Hoge Raad, 16-05-2008, BB8348, 43888

Nr. 43.888

16 mei 2008

Aan belanghebbende is een aanslag in de verontreinigingsheffing van het Waterschap opgelegd over het jaar 2006 ter zake van de onroerende zaak a-straat 1 te Q, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de ambtenaar belast met de heffing van het Waterschap (hierna: de heffingsambtenaar) is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank.

De Rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard, de bestreden uitspraak vernietigd en de aanslag verminderd. De uitspraak van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

Het dagelijks bestuur van het Waterschap heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal M.E. van Hilten heeft op 1 november 2007 geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep in cassatie.

Het Waterschap heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

Artikel 1

Deze verordening verstaat onder:

a. (...)

f. woonruimte: een ruimte die blijkens haar inrichting bestemd is om als een afzonderlijk geheel te voorzien in woongelegenheid en waarvan de delen blijkens de inrichting van die ruimte niet bestemd zijn om afzonderlijk in gebruik te worden gegeven;

g. (...)

Artikel 3

1. Onder de naam verontreinigingsheffing wordt, ter bestrijding van de kosten van maatregelen tot het tegengaan en voorkomen van verontreiniging van oppervlaktewateren, een directe belasting geheven ter zake van het direct of indirect brengen van stoffen in oppervlaktewater waarvoor het waterschap bevoegd is, of een zuiveringstechnisch werk dat bij het waterschap in beheer is.

2. Aan de heffing kunnen worden onderworpen:

a. terzake van het afvoeren van stoffen vanuit een bedrijfsruimte of een woonruimte: degene die het gebruik heeft van die ruimte;

b. (...)

Artikel 16

1. De vervuilingswaarde van een woonruimte is drie vervuilingseenheden, indien die woonruimte bij het begin van het heffingsjaar of indien de heffingsplicht in de loop van het heffingsjaar aanvangt, bij de aanvang van de heffingsplicht, wordt gebruikt door meer dan één persoon. Voor een woonruimte die op genoemd tijdstip door één persoon wordt gebruikt, wordt op aanvraag van de gebruiker de vervuilingswaarde op één vervuilingseenheid vastgesteld.

2. (...)

4.3. De in het middel verdedigde opvatting dat het lage forfaitaire tarief van één vervuilingseenheid slechts van toepassing is in geval van bewoning van een woonruimte door één persoon, is onjuist. Artikel 21, lid 1, tweede volzin, van de Wet verontreiniging oppervlaktewateren - en in overeenstemming daarmede artikel 16, lid 1, tweede volzin, van de Verordening - stelt het lage tarief afhankelijk niet van bewoning, maar van het gebruik van een woonruimte door één persoon. Gebruik van een woonruimte kan ook plaatsvinden zonder dat dat bewoning inhoudt. De steller van het middel ziet bovendien over het hoofd dat artikel 16, lid 1, eerste volzin, van de Verordening de toepassing van het hoge forfaitaire tarief eveneens afhankelijk stelt van 'gebruik', in dat geval gebruik door meer dan één persoon. Als ook daar gebruik zou moeten worden opgevat als bewoning, zou in het onderhavige geval ook het hoge forfaitaire tarief niet van toepassing zijn.

De Rechtbank heeft geoordeeld dat in het onderhavige geval sprake is van gebruik door één persoon. Voor zover het middel zich daartegen keert kan het niet tot cassatie leiden, reeds niet omdat de heffingsambtenaar noch in zijn uitspraak op bezwaar, noch voor de Rechtbank enig persoon heeft aangeduid - ook niet naar hoedanigheid - die hij in het onderhavige geval naast belanghebbende meent te kunnen aanmerken als (mede)gebruiker van de woonruimte.

Het middel faalt derhalve.