Hoge Raad, 27-06-2001, ECLI:NL:HR:2001:BI7889 AB2310, 36459

Nr. 36459

27 juni 2001

JV

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Leeuwarden van 7 juli 2000, nr. 106/97, betreffende na te melden aan X B.V. te Z afgegeven beschikking als bedoeld in artikel 21, lid 4, van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (tekst 1993) inzake de vaststelling van het aanloopverlies van het jaar 1993.

1. Beschikking, bezwaar en geding voor het Hof

De Inspecteur heeft, gelijktijdig met het vaststellen van de aan belanghebbende opgelegde aanslag in de vennootschapsbelasting voor het jaar 1993, het bedrag van het aanloopverlies van dat jaar bij beschikking vastgesteld op f 73.803. De beschikking is, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en het aanloopverlies vastgesteld op f 147.640. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

De Staatssecretaris heeft tegen ´s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

De Staatssecretaris heeft een conclusie van repliek ingediend.

3. Beoordeling van het middel

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Bij overeenkomst van 1 maart 1990 is belanghebbende een pensioenverplichting aangegaan jegens haar directeur. Volgens de door de Inspecteur overgelegde pensioenbrief is het pensioensalaris gelijk aan twaalf maal het overeengekomen basis maandsalaris verhoogd met de vakantietoeslag en de vaste gratificaties/ tantièmes.

Blijkens de notulen van de algemene vergadering van aandeelhouders van belanghebbende van 2 januari 1993 is aan belanghebbendes directeur voor door hem verrichte werkzaamheden een beloning toegekend van f 50.000. De beloning zal worden uitgekeerd bij het bereiken van de 62-jarige leeftijd.

Belanghebbende is ervan uitgegaan dat deze beloning tot de pensioengrondslag behoorde en heeft haar pensioenverplichting verhoogd tot een bedrag van f 300.026.

3.2. Het Hof heeft vastgesteld dat belanghebbende met haar directeur een verhoging van de pensioengrondslag is overeengekomen, dat zij aldus jegens haar directeur een verplichting is aangegaan en dat de totale verplichting is te waarderen op f 300.026, ongeacht de vraag of deze verplichting al dan niet voor het volle bedrag als pensioenverplichting is aan te merken.

3.3. Deze vaststellingen kunnen wegens hun feitelijke aard in cassatie niet op hun juistheid worden onderzocht. Zij zijn mede in het licht van de vastlegging van de verplichting in de jaarstukken, anders dan in het middel wordt betoogd, ook niet onbegrijpelijk. Het middel faalt derhalve.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.