Hoge Raad, 15-11-2005, AU3470, 03399/04

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

1. De bestreden uitspraak

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Rechtbank te Maastricht, sector Kanton locatie Heerlen van 22 maart 2004 - de verdachte ter zake van "overtreding van artikel 20 aanhef en onder a Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990" veroordeeld tot een geldboete van tweehonderd euro subsidiair vier dagen hechtenis, met ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van zes maanden en met verbeurdverklaring als in het arrest omschreven. Voorts is de tenuitvoerlegging gelast van een voorwaardelijk opgelegde straf.

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van het middel

3.1. Het middel klaagt dat het Hof de verbeurdverklaring van de auto ten onrechte niet heeft gemotiveerd.

De verdachte geeft op dat zijn bezwaar zich voornamelijk richt tegen de verbeurdverklaring.

(...)

De verdachte verklaart, zakelijk weergegeven:

A. (...)

B. Ik heb bezwaar tegen de verbeurdverklaring van mijn auto. Ik ben werkloos. Omdat ik gescheiden ben en ergens anders woon heb ik de auto nodig voor bezoeken aan familie en kind. Er is een bezoekregeling voor de weekenden. Nu moet ik alles met openbaar vervoer doen.

Aan de verdachte wordt het recht gelaten het laatst te spreken.

In het bijzonder neemt het hof in aanmerking dat verdachte, blijkens zijn strafblad, in 2001 en 2003 voor soortgelijke delicten transacties opgelegd heeft gekregen en op 17 november 2003 door de Kantonrechter is veroordeeld tot een voorwaardelijke straf in de proeftijd waarvan het bewezen verklaarde feit is begaan.

Op grond daarvan acht het hof oplegging van een geldboete van na te melden hoogte passend en geboden. Bij de vaststelling van de hoogte van de geldboete heeft het hof rekening gehouden met de financiële draagkracht van de verdachte, voor zover daarvan ter terechtzitting is gebleken.

Mede ter bescherming van de verkeersveiligheid zal het hof en voor de duur als hieronder vermeld aan de verdachte de bevoegdheid ontzeggen om motorrijtuigen te besturen.

De in de beslissing als zodanig te noemen in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, volgens eigen opgave aan de verdachte toebehorend, zijn vatbaar voor verbeurdverklaring.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat het een voorwerp betreft met betrekking tot hetwelk het onder 4 bewezen verklaarde is begaan."

3.3. Aldus heeft het Hof de verbeurdverklaring van de auto niet naar de eis der wet met redenen omkleed. Het behoeft immers nadere verklaring waarom het Hof, gelet op de omstandigheid dat art. 177, aanhef en onder d, WVW 1994 in verbinding met 92 RVV 1990 de overtreding van art. 20 RVV 1990 strafbaar stelt met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van de tweede categorie, en gelet op hetgeen door en namens de verdachte ter terechtzitting is aangevoerd omtrent de waarde van de auto (zoals hiervoor onder 3.2.1 is weergegeven), de inbeslaggenomen auto heeft verbeurdverklaard zonder toepassing van het bepaalde in het tweede lid van art. 33c Sr.

3.4. Het middel is derhalve terecht voorgesteld.

4. Slotsom

Nu de Hoge Raad geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, brengt hetgeen hiervoor is overwogen mee dat als volgt moet worden beslist.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

Dit arrest is gewezen door de vice-president C.J.G. Bleichrodt als voorzitter, en de raadsheren J.P. Balkema en A.J.A. van Dorst, in bijzijn van de waarnemend griffier J.D.M. Hart, en uitgesproken op 15 november 2005.