Hoge Raad, 11-07-2003, AH9777, 38141

Nr. 38.141

11 juli 2003

MvA

Aan belanghebbende is voor het jaar 1995 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 13.891. De Inspecteur heeft kennelijk, gelijktijdig met het vaststellen van de aanslag, het bedrag van het verlies van dat jaar bij beschikking vastgesteld op nihil. De aanslag en de beschikking zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij gezamenlijke uitspraak van de Inspecteur gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraak van de Inspecteur vernietigd, en de aanslag verminderd tot een aanslag naar een belastbaar inkomen van negatief ƒ 18.595, hetgeen de Hoge Raad aldus verstaat dat het Hof de aanslag heeft verminderd tot nihil en het verlies heeft vastgesteld op ƒ 18.595. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

3.1. Middel I bestrijdt 's Hofs oordeel dat het in 1995 door belanghebbende aan zijn schuldeiser betaalde bedrag van ƒ 12.000 niet als rente kan worden aangemerkt, omdat in de door het Hof in onderdeel 3.3 van zijn uitspraak weergegeven brief van 26 augustus 1993 niet kan worden gelezen dat die betaling (mede) ziet op de tot op dat moment bijgeschreven en rentedragend geworden rente. Mede gelet op 's Hofs vaststelling dat de vanaf 1986 verschuldigd geworden rente jaarlijks rentedragend bij de hoofdsom is bijgeschreven, is dit oordeel, gelijk het middel betoogt, onbegrijpelijk in het licht van het gestelde in de in onderdeel 3.2 van 's Hofs uitspraak weergegeven brief.

Het middel kan echter niet tot cassatie leiden. Immers, indien de betaling van het bedrag van ƒ 12.000 (mede) zou betreffen een betaling van bij de hoofdsom bijgeschreven rente, kan deze betaling niet tot aftrek leiden omdat voor de rentedragend bijgeschreven rente zelf reeds recht op aftrek bestond - en voor het onderhavige jaar bestaat - telkens tot het bedrag van de waarde in het economische verkeer van deze renteschuld, geschat naar het tijdstip van rentedragend worden.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht,

verwijst het geding naar het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest,

gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van € 82, en

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 1288 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand, en wijst de Staat aan als de rechtspersoon die deze kosten moet vergoeden.