Hoge Raad, 02-06-2006, AX2034, 40919

gewezen op het beroep in cassatie van X B.V. te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 18 februari 2004, nr. P02/06378, P03/01146, P03/01147, betreffende na te melden aanslagen in de vennootschapsbelasting.

1. Aanslagen, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van het middel

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan. Belanghebbende, een houdster- en financie-ringsmaatschappij, houdt een belang van 20% in een in de Verenigde Staten van Amerika gevestigde limited liability company (hierna: de LLC). De LLC is enig aandeelhouder van twee in het Verenigd Koninkrijk gevestigde vastgoedvennootschappen, waaraan belanghebbende een bedrag, dat zij had ingeleend van haar Antilliaanse moedermaatschappij, heeft doorgeleend.

3.3.1. Het Hof heeft geoordeeld dat de LLC een vennootschap is wier kapitaal geheel of ten dele in aandelen is verdeeld als bedoeld in artikel 13, lid 2, aanhef en letter a, van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (hierna: de Wet). Het Hof heeft voor dat oordeel redengevend geacht dat de litigieuze LLC economisch en maatschappelijk naar Nederlands recht vergelijkbaar is met een BV met een in (letter-)aandelen verdeeld kapitaal.

3.3.2. Bij de behandeling van het tegen voormeld oordeel gericht middel moet het volgende worden vooropgesteld. De deelnemingsvrijstelling strekt ertoe te voorkomen dat in deelnemingsverhoudingen dezelfde winst tweemaal in een belasting naar de winst wordt betrokken. Dat is niet anders indien de deelneming een buitenlandse entiteit betreft. Indien het binnenlandse lichaam tot de buitenlandse entiteit niet staat in een verhouding van aandeelhouderschap c.q. lidmaatschap, is voor het bestaan van een deelnemingsverhouding bepalend of het lichaam met die buitenlandse entiteit een daarmee vergelijkbare band heeft. Van een dergelijke band is sprake als het lichaam (bij liquidatie) aanspraak kan maken op een gedeelte van het eigen vermogen van die entiteit waaronder de winst na belasting en het lichaam niet zelf voor die winst in de belastingheffing is betrokken. De verhouding tussen het lichaam en de buitenlandse entiteit is, indien op overeenkomstige wijze aan de in artikel 13, lid 2, van de Wet geformuleerde nadere voorwaarden wordt voldaan, alsdan een deelneming als bedoeld in die bepaling.

3.3.3. De stukken van het geding laten geen andere gevolgtrekking toe dan dat belanghebbende met de LLC een band heeft die ingevolge het hiervóór in 3.3.2 overwogene als deelneming heeft te gelden. 's Hofs oordeel, waarin ligt besloten het oordeel dat belanghebbende in de LLC deelneemt als bedoeld in artikel 13, lid 2, van de Wet, is derhalve juist, wat er zij van de daarvoor gebezigde gronden. Voorzover de klachten zich tegen dit oordeel richten, falen zij.

3.4.1. De klacht dat voor het bedrag van de kosten die op grond van artikel 13a van de Wet niet in aftrek komen een voor bezwaar vatbare beschikking moet worden genomen, faalt op de in onderdeel 8.2 van de conclusie van de Advocaat-Generaal aangevoerde grond.

3.4.2. De klacht gericht tegen de door het Hof vastgestelde vergoeding voor de door belanghebbende doorgeleende gelden, faalt op de in onderdeel 9 van voormelde conclusie aangevoerde grond.

3.4.3. De overige klachten behoeven geen behandeling.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M van der Putt-Lauwers als voorzitter, de vice-president D.G. van Vliet en de raadsheren F.W.G.M. van Brunschot, C.B. Bavinck en E.N. Punt, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 2 juni 2006.