Hoge Raad, 30-05-2001, AB1838, 36047

Nr. 36047

30 mei 2001

YS

gewezen op het beroep in cassatie van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Hengelo (Ov.) (hierna: B en W) tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 14 februari 2000, nr. 99/01296, betreffende na te melden aan X te Z voor het jaar 1999 opgelegde aanslagen in de afvalstoffenheffing en het rioolrecht van de gemeente Hengelo.

1. Aanslagen, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende zijn voor het jaar 1999 op één aanslagbiljet verenigde aanslagen in de afvalstoffenheffing en het rioolrecht van de gemeente Hengelo opgelegd ten bedrage van f 522 onderscheidenlijk f 204. Op het tegen deze aanslagen gemaakte bezwaar heeft het hoofd van de afdeling Belastingen en Verzekeringen van de sector Concernfinanciën van de Bestuursdienst van de gemeente Hengelo (hierna: het Hoofd) de aanslagen gehandhaafd.

Belanghebbende is van de uitspraak van het Hoofd in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft de uitspraak van het Hoofd vernietigd voor zover daarbij de aanslag in de afvalstoffenheffing is gehandhaafd, die aanslag verminderd tot f 348 en de uitspraak voor het overige bevestigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

B en W hebben tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend. Zij heeft tevens incidenteel beroep in cassatie ingesteld.

Het beroepschrift in cassatie en het geschrift waarbij incidenteel beroep in cassatie is ingesteld, zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.

B en W hebben het incidentele beroep in cassatie beantwoord.

Bij brief van de Griffier van de Hoge Raad van 8 maart 2001 zijn inlichtingen gevraagd aan de gemeentesecretaris van de gemeente Hengelo betreffende de bekendmaking van de van toepassing zijnde verordeningen. Deze heeft bij brief van 27 maart 2001 en bij faxbericht van 27 april 2001 geantwoord.

3. Beoordeling van de klachten in het principale beroep

3.1. Het Hof heeft geoordeeld dat vanaf 1 september 1999 tegenover het perceel waarop de aanslagen betrekking hebben niet langer de in artikel 10.11 van de Wet milieubeheer bedoelde wekelijkse inzamelingsplicht geldt. Aan dat oordeel heeft het Hof ten grondslag gelegd dat, kort weergegeven, vanaf 1 september 1999 de mogelijkheid tot bewoning van de woning zodanig is verminderd, dat huishoudelijke afvalstoffen aldaar niet meer 'geregeld' doch hooguit nog incidenteel ontstaan.

3.2. Krachtens artikel 10.11 van de Wet milieubeheer bestaat een verplichting tot inzameling van huishoudelijke afvalstoffen ten aanzien van percelen waar zodanige afvalstoffen geregeld kúnnen ontstaan. Voor de beantwoording van de vraag of die verplichting ten aanzien van een bepaald perceel bestaat, is mitsdien niet van belang of daar daadwerkelijk (geregeld) huishoudelijke afvalstoffen ontstaan. Het in 3.1 weergegeven oordeel van het Hof geeft derhalve blijk van een onjuiste rechtsopvatting. De tegen dat oordeel gerichte klacht slaagt.

4. Beoordeling van de klachten in het incidentele beroep

De klachten kunnen niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 101a van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

5. Slotsom

Gelet op het onder 3 overwogene kan 's Hofs uitspraak niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. De stukken van het geding laten geen andere conclusie toe dan dat gedurende het gehele jaar 1999 in het onderhavige perceel, een woonhuis dat objectief bezien voor bewoning geschikt was, geregeld huishoudelijke afvalstoffen konden ontstaan. De omstandigheid dat het woonhuis in feite gedurende een deel van het jaar niet bewoond werd, en dat belanghebbende in verband daarmee gas en elektriciteit heeft laten afsluiten, staat aan de objectieve geschiktheid voor bewoning en de daaraan verbonden mogelijkheid dat (geregeld) huishoudelijke afvalstoffen kunnen ontstaan, niet in de weg. Voorts laten die stukken geen andere gevolgtrekking toe dan dat belanghebbende die woning ook het gehele jaar feitelijk gebruikte, al was dat gedurende een deel van het jaar niet voor bewoning, maar voor de opslag van goederen en als postadres, alsmede dat de gemeente aan haar inzamelingsplicht voldeed. De aanslag in de afvalstoffenheffing is mitsdien naar het juiste bedrag opgelegd.

6. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

7. Beslissing

De Hoge Raad:

verklaart het incidentele beroep van belanghebbende ongegrond,

verklaart het principale beroep van B en W gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof voorzover deze de aanslag in de afvalstoffenheffing en de proceskosten betreft, en

bevestigt de uitspraak van het Hoofd voorzover deze de aanslag in de afvalstoffenheffing betreft.