Hoge Raad, 08-10-2004, AN4672, 38481

gewezen op het beroep in cassatie van X B.V. te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 24 mei 2002, nr. BK 01/00201, betreffende na te melden naheffingsaanslagen in de accijns, de brandstoffenbelasting, de voorraadheffing en de regulerende energiebelasting, alsmede de daarbij gegeven boetebeschikkingen en de beschikking inzake heffingsrente.

1. Naheffingsaanslagen, beschikkingen, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van de middelen

3.1. Voor het Hof heeft de Inspecteur zich op het standpunt gesteld dat belanghebbende voor de onderwerpelijke accijnsgoederen accijns c.a. verschuldigd is geworden op de voet van artikel 2b van de Wet op de accijns (hierna: de Wet) subsidiair artikel 2f van de Wet.

3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat de Inspecteur heeft aangetoond dat belanghebbende in de onderwerpelijke periode minerale oliën voorhanden heeft gehad, die niet overeenkomstig de Wet in de heffing zijn betrokken. In dat oordeel ligt besloten het oordeel dat belanghebbende de onderwerpelijke accijns in ieder geval verschuldigd is geworden op de voet van artikel 2f, tweede gedeelte, van de Wet.

3.3. Vaststaat dat belanghebbende de onderwerpelijke hoeveelheden minerale oliën heeft gekocht van in Nederland gevestigde leveranciers, dat deze met tankwagens welke voorzien waren van Belgische kentekens, zijn vervoerd naar het bedrijfsadres van belanghebbende en dat dit vervoer niet in opdracht en voor rekening van belanghebbende heeft plaatsgevonden. Op de tijdstippen waarop belanghebbende de onderwerpelijke hoeveelheden minerale oliën ontving, beschikte zij niet over een vergunning voor een accijnsgoederenplaats als bedoeld in artikel 39 van de Wet noch over een vergunning voor een geregistreerd dan wel een niet-geregistreerd bedrijf in de zin van artikel 50a van de Wet.

3.4.1. Middel I betoogt onder meer dat onbegrijpelijk is 's Hofs oordeel dat belanghebbende minerale oliën voorhanden heeft gehad, die niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet in de heffing zijn betrokken.

3.4.2. Wat er zij van 's Hofs oordeel op dit punt, ook indien vast zou staan dat de onderwerpelijke minerale oliën niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet in de heffing waren betrokken, zou artikel 2f, tweede gedeelte, van de Wet niet zonder meer kunnen worden toegepast. Daarvoor dient immers tevens vast te staan dat belanghebbende op het tijdstip waarop zij de goederen voorhanden kreeg, wist of redelijkerwijs kon weten dat de minerale oliën niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet in de accijns waren betrokken (onder meer HR 13 juni 2003, nr. 37223, BNB 2003/317).

3.4.3. Het Hof heeft de laatstvermelde maatstaf niet uitdrukkelijk ten grondslag gelegd aan zijn hiervóór vermelde oordeel. Indien het Hof deze niet van betekenis heeft geacht, is het uitgegaan van een onjuiste rechtsopvatting. Zo het Hof deze maatstaf wel in zijn oordeel heeft betrokken, is dat oordeel niet voldoende gemotiveerd. Het Hof heeft immers overwogen dat belanghebbende al jaren optreedt als (groot)handelaar in accijnsgoederen en dat daarom mag worden verwacht dat zij zich op de hoogte stelt van de met betrekking tot de heffing van accijns geldende verplichtingen, en voorts dat belanghebbende niet heeft voldaan aan de verplichtingen ingevolge artikel 80 van de Wet en met name de herkomst van de onderwerpelijke hoeveelheden minerale oliën niet heeft kunnen aangeven. Deze omstandigheden zijn echter onvoldoende redengevend voor het oordeel dat belanghebbende wist dan wel redelijkerwijs kon weten dat de door haar in ontvangst genomen minerale oliën ten onrechte niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet in de heffing waren betrokken.

3.5. Op grond van hetgeen hiervóór is overwogen slaagt middel I in zoverre. 's Hofs uitspraak kan niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen voor een nieuwe behandeling van de zaak met inachtneming van dit arrest. Hetgeen overigens in de middelen wordt aangevoerd, behoeft geen behandeling.

4. Proceskosten

De Staatssecretaris van Financiën zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter, en de raadsheren D.G. van Vliet, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 8 oktober 2004.