Hoge Raad, 11-04-2003, AF4154, 37611

Nr. 37.611

11 april 2003

EC

Aan belanghebbende is voor het jaar 1996/1997 een aanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd naar een belastbaar bedrag van f 20.465.291, met een verhoging van f 250 wegens niet-tijdige aangifte. Na door belanghebbende daartegen gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur de aanslag gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal L.F. van Kalmthout heeft op 3 december 2002 geconcludeerd tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak van het Hof, vernietiging van de uitspraak van de Inspecteur, en vermindering van de aanslag tot een aanslag berekend naar een belastbaar bedrag van f 5.356.291.

De Staatssecretaris heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

3.1. In middel I klaagt belanghebbende over het oordeel van het Hof dat het belanghebbende niet is toegestaan het belastbare bedrag in een andere geldeenheid te berekenen dan de gulden en dat de omstandigheid dat belanghebbende in overeenstemming met artikel 2:362, lid 7, van het Burgerlijk Wetboek haar jaarrekening opstelt in Engelse ponden daaraan niet afdoet.

Met betrekking tot dit middel heeft het volgende te gelden. In artikel 8 van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (tekst 1996, hierna: de Wet) is onder meer bepaald dat de winst wordt opgevat en bepaald op de voet van artikel 7 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964. In de Wet is geen bepaling opgenomen waarin een uitzondering wordt gemaakt voor een vennootschap die haar jaarrekening in overeenstemming met artikel 2:362, lid 7, van het Burgerlijk Wetboek in een andere geldeenheid opstelt. Uit voormeld artikel 7 blijkt niet dat het is toegestaan de winst in een andere geldeenheid te berekenen dan de in Nederland geldende munteenheid, te weten in het onderhavige jaar de gulden, zodat daarvan moet worden uitgegaan. Het middel faalt mitsdien.

3.3. Voorts heeft het Hof geoordeeld dat de door belanghebbende op 11 november 1996 ontvangen kapitaalstorting, de op die datum aan G Ltd verstrekte lening, en de verwerving van de deelneming in D Ltd op 13 november 1996, ieder voor zich zelfstandige betekenis hebben, en dat mitsdien deze rechtshandelingen niet gelijk kunnen worden gesteld met een rechtstreekse inbreng van de aandelen D Ltd in belanghebbende. Ook dit oordeel geeft geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en kan als verweven met waarderingen van feitelijke aard voor het overige in cassatie niet op zijn juistheid worden getoetst. Het is, anders dan in het middel wordt betoogd, ook in het licht van de minutieuze beschrijving van de opvolgende transacties in het ten behoeve van de reorganisatie opgestelde memorandum, niet onbegrijpelijk. Het tegen dit oordeel gerichte middel II faalt derhalve.

Voornoemd oordeel van het Hof brengt mee dat de door belanghebbende op 11 november 1996 aan G Ltd verstrekte lening, welke lening na terugbetaling op 13 november 1996 werd aangewend voor de verkrijging van de deelneming in D Ltd, een zelfstandige bron van winst of verlies vormt, ter zake waarvan goed koopmansgebruik vereist dat de daaruit voortvloeiende valutawinst na de terugbetaling ervan als gerealiseerd dient te worden beschouwd en in de belastbare winst van het onderhavige jaar dient te worden begrepen. Onderdeel a van middel III faalt derhalve.

3.4. Middel V strekt ten betoge dat het Hof ten onrechte heeft geoordeeld dat belastingheffing over de onderhavige valutawinst geen inbreuk maakt op het recht van vestiging in de zin van artikel 52 EG-Verdrag (thans, na wijziging, artikel 43 EG).

Het betoog treft geen doel, op de gronden als vermeld in punt 30 van de conclusie van de Advocaat-Generaal.