Hoge Raad, 29-10-2004, AO1294, 38319

gewezen op het beroep in cassatie van Fiscale Eenheid X B.V. te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 14 maart 2002, nr. 99/1009, betreffende na te melden beschikking inzake omzetbelasting.

1. Beschikking, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van de middelen

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan. Belanghebbende is wederverkoper van gebruikte auto's. Zij past daarbij de zogenoemde globalisatie-regeling toe. Per 14 maart 1997 heeft belanghebbende een automobielbedrijf overgenomen. Op die overname is het bepaalde in artikel 31 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet) van toepassing. In de overname was een voorraad marge-auto's begrepen ter waarde van ƒ 203.800. Belanghebbende wenst dat bedrag als marge-inkopen aan te merken.

3.3. Artikel 5, lid 8, van de Richtlijn houdt in dat de lidstaten, in geval van overgang van een algemeenheid van goederen, zich op het standpunt kunnen stellen dat geen levering van goederen heeft plaatsgevonden en dat degene op wie de goederen overgaan, in de plaats treedt van de overdrager. Nederland heeft die mogelijkheid benut (artikel 31 van de Wet en artikel 8, lid 1, van de Beschikking).

3.4. Gelet op die keuze, brengt het bepaalde in artikel 5, lid 8, van de Richtlijn, naar redelijkerwijs niet voor twijfel vatbaar is, mee dat de overdracht van een voorraad gebruikte goederen door een wederverkoper welke onderdeel vormt van een overgang van een algemeenheid van goederen - zoals bij de verkoop van een onderneming - niet geldt als een levering van goederen. Een dergelijke overdracht kan derhalve bij het bepalen van de winstmarge van de overdragende wederverkoper niet in aanmerking worden genomen; evenmin kan de overnemende wederverkoper hetgeen hij voor die goederen heeft betaald als aankoopprijs in aanmerking nemen. Middel I faalt derhalve.

3.5. Middel II berust op de stelling dat het Hof heeft miskend dat de overdrager een ongerechtvaardigd voordeel als bedoeld in artikel 26 bis, onderdeel B, lid 10, slotzin van de Richtlijn heeft genoten doordat hij de inkoopprijs van de aan belanghebbende overgedragen goederen in aanmerking heeft kunnen nemen bij het bepalen van zijn winstmarge en dat belanghebbende een dito ongerechtvaardigde schade lijdt omdat hij die inkoopprijs van de overdrager niet in aanmerking mag nemen bij de bepaling van de winstmarge behaald bij de verkoop van die goederen.

3.6. De in artikel 26 bis, onderdeel B, lid 10, van de Richtlijn opgenomen globalisatieregeling brengt mee dat wat betreft de goederen zelf geen verband behoeft te bestaan tussen de inkopen in een tijdvak en de verkopen in dat tijdvak. Ook de omstandigheid dat de in een tijdvak ingekochte goederen in het kader van de verkoop van het bedrijf worden overgedragen en dat die overdracht op grond van artikel 31 van de Wet niet als een levering van goederen is te beschouwen, vormt derhalve, naar redelijkerwijs niet voor twijfel vatbaar is, geen reden om die inkoop bij de bepaling van de winstmarge van de overdrager in het tijdvak waarin de inkoop plaatsvond niet in aanmerking te nemen. Gelet op het karakter van de globalisatieregeling kan niet worden gezegd dat de overdrager daardoor een ongerechtvaardigd voordeel geniet. Dat brengt mee dat evenmin kan worden gezegd dat degene die het bedrijf overneemt - en die ingevolge artikel 5, lid 8, van de Richtlijn in de plaats treedt van de overdrager - een ongerechtvaardigde schade lijdt doordat de inkoopprijzen van zijn voorganger niet ten tweede male in aanmerking mogen worden genomen. Ook middel II faalt derhalve.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter, en de raadsheren D.G. van Vliet, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 29 oktober 2004.