Hoge Raad, 01-04-2005, AT3035, 40313

Nr. 40.313

1 april 2005

fp

Ten aanzien van belanghebbende is bij beschikking de waarde van de onroerende zaak a-straat 1 te Z voor het tijdvak 1 januari 2001 tot en met 31 december 2004 vastgesteld op ƒ 48.000.

Na door belanghebbende daartegen gemaakt bezwaar heeft de heffingsambtenaar van de gemeente Gendringen (hierna: de Heffingsambtenaar) bij uitspraak de beschikking gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Na het verstrijken van de cassatietermijn heeft belanghebbende nog een aantal geschriften ingediend. Daarop kan geen acht worden geslagen, nu de wet niet de mogelijkheid biedt zodanige stukken in te dienen.

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Gendringen (hierna: het College) heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

Het College heeft een conclusie van dupliek ingediend.

Naar aanleiding van de conclusie van dupliek heeft belanghebbende nog een geschrift ingediend. Daarop kan geen acht worden geslagen, nu de wet niet de mogelijkheid biedt zodanig stuk in te dienen.

3.1. Het Hof heeft in onderdeel 5.5 van zijn uitspraak vermeld dat de Heffingsambtenaar heeft gesteld dat bij de waardebepaling tot uitdrukking is gebracht dat de bodem verontreinigd is, de mogelijkheden tot gebruik beperkt zijn, de onroerende zaak grenst aan een metaalbedrijf en de werktuigenberging eenvoudig van uitvoering is. Vervolgens heeft het Hof geoordeeld dat op belanghebbende de last rust aannemelijk te maken dat met deze omstandigheden bij de waardebepaling onvoldoende rekening is gehouden, en dat hij daarin niet is geslaagd.

Deze oordelen geven blijk van een onjuiste verdeling van de bewijslast. Op de Heffingsambtenaar rustte immers de last aannemelijk te maken dat de waarde van de onroerende zaak van belanghebbende niet te hoog is vastgesteld en, nu zijn hiervóór vermelde stelling door belanghebbende was betwist, ook om die stelling aannemelijk te maken (vgl. HR 19 december 2003, nr. 39294, BNB 2004/105). Voorts is, naar volgt uit het zich onder de gedingstukken bevindende taxatierapport, bij de waardebepaling ervan uitgegaan dat zich geen bodemverontreiniging voordeed, zodat 's Hofs oordelen in zoverre ook onbegrijpelijk zijn.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof,

verwijst het geding naar het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest,

gelast dat de Gemeente Gendringen aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van € 87.