Hoge Raad, 20-12-2002, AE4810, 37456

Nr. 37.456

20 december 2002

AB

Aan belanghebbende is voor het jaar 1995 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 3.777.765, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof. Het Hof heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de aanslag verminderd tot een aanslag naar een belastbaar inkomen van ƒ 230.212. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft bij verweerschrift zich gedeeltelijk gerefereerd aan het oordeel van de Hoge Raad.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

De Advocaat-Generaal P.J. Wattel heeft op 12 juni 2002 geconcludeerd tot gegrondverklaring van het beroep in cassatie, tot vernietiging van 's Hofs uitspraak en tot verwijzing van de zaak naar een ander gerechtshof.

3.2. De mondelinge behandeling door het Hof heeft plaatsgevonden op 14 februari 2001. Het proces-verbaal van de zitting houdt onder meer in:

"Na heropening van de zitting houdt de voorzitter partijen de mogelijkheid van een compromis voor, erop neer komende dat de pensioeningangsdatum (conform de pensioenbrief) is ingegaan op 1 januari 1995 en dat op de jaarlijkse pensioenuitkering tot 1 januari 1999 in mindering komt het ingevolge artikel 12a van de Wet op de loonbelasting 1964 genoten loon. De inspecteur heeft zich akkoord verklaard met het voorstel, doch gemachtigde heeft de voorzitter toegezegd nog dezelfde dag op het voorstel te reageren. De voorzitter heeft daarin toegestemd."

3.3. 's Hofs uitspraak vermeldt:

"Gemachtigde heeft bij faxbericht van 16 februari 2001 het Hof meegedeeld dat hij het door de voorzitter aan partijen ter zitting van 14 februari 2001 voorgehouden compromisvoorstel accepteert."

3.6. Het middel slaagt.

De omschrijving in het faxbericht van de gemachtigde van belanghebbende van de regeling welke daarbij wordt aanvaard, wijkt - door het ontbreken van iedere beperking van de duur van de regeling - af van de omschrijving van het compromisvoorstel zoals dat blijkens het proces-verbaal van de zitting door de voorzitter aan partijen is voorgelegd. De onder 3.3 geciteerde vermelding is dan ook onbegrijpelijk. Daarmee ontvalt de grondslag aan 's Hofs oordeel dat tussen partijen een compromis is bereikt.

Ook 's Hofs oordeel dat, gegeven een compromis zoals door het Hof omschreven, tussen partijen niet in geschil was dat het aangegeven belastbare inkomen over 1995 van negatief ƒ 6.423 diende te worden verhoogd met ƒ 236.635 tot ƒ 230.212, vindt onvoldoende steun in 's Hofs uitspraak en de stukken van het geding. Op dit punt is de uitspraak eveneens onvoldoende met redenen omkleed.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht,

verwijst het geding naar het Gerechtshof te 's-Gravenhage ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest,

gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van ƒ 160 (€ 72,60), en

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 1288 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand, en wijst de Staat aan als de rechtspersoon die deze kosten moet vergoeden.