Hoge Raad, 21-10-2003, AL3530 AO0466, 02760/02

21 oktober 2003

Strafkamer

nr. 02760/02

EW/SM

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te Amsterdam van 26 april 2002, nummers 23/002238-98 (zaak A) en 23/002835-99 (zaak B), in de strafzaak tegen:

[verdachte], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1946, wonende te [woonplaats].

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. J.M. van Dam, advocaat te Utrecht, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Wortel heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

4.2. In de bestreden uitspraak is de volgende strafmotivering opgenomen:

"Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

Verdachte heeft gedurende langere tijd zijn ex-vrouw lastig gevallen en haar daarbij herhaaldelijk bedreigd met een misdrijf tegen het leven gericht of met zware mishandeling. In enkele gevallen handelde hij daarbij tevens in strijd met opgelegde straatverboden.

Slachtoffers van bedreigingen als de onderhavige ervaren deze doorgaans als uiterst traumatisch en kunnen hier langdurig psychische gevolgen van ondervinden. Het slachtoffer heeft te kennen gegeven dat dit ook bij haar het geval is, dat zij bang is dat het gedrag van haar belager nooit over zal gaan en dat zij nog steeds door hem wordt lastig gevallen.

Het voorgaande in aanmerking genomen acht het hof oplegging van een gedeeltelijk onvoorwaardelijke gevangenisstraf aangewezen en onontkoombaar.

Uit een hem betreffend uittreksel uit het Justitieel Documentatieregister van 19 februari 2002 en uit het verder ter terechtzitting verhandelde blijkt dat de verdachte thans wederom verdacht wordt van en vervolgd wordt terzake van belaging, in de vorm van bedreiging en mishandeling op 12 juli 2000, 24 november 2000 respectievelijk 21 augustus 2000.

Het hof constateert dat de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 EVRM is overschreden en zal met deze overschrijding rekening houden bij de aan verdachte op te leggen straf, met dien verstande dat het hof - in plaats van het opleggen van een gevangenisstraf van 12 maanden, waarvan een voorwaardelijk gedeelte gesteld op 6 maanden - thans zal volstaan met na te noemen straf.

Het hof heeft kennis genomen van de inhoud van over verdachte uitgebrachte reclasseringsrapporten van 8 december 1997 en van 16 januari 1998."

4.3. Het Hof had bij de strafoplegging geen rekening mogen houden met de omstandigheid dat de verdachte "thans wederom verdacht wordt van en vervolgd wordt ter zake van belaging, in de vorm van bedreiging en mishandeling", aangezien:

a. uit de enkele omstandigheid dat van die verdenking en vervolging blijkt uit het in 's Hofs overwegingen genoemde uittreksel uit het Justitieel Documentatieregister alsmede uit het verder ter terechtzitting verhandelde nog niet volgt dat de verdachte die delicten heeft begaan;

b. de verdachte zich ter terechtzitting in hoger beroep niet heeft uitgelaten over de vraag of hij evenbedoelde delicten al dan niet heeft begaan.

De Hoge Raad:

Vernietigt de bestreden uitspraak doch uitsluitend wat betreft de strafoplegging;

Verwijst de zaak naar het Gerechtshof te 's-Gravenhage, opdat de zaak in zoverre op het bestaande hoger beroep opnieuw wordt berecht en afgedaan;

Verwerpt het beroep voor het overige.