Hoge Raad, 30-09-2005, AU3551, 40379

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 21 oktober 2003, nr. 01/02975, betreffende na te melden beschikking op grond van de Wet waardering onroerende zaken.

1. Beschikking, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

3. Beoordeling van de klachten

3.1. Het Hof heeft het Hoofd veroordeeld in de proceskosten en heeft terzake in onderdeel 6 van zijn uitspraak geoordeeld dat, naast reiskosten van belanghebbende om de zitting bij te kunnen wonen, van andere voor vergoeding in aanmerking komende kosten niet is gebleken. Tegen dit laatstgenoemde oordeel richten zich de klachten.

3.2. In zijn, tot de gedingstukken behorende, pleitnota heeft belanghebbende het Hof verzocht om de gemeente Heemstede te veroordelen tot het vergoeden van zijn proceskosten. Uit de uitspraak van het Hof blijkt dat belanghebbende ter zitting heeft verklaard dat hij ƒ 750 heeft betaald voor het door hem overgelegde "indicatierapport", dat een makelaar op zijn verzoek heeft opgemaakt, en met welk rapport belanghebbende zijn voor het Hof ingenomen standpunt heeft onderbouwd.

3.3. Nu de kosten van dit rapport ingevolge artikel 1, aanhef en letter b van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Bpb) voor vergoeding in aanmerking komen, is 's Hofs oordeel, dat van andere voor vergoeding in aanmerking komende kosten niet is gebleken, zonder nadere motivering, welke ontbreekt, onbegrijpelijk. Mocht het Hof hebben geoordeeld dat geen aanspraak is gemaakt op vergoeding van die kosten omdat ter zake van die kosten geen specificatie is verstrekt of bewijsstukken zijn overgelegd (HR 15 juli 1996, nr. 31168, BNB 1996/332, en HR 12 maart 1997, nr. 30828, BNB 1997/201), dan heeft het Hof miskend dat - anders dan in genoemde zaken het geval was - belanghebbende wel een verzoek tot vergoeding van proceskosten heeft gedaan, zodat het Hof gehouden was te onderzoeken welke kosten in dit geval op de voet van het Bpb voor vergoeding in aanmerking zouden komen. Mocht het Hof hebben geoordeeld dat de door belanghebbende gestelde kosten van ƒ 750 voor het indicatierapport niet aannemelijk zijn geworden omdat belanghebbende daarvan niet uit eigen beweging bewijsstukken had overgelegd, dan heeft het Hof miskend dat het belanghebbende daartoe zo nodig alsnog in de gelegenheid had behoren te stellen.

3.4. Derhalve slagen de klachten. 's Hofs uitspraak kan niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen voor een onderzoek naar de hoogte van het te vergoeden bedrag aan kosten van het indicatierapport.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht, wat het geding in cassatie betreft, geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de raadsheer L. Monné als voorzitter, en de raadsheren P.J. van Amersfoort en C.A. Streefkerk, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 30 september 2005.