Hoge Raad, 12-05-2006, AT8202, 40684

Nr. 40.684

12 mei 2006

HdJ

Aan belanghebbende is ter zake van de verkrijging uit de nalatenschap van C, overleden op 24 oktober 2001, een aanslag in het recht van successie opgelegd van ƒ 611.873, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep gegrond verklaard, de bestreden uitspraak vernietigd en de aanslag verminderd tot ƒ 116.832.

De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

De Staatssecretaris heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 19 mei 2005 geconcludeerd tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak van het Hof en ongegrondverklaring van het tegen de uitspraak van de Inspecteur ingestelde beroep.

Belanghebbende heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

3.2. Het middel, dat zich tegen dit oordeel richt, stelt ten eerste de vraag aan de orde of de regel dat als komt vast te staan dat de werkzaamheden ongeveer in gelijke mate het algemene en een particulier belang dienen, de instelling moet worden aangemerkt als een het algemeen nut beogende instelling (vgl. HR 7 november 2003, nr. 38049, BNB 2004/30), alleen geldt voor kerkelijke, levensbeschouwelijke, charitatieve, culturele of wetenschappelijke instellingen in de zin van artikel 24, lid 4, van de Wet.

Die vraag moet ontkennend worden beantwoord. Door voormelde categorieën van instellingen met name te noemen heeft de wetgever slechts tot uitdrukking gebracht dat werkzaamheden van kerkelijke, levensbeschouwelijke, charitatieve, culturele of wetenschappelijke aard voor de toepassing van de Wet in beginsel geacht worden met het oog op het algemeen belang te worden verricht. Evenwel heeft voor alle soorten instellingen gelijkelijk te gelden dat zij slechts kunnen worden aangemerkt als een het algemeen nut beogende instelling, indien - afgezien van het hierna onder 3.4 nog aan de orde komende vereiste - komt vast te staan dat door hun werkzaamheden het algemeen belang minstens in gelijke mate als een particulier belang gediend wordt. Ook ten aanzien van belanghebbende, die als voetbalvereniging niet behoort tot één van de in artikel 24, lid 4, van de Wet specifiek vermelde categorieën van instellingen, geldt derhalve de zojuist vermelde maatstaf. In zoverre faalt mitsdien het middel.

3.3. Het Hof heeft zijn oordeel dat belanghebbende kan worden aangemerkt als een het algemeen nut beogende instelling, met name op de navolgende overwegingen gegrond.

In de eerste plaats heeft het Hof - kennelijk, en in cassatie onbestreden, belanghebbendes werkzaamheden vereenzelvigend met die van D B.V. - in onderdeel 4.7 van zijn uitspraak van belang geacht dat een groot deel van de Nederlandse bevolking plezier beleeft aan het kijken naar voetbalwedstrijden in het betaald voetbal, via de televisie of in een stadion. Naar het oordeel van het Hof richten de activiteiten van belanghebbende zich bijna uitsluitend op het betaald voetbal, inclusief het opleiden van jongeren tot professioneel voetballer. Het algemeen belang van betaald voetbal wordt naar het oordeel van het Hof gevormd door het verschaffen van ontspanning en een aantrekkelijke vorm van vrijetijdsbesteding aan een groot aantal Nederlanders uit alle lagen van de bevolking.

Voorts heeft het Hof in onderdeel 4.9 van zijn uitspraak geoordeeld dat de door het Hof in onderdeel 4.8 vermelde particuliere belangen van belanghebbende en haar leden er niet aan in de weg staan dat het primaire belang van het betaald voetbal waaraan belanghebbende deelneemt, het verschaffen van ontspanning en vrijetijdsbesteding aan een groot deel van de Nederlandse bevolking is; dat is volgens het Hof geen bijkomstig belang, omdat de gezamenlijke belangen van de zeer grote aantallen toeschouwers veel groter zijn dan de belangen van de beperkte groep mensen die actief werkzaam zijn in het betaald voetbal.

3.6. Van algemene bekendheid is dat een professionele voetbalclub, zoals ook belanghebbende is, er bovenal naar streeft om in nationale en internationale wedstrijden en competities zo veel mogelijk te winnen en beter te presteren dan andere clubs, ten bate van zichzelf. De activiteiten van een professionele voetbalclub (waaronder de opleiding van jeugdspelers; het aantrekken, begeleiden, (medisch) verzorgen en trainen van de profspelers; de bestuurlijke en technische ondersteuning; het spelen van oefen-, competitie- en internationale wedstrijden) zijn er dan ook primair op gericht om voornoemd doel te bereiken. In dit geding zijn door belanghebbende geen feiten of omstandigheden aangevoerd, noch blijken die uit de gedingstukken, op grond waarvan moet worden aangenomen dat het voorgaande voor belanghebbende anders ligt.

Een en ander brengt mee dat de werkzaamheden van belanghebbende rechtstreeks gericht zijn op het dienen van het particuliere belang van de club zelf. Daaraan doet niet af de omstandigheid dat deze werkzaamheden mede tot effect hebben dat een groot deel van de Nederlandse bevolking plezier, ontspanning en vrijetijdsbesteding vindt in het kijken naar en volgen van de verrichtingen van belanghebbende en andere professionele voetbalclubs.

Belanghebbende kan derhalve niet worden aangemerkt als een het algemeen nut beogende instelling in de zin van artikel 24, lid 4, van de Wet. Haar beroep tegen de uitspraak van de Inspecteur moet ongegrond worden verklaard.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en

verklaart het bij het Hof ingestelde beroep ongegrond.