Hoge Raad, 21-03-2001, AB0639, 36024

Nr. 36024

21 maart 2001

RP

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 14 februari 2000, nr. P99/02512, betreffende na te melden aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksver-zekeringen.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is voor het jaar 1997 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 52.692, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen ‘s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

De Staatssecretaris heeft een conclusie van dupliek ingediend.

3. Beoordeling van de klachten

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Belanghebbende is in 1991 vanuit Kosovo (Servië) naar Nederland gekomen en heeft in 1993 een verblijfsstatus gekregen. In het onderhavige jaar, 1997, verbleven in Q (Kosovo, Servië) een aantal familieleden van belanghebbende: zijn beide ouders, drie broers en een schoonzuster, een zuster, een neef en twee nichten. Deze woonden bij elkaar in drie wooneenheden op hetzelfde adres. Belanghebbende heeft een “Unterhaltungsbescheinigung” overgelegd van de burgemeester van Q die vermeldt dat alle genoemde volwassen familieleden werkloos zijn en dat belanghebbende in hun levensonderhoud voorziet. Belanghebbende heeft in 1997 een bedrag van DM 15.000 gestort op de bankrekening van A te R (Duitsland).

3.2. In geschil is de vraag of de betaling van DM 15.000 aftrekbaar is als buitengewone last ter zake van uitgaven tot voorziening in het levensonderhoud van naaste verwanten, als bedoeld in artikel 46, lid 1, letter a, sub 2°, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet).

3.3. Artikel 46, lid 1, letter a, sub 2°, van de Wet bepaalt, kort samengevat, dat de uitgaven tot voorziening in het levensonderhoud van andere verwanten dan kinderen jonger dan 27 jaar alleen in aftrek kunnen worden gebracht indien zij met schriftelijke bescheiden worden aangetoond en in geld of in geldeenheden andere dan de gulden worden gedaan. Gelijk het Hof in onderdeel 5.2 van zijn uitspraak terecht heeft overwogen kan in bijzondere omstandigheden als de onderhavige, waarin geen bancair verkeer met Kosovo mogelijk was, noch de mogelijkheid bestond de verwanten geld te doen toekomen per internationale postwissel, de mogelijkheid worden geboden het onderhoud op andere wijze aan te tonen dan door het overleggen van stortingsbewijzen.

3.4. In ’s Hofs oordeel dat belanghebbende van enige daadwerkelijke doorbetaling van de gestorte marken geen nader stuk heeft overgelegd, ligt besloten dat het Hof de overgelegde onderhoudsverklaring van de burgemeester van Q en de toelichting van belanghebbende ter zitting niet voldoende heeft geacht voor het van hem te verlangen bewijs. ‘s Hofs oordeel kan als van feitelijke aard en niet onbegrijpelijk, in cassatie niet met vrucht worden bestreden. De klachten, die zich tegen ’s Hofs oordeel richten, falen derhalve.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.