Hoge Raad, 11-02-2005, AS5795, 39675

gewezen op het beroep in cassatie van X B.V. te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 28 maart 2003, nr. BK-01/02406, betreffende na te melden naheffingsaanslagen in de bijzondere verbruiksbelasting van personenauto's.

1. Naheffingsaanslagen, bezwaren en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van de middelen

3.1. Het Hof heeft geoordeeld dat de door belanghebbende geadviseerde verkoopprijzen van de submodellen die speciaal zijn bestemd voor de verkoop aan rijschoolhouders, ofwel lesauto's, niet kunnen gelden als catalogusprijzen in de zin van artikel 50, lid 10, eerste volzin, van de Wet op de omzetbelasting 1968.

3.2. De Hoge Raad heeft in het heden tussen dezelfde partijen gewezen arrest in de zaak met nummer 39676 voor de toepassing van de Wet op de belasting van personenauto's en motorrijwielen 1992 met betrekking tot de in die zaak in geschil zijnde geadviseerde verkoopprijzen van lesauto's geoordeeld dat de in die wet gegeven definitie van catalogusprijs niet in de weg staat aan het aanvaarden van de mogelijkheid dat als - bekende - catalogusprijs kan gelden een prijs die wordt geadviseerd voor submodellen - in casu de lesauto's - die exclusief aan een bepaalde groep afnemers worden aangeboden, mits de geadviseerde verkoopprijs betrekking heeft op auto's die zich door hun objectieve kenmerken laten onderscheiden als een afzonderlijke categorie, aan welke voorwaarde in de zaak met rolnummer 39676 was voldaan.

3.3. Onderdeel 1 van middel 1 dat zich tegen het hiervóór in 3.1 vermelde oordeel van het Hof keert, slaagt. De door de Hoge Raad in de zaak met nummer 39676 voor zijn oordeel aangevoerde gronden gelden hier eveneens; inhoudelijk bestaat op het hier aan de orde zijnde geschilpunt geen verschil tussen de in de onderhavige zaken onderscheidenlijk van toepassing zijnde wettelijke regelingen.

3.4. In 's Hofs uitspraak ligt voorts besloten het oordeel dat voor wat betreft de onderwerpelijke demonstratieauto's geen rekening gehouden dient te worden met pakketkortingen.

3.5. Voorzover middel 2 zich tegen dit oordeel richt, slaagt het op de gronden die zijn vermeld in onderdeel 3.4 van het hiervóór in 3.2 genoemde arrest van de Hoge Raad.

3.6. De middelen kunnen voor het overige niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de middelen in zoverre niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Slotsom

4.1. 's Hofs uitspraak kan gelet op het hiervóór in 3.3 en 3.5 overwogene niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak ten aanzien van de fiscale geschilpunten afdoen. De naheffingsaanslagen dienen alsdan, naar tussen partijen niet in geschil is, te worden verminderd met de correcties ter zake van lesauto's en de tussen partijen niet in geschil zijnde bedragen die zien op pakketkortingen ter zake van de demonstratieauto's.

4.2. Het Hof is niet toegekomen aan een beslissing aangaande het verzoek van belanghebbende haar een schadevergoeding toe te kennen in verband met de kosten die belanghebbende heeft gemaakt voor rechtsbijstand in de bezwaarprocedures. Na verwijzing dient nog uitsluitend dit verzoek te worden behandeld.

5. Proceskosten

De Staatssecretaris van Financiën zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie en de Inspecteur in de kosten van het geding voor het Hof.

6. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter, en de raadsheren F.W.G.M. van Brunschot, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 11 februari 2005.