Hoge Raad, 22-03-2002, AE0455, 36679

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 17 oktober 2000, nr. P99/2939, betreffende na te melden aan X te Z opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

De Staatssecretaris heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

3. Beoordeling van het middel

3.2. Het Hof heeft aannemelijk geoordeeld dat uitgaven van belanghebbende tot een bedrag van ƒ 4400 hebben gestrekt tot voorziening in het levensonderhoud van de grootmoeder, en heeft dat bedrag, verminderd met een drempel van ƒ 800, aanvaard als buitengewone lasten van belanghebbende.

3.3. Voorzover het eerste middel berust op de opvatting dat slechts betalingen die rechtstreeks zijn gedaan aan de ondersteunde verwant, in aanmerking kunnen komen als uitgaven tot voorziening in het levensonderhoud, bedoeld in artikel 46, lid 1, letter a, onder 2, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964, faalt het, aangezien die opvatting geen steun vindt in de voormelde bepaling.

3.4. Het middel betoogt voorts dat het door belanghebbende geleverde bewijs niet voldoet aan de in voormelde wetsbepaling gestelde eis dat de uitgaven met schriftelijke bescheiden moeten worden aangetoond, zodat het Hof dat bewijs ten onrechte geleverd heeft geoordeeld. Dienaangaande geldt het volgende.

3.5. De wetgever heeft met de eis dat de uitgaven met schriftelijke bescheiden worden aangetoond blijkens de Memorie van toelichting bij het wetsvoorstel dat heeft geleid tot de Wet van 13 december 1996, Stb. 655, beoogd dat betalingen die belastingplichtigen doen ter ondersteuning van hun verwanten, slechts dan in aanmerking worden genomen wanneer deze zijn gedaan op voor de belastingdienst redelijkerwijs te controleren wijze. Als voorbeelden zijn daar genoemd bankoverschrijvingen ten name van de persoon die wordt ondersteund, of overmakingen per internationale postwissel (Kamerstukken II 1996/97, 25 051, nr. 3, blz. 32/33). Met de aldus geformuleerde bedoeling van de wetgever is het niet in strijd om in voorkomende gevallen onder schriftelijke bescheiden ook andere stukken te begrijpen dan de als voorbeelden genoemde bankafschriften of postwissels (vgl. HR 21 maart 2001, nr. 36024, BNB 2001/236).

3.6. Wel moet sprake zijn van zodanige schriftelijke bescheiden dat aan de hand daarvan de juistheid van de in aftrek gebrachte uitgave redelijkerwijs door de belastingdienst kan worden gecontroleerd. Het Hof heeft dienaangaande geoordeeld dat de door belanghebbende overgelegde kwitanties zodanig gespecificeerd zijn, dat zij redelijkerwijs controle door de belastingdienst van de in aftrek gebrachte uitgaven mogelijk maken. Voorzover het middel dit oordeel bestrijdt, slaagt het. Zonder nadere motivering valt immers niet in te zien op welke wijze redelijkerwijs controle van in aftrek gebrachte uitgaven mogelijk is aan de hand van kwitanties waarop geen adres, geen telefoonnummer, en in sommige gevallen zelfs geen naam van de persoon of instelling die deze kwitanties heeft afgegeven, vermeld staat, terwijl de kwitanties ook geen gegevens dragen omtrent de aard en de bestemming van de betaling.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten. Door het verwijzingshof zal worden beoordeeld of aan belanghebbende voor de kosten van het geding voor het hof een vergoeding dient te worden toegekend.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president E. Korthals Altes als voorzitter, en de raadsheren L. Monné en A.R. Leemreis, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 22 maart 2002.