Hoge Raad, 17-03-2006, AU7375, 39997

Nr. 39.997

17 maart 2006

EC

Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 1993 tot en met 31 december 1996 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd ten bedrage van ƒ 155.018 aan enkelvoudige belasting. Het door belanghebbende tegen die aanslag gemaakte bezwaar heeft de Inspecteur bij uitspraak niet-ontvankelijk verklaard.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 7 oktober 2005 geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep in cassatie.

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

In het door haar tegen de onderhavige naheffingsaanslag ingediende bezwaarschrift, gedagtekend 13 januari 1999, heeft belanghebbende vermeld:

"Het bezwaar richt zich zowel tegen de primitieve naheffingsaanslag (als) tegen de heffingsrente. Voor een gemotiveerde weerspreking van de stellingen van de fiscus is het nodig dat belastingplichtige de beschikking krijgt over de verklaringen waarop een beroep wordt gedaan. Tot zolang wordt verzocht voor de motivering van het bezwaar uitstel te verlenen.

Vooralsnog wordt het standpunt ingenomen dat de aanslag waartegen bezwaar dient te worden vernietigd."

"In uw brief van 13 januari 1999 heeft u mij verzocht een exemplaar van het rapport van de FIOD toe te zenden. Dit verzoek heb ik doorgegeven aan de officier van justitie omdat ik niet gemachtigd ben u het gevraagde rapport toe te zenden. Tot op heden heb ik nog geen reactie van de officier van justitie ontvangen. Zodra dit wel het geval is, zal ik u nader berichten.

In verband met het vorenstaande zal de termijn binnen welke een bezwaarschrift nader gemotiveerd dient te worden, ook eerst ingaan nadat ik nader op uw brief kan reageren."

Bij brief van 7 september 1999 heeft de Inspecteur belanghebbendes gemachtigde meegedeeld dat hij nog éénmaal in de gelegenheid wordt gesteld de bezwaarschriften nader te motiveren, daaraan toevoegend dat hij de bezwaren niet-ontvankelijk zou verklaren indien hij voor 25 september 1999 geen reactie zou hebben ontvangen.

De Inspecteur heeft op 1 oktober 1999 uitspraak gedaan op het bezwaar.

3.3. Laatstbedoeld oordeel wordt door het derde middel terecht bestreden. De hiervóór in 3.1 aangehaalde inhoud van het bezwaarschrift laat geen andere uitleg toe dan dat belanghebbende heeft doen blijken dat zij met de Inspecteur van mening verschilde over de juistheid van stellingen die de Inspecteur ten grondslag had gelegd aan zijn bevinding dat belanghebbende in het onderhavige tijdvak te weinig omzetbelasting had voldaan. Hierin ligt onmiskenbaar besloten een grond voor het maken van bezwaar tegen de naheffingsaanslag. Nu artikel 6:5, lid 1, letter b, Awb geen eisen stelt aan de gefundeerdheid van de motivering van een bezwaar, heeft het Hof ten onrechte een verzuim als in die bepaling bedoeld aanwezig geacht.

Gelet op het hiervoor overwogene kan 's Hofs uitspraak niet in stand blijven. Het eerste en het tweede middel behoeven geen behandeling. Verwijzing moet volgen.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent de ontvankelijkheid van het beroep,

verwijst het geding naar het Gerechtshof te 's-Gravenhage ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest,

gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van € 348, alsmede het bij het Hof betaalde griffierecht ter zake van de behandeling van de zaak voor het Hof ten bedrage van ƒ 450 (€ 204,20), derhalve in totaal € 552,20,

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 644 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand,

veroordeelt de Inspecteur in de kosten van het geding voor het Hof aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 644 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand, en

wijst de Staat aan als de rechtspersoon die deze kosten moet vergoeden.