Hoge Raad, 01-02-2008, BC3170, 42584

Nr. 42.584

1 februari 2008

Aan belanghebbende is voor het jaar 2000 een aanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd naar een belastbaar bedrag van ƒ 3.028.799, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Op 30 december 1999 heeft een gevoegde kleindochtervennootschap van belanghebbende, met het oog op bedrijfsopvolging, een optieovereenkomst gesloten met haar werknemer G, de zoon van de uiteindelijke aandeelhouders van belanghebbende.

Voor de heffing van loonbelasting van G is ter zake van de toekenning in 2000, ingevolge de optieovereenkomst, van een optierecht een bedrag van ƒ 800 als loon in aanmerking genomen.

Per 31 december 2000 had belanghebbende noch een van haar gevoegde (klein)dochtervennootschappen ter zake van de aangegane optieverplichting een dekkingsaankoop verricht.

Ter zake van de optieverplichting heeft belanghebbende op haar balans per 31 december 2000 een voorziening ten bedrage van ƒ 202.000 opgenomen.

Bij de aanslagregeling heeft de Inspecteur de voorziening niet aanvaard en in verband daarmee het aangegeven belastbare bedrag verhoogd met ƒ 201.200.

3.3. Middel 1 keert zich tegen het oordeel van het Hof dat belanghebbende geen vertrouwen kan ontlenen aan de uitlatingen van de staatssecretarissen van Financiën Grapperhaus, Van Amelsvoort en Vermeend in de Tweede Kamer der Staten-Generaal, waarop zij zich heeft beroepen.

Het middel kan niet tot cassatie leiden nu het berust op de onjuiste opvatting dat in die uitlatingen door de staatssecretarissen een beleidsregel is geformuleerd inhoudende dat uitgaven ter zake van dekkingsinkopen ter voldoening aan optieverplichtingen aftrekbaar zijn.

3.4. Middel 2 keert zich onder meer tegen de oordelen van het Hof dat belanghebbende onvoldoende heeft gesteld om aan te nemen dat andere belastingplichtigen gunstig zijn behandeld ten gevolge van een door de Inspecteur of landelijk door de Belastingdienst gevoerd beleid, en dat belanghebbende ook voor de toepassing van de meerderheidsregel onvoldoende gegevens heeft aangedragen.

Het middel faalt in zoverre. 's Hofs oordelen berusten op de aan het Hof voorbehouden, niet onbegrijpelijke waardering van de bewijsmiddelen.

3.5. Middel 2 keert zich voor het overige tegen het oordeel van het Hof dat het Besluit van de Staatssecretaris van 30 mei 2001, nr. RTB2001/1738M, BNB 2001/374 (hierna: het Besluit) niet een ongeoorloofd onderscheid maakt tussen belastingplichtigen die wel, en belastingplichtigen die geen dekkingsinkopen hebben gedaan vóór 22 februari 2001.

Ook in zoverre faalt het middel. Uit de arresten van de Hoge Raad van 21 februari 2001, nrs. 35074 en 35639, BNB 2001/160 en 161, volgt dat het voldoen aan een optieverplichting als de onderhavige, ook als dat geschiedt door het inkopen van eigen aandelen, de winstsfeer niet raakt. Eerstgenoemde belastingplichtigen konden die arresten niet kennen toen zij dekkingsinkopen deden, maar laatstgenoemde wel. Zulks vormt een objectieve en redelijke rechtvaardiging voor de in het Besluit opgenomen goedkeuring, waarmee de Staatssecretaris heeft beoogd tegemoet te komen aan het zijns inziens mogelijk door, of op basis van, uitlatingen gedaan tijdens de parlementaire behandeling van het voorstel van wet dat heeft geleid tot de Wet van 24 juni 1998, Stb. 370, gewekt vertrouwen, aan welk vertrouwen met de vermelde arresten de grond ontviel.

3.6. Middel 3 keert zich tegen het oordeel van het Hof dat belanghebbendes stelling dat goed koopmansgebruik haar ertoe dwingt ter zake van de optieverplichting een voorziening te vormen, afstuit op hetgeen de Hoge Raad heeft beslist in zijn arresten van 21 februari 2001, nrs. 35074 en 35639, BNB 2001/160 en 161.

Het middel kan niet tot cassatie leiden. Uit de genoemde arresten volgt - zoals hiervoor in 3.5 al overwogen - dat het voldoen aan een optieverplichting als de onderhavige, ook als dat geschiedt door het inkopen van eigen aandelen, de winstsfeer niet raakt. Zulks brengt mee dat te dier zake niet een voorziening kan worden gevormd.