot artikel 30, voorzover hier van belang, slechts opgemerkt :

"Voor deze motorrijtuigen wordt ervan uitgegaan dat zij uit hoofde van hun bestemming slechts in beperkte mate zullen worden gebruikt." (Kamerstukken II 1990/91, 22238, nr. 3, blz. 3) en:

"Het gaat hierbij om categorieën motorrijtuigen daarmee gezien de inrichting of bestemming doorgaans een beperkt gebruik van de weg wordt gemaakt." (Kamerstukken II 1990/91, 22238, nr. 3, blz. 13).

Krachtens artikel 30, lid 3, van de Wet was in artikel 6 van het Uitvoeringsbesluit motorrijtuigen-belasting 1994 bepaald dat een motorrijtuig wordt aangemerkt als ingericht als kampeerauto indien het "permanente voorzieningen bevat voor het verblijf, de verzorging en de overnachting van één of meer personen". Deze bepaling was in de Nota van toelichting bij dit uitvoeringsbesluit toegelicht als volgt:

"De voorwaarden voor kampeer- en woonwagens (onderdelen a en b) zien uitsluitend op de inrichting van deze motorrijtuigen. De voorwaarden voor kampeerauto's van het aanwezig zijn van permanente voorzieningen voor het verblijf, de verzorging en de overnachting van personen ziet op het tenminste aanwezig zijn van een zitbank, een al dan niet opklapbare tafel, een keukeninrichting en een slaapgelegenheid. ".

4.2. De vermelde wettelijke bepalingen en de geschiedenis van de totstandkoming daarvan bieden geen grond voor de door het Hof - hiervóór in 4.1 weergegeven - geformuleerde voorwaarde dat een volwassen persoon van gemiddelde lengte in het motorrijtuig min of meer rechtop moet kunnen staan. Gelet op de toelichting bij het destijds geldende artikel 6 van het Uitvoeringsbesluit kunnen aan de in dit artikel met betrekking tot de inrichting van het voertuig gestelde voorwaarde dat het permanente voorzieningen bevat voor het verblijf, geen andere vereisten met betrekking tot de inrichting worden ontleend - naast de vereisten met betrekking tot de inrichting die reeds voortvloeien uit de voor verzorging en overnachting noodzakelijke voorzieningen - dan dat ten minste een al dan niet opklapbare tafel en een zitbank aanwezig moeten zijn.

Het eerste middel is derhalve gegrond.

De Staatssecretaris zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie.

Door het verwijzingshof zal worden beoordeeld of aan belanghebbende voor de kosten in verband met de behandeling van het geding voor het Hof een vergoeding dient te worden toegekend.

De Hoge Raad:

- verklaart de beroepen gegrond;

- vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht;

- verwijst het geding naar het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest;

- gelast dat door de Staatssecretaris van Financiën aan belanghebbende wordt vergoed het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van f 160,--;

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op f 1.420,-- voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.