Hoge Raad, 12-09-2003, AF3285, 37427

Nr. 37.427

12 september 2003

EC

Aan belanghebbende is voor het jaar 1992 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 788.346, onder vermeerdering van de belasting met desinvesteringsbetalingen van ƒ 870, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is verminderd tot een aanslag naar een belastbaar inkomen van ƒ 260.836, onder vermeerdering van de belasting met desinvesteringsbetalingen van ƒ 870.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft de bestreden uitspraak bevestigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal L.F. van Kalmthout heeft op 28 november 2002 geconcludeerd tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak van het Hof en tot verwijzing van de zaak naar een ander gerechtshof.

Partijen hebben schriftelijk op die conclusie gereageerd.

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Belanghebbende dreef tot 1 april 1992 in maatschapsverband met zijn echtgenote een agrarische onderneming. De activiteiten van de onderneming bestonden uit het opfokken van kalkoenen en enige akkerbouw. Tot het ondernemingsvermogen behoorden een aantal percelen grond, in totaal groot 4.45.35 ha, met daarop een woning, twee kalkoenenschuren en een veldschuur met aangebouwde loods, alle kennelijk gelegen in de gemeente Q (hierna: de Gemeente). In februari 1991 heeft de Gemeente aan belanghebbende meegedeeld dat zij een aantal van die percelen binnen afzienbare tijd wenste te kopen in verband met de uitvoering van een bestemmingsplan. In mei 1991 heeft de Gemeente een taxatierapport laten uitbrengen ten aanzien van die percelen en van een aantal andere tot het ondernemingsvermogen behorende percelen, in totaal groot 3.67.85 ha, en de daarop geplaatste kalkoenenschuren. Op 28 augustus 1992 hebben belanghebbende en zijn echtgenote een besloten vennootschap opgericht (hierna: de BV) en het gehele vermogen van hun onderneming in die BV ingebracht, met uitzondering van de woning met ondergrond daarvan. Daarbij is afgesproken dat de resultaten van de door hen gedreven onderneming vanaf 1 april 1992 voor rekening zouden komen van de BV. De woning met ondergrond werd overgebracht naar het privé-vermogen. Op 28 augustus 1992 waren belanghebbende en zijn echtgenote al geruime tijd in onderhandeling met de Gemeente over de eventuele verkoop aan de Gemeente van de vorenbedoelde percelen van in totaal 3.67.85 ha en de daarop geplaatste kalkoenenschuren. Die onderhandelingen zijn door de BV voortgezet. In december 1992 hebben de BV en de Gemeente overeenstemming bereikt over de verkoop van die percelen en de daarop staande kalkoenenschuren, waarbij de BV het recht kreeg om de percelen en de schuren tot 1 juni 1993 te blijven gebruiken. De levering van de verkochte onroerende zaken vond plaats op 19 april 1993. De BV heeft in de kalkoenenschuren tot mei 1993 kalkoenen gehouden en die schuren per 1 juni 1993 leeg aan de Gemeente opgeleverd. De resterende percelen met daarop een veldschuur en aangebouwde loods, samen groot 0.69.10 ha, zijn in december 1996 door de BV verkocht aan belanghebbende en zijn echtgenote.

In verband met de overdracht van de onderneming aan de BV heeft belanghebbende van de BV een lijfrente bedongen. Voor het Hof was in geschil of belanghebbende en zijn echtgenote de onderneming aan de BV hebben overgedragen in de zin van het bepaalde in artikel 45, lid 5, letter a, sub 2, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964, tekst 1992 (hierna: de Wet).