Hoge Raad, 23-02-2007, AY8480, 42382

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch van 7 november 2005, nr. 01/03728, betreffende na te melden aan X te Z (hierna: belanghebbende) opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van het middel

3.1. Het gaat te dezen om de vraag of door belanghebbende gedane uitgaven voor zwemmen en zogenoemde yortgymnastiek zijn aan te merken als met ziekte van belanghebbende verband houdende uitgaven voor geneeskundige hulp als bedoeld in artikel 46, lid 3, aanhef en letter a, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964.

3.2. Het Hof heeft geoordeeld - welk oordeel in cassatie niet is bestreden - dat het geen aanleiding ziet te twijfelen aan de juistheid van de verklaring van de huisarts van belanghebbende dat het beoefenen van yortgymnastiek en het zwemmen op medisch voorschrift en onder medische controle plaatsvinden. Vervolgens heeft het Hof geoordeeld dat zulks meebrengt dat de kosten die samenhangen met de genoemde activiteiten als buitengewone lasten - kennelijk: als uitgaven voor geneeskundige hulp - in aftrek kunnen worden gebracht. Tegen laatstvermeld oordeel richt zich het middel.

3.3. Uitgaven voor activiteiten als de onderhavige, gymnastiek en zwemmen, zijn aan te merken als uitgaven voor geneeskundige hulp in de zin van vorenbedoelde wetsbepaling, indien die activiteiten onderdeel uitmaken van een complex van onderling samenhangende en op elkander afgestemde maatregelen, door middel waarvan op voorschrift van een arts en onder rechtstreeks toezicht of rechtstreekse begeleiding van een arts of andere medisch geschoolde hulpverlener wordt gepoogd de fysieke en psychische toestand van een patiënt tot de voor hem optimale graad op te voeren, dan wel die zo goed mogelijk in stand te houden. Indien aan de overige voorwaarden is voldaan, maar de activiteiten niet plaatsvinden onder rechtstreeks toezicht of rechtstreekse begeleiding van een (para)medicus, kunnen de uitgaven niettemin worden aangemerkt als uitgaven voor geneeskundige hulp, indien het gaat om therapeutische activiteiten onder omstandigheden waarin gezonde personen soortgelijke activiteiten niet plegen uit te oefenen.

3.4. Omtrent het daadwerkelijke toezicht en de begeleiding heeft het Hof niets vastgesteld. De enkele vaststelling dat de activiteiten volgens de huisarts plaatsvonden 'op medisch voorschrift en onder medische controle' biedt onvoldoende grond voor 's Hofs bestreden oordeel, nu geenszins uitgesloten is, mede gelet op hetgeen belanghebbende voor het Hof heeft verklaard, dat de huisarts met 'onder medische controle' iets anders heeft bedoeld dan dat hij of een andere medisch geschoolde hulpverlener rechtstreeks toezicht hield en begeleiding gaf bij de activiteiten (vgl. HR 17 oktober 1979, nr. 19459, BNB 1979/293). De hierop gerichte klacht slaagt derhalve. De uitspraak van het Hof kan niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen. Het middel behoeft voor het overige geen behandeling.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten. Door het verwijzingshof zal worden beoordeeld of aan belanghebbende voor de kosten van het geding voor het Hof een vergoeding dient te worden toegekend.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de raadsheer L. Monné als voorzitter, en de raadsheren C. Schaap en J.W.M. Tijnagel in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 23 februari 2007.