Hoge Raad, 26-03-2004, AO6333, 38548

Nr. 38.548

26 maart 2004

az

Aan belanghebbende is in het jaar 2000 een aanslag in de baatbelasting Achterbos 2000 van de gemeente De Ronde Venen opgelegd ten bedrage van f 3600. Het hoofd van de stafdienst Financiële en Economische Zaken van die gemeente (hierna: het hoofd) heeft het tegen de aanslag gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk verklaard.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof. Het Hof heeft bij uitspraak van 9 februari 2001 het beroep niet-ontvankelijk verklaard. Het Hof heeft bij zijn uitspraak van 23 maart 2001 het verzet van belanghebbende tegen die uitspraak ongegrond verklaard. Deze uitspraak van het Hof is op het beroep van belanghebbende bij arrest van de Hoge Raad van 6 december 2002, nr. 37107, BNB 2003/53, vernietigd, met verwijzing van het geding naar hetzelfde gerechtshof ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dat arrest.

Bij brief van 3 mei 2001, gericht aan burgemeester en wethouders van de gemeente De Ronde Venen (hierna:

B en W), heeft belanghebbende verzocht om de aanslag in te trekken en een nieuwe aanslag op te leggen. Dit verzoek is door B en W afgewezen.

B en W hebben het vervolgens tegen de afwijzing gemaakte bezwaar bij uitspraak van 21 juni 2001 niet-ontvankelijk verklaard.

Belanghebbende is tegen die niet-ontvankelijkverklaring in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft bij uitspraak van 31 januari 2002 het beroep niet-ontvankelijk verklaard.

Het Hof heeft bij zijn in cassatie bestreden uitspraak het verzet van belanghebbende tegen die uitspraak ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

3.2. 's Hofs uitspraak kan niet in stand blijven. Het verzet dient alsnog gegrond te worden verklaard. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

De brief van B en W van 3 mei 2001 bevat de afwijzing van het verzoek van belanghebbende tot intrekking van een aanslag waarover reeds een belastingprocedure liep - welke echter op formele gronden dreigde te stranden - en tot het vervolgens opleggen van een nieuwe aanslag, opdat dan opnieuw bezwaar en beroep zouden kunnen worden gemaakt. Aldus behelst deze brief een besluit als bedoeld in artikel 8:4, aanhef en letter g, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb). Het bepaalde in dat artikel strekt ertoe geheel in het algemeen beschikkingen op het gebied van belastingen van beroep op de rechtbank, en dus, gelet op artikel 7:1, van de Awb, van bezwaar uit te zonderen (vgl. HR 1 maart 2000, nr. 35041, BNB 2000/171). Tegen dat besluit kan derhalve geen beroep of bezwaar op de voet van de Awb worden ingesteld.

De brief kan echter niet worden aangemerkt als een ingevolge enige bepaling van de belastingwet genomen voor bezwaar vatbare beschikking of enige andere beschikking waartegen de AWR, die een gesloten stelsel van rechtsmiddelen kent, bezwaar openstelt.

B en W hebben het tegen evenvermelde brief ingediende bezwaarschrift derhalve, wat er zij van de daarvoor gebezigde gronden, terecht niet-ontvankelijk verklaard.

Nu het beroep van belanghebbende tegen die uitspraak tot niets anders kan leiden dan tot een ongegrondverklaring, zal de Hoge Raad - om redenen van proceseconomie: met voorbijgaan aan het bepaalde in artikel 8:55, lid 7, slot, van de Awb - dat beroep ongegrond verklaren.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof op het verzetschrift,

verklaart het verzet gegrond,

verklaart het beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van B en W ongegrond, en

gelast dat de gemeente De Ronde Venen aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van € 84.