Hoge Raad, 23-01-2009, BF7311, 43973

nr. 43973

23 januari 2009

Ten aanzien van belanghebbende is bij beschikking de waarde van de onroerende zaak a-straat 1 te Z voor het jaar 2005 vastgesteld.

Na door belanghebbende daartegen gemaakt bezwaar heeft het Hoofd Belastingen van de gemeente Leiden (hierna: de heffingsambtenaar) bij uitspraak de beschikking gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank.

De Rechtbank heeft bij uitspraak van 20 september 2006 het beroep niet-ontvankelijk verklaard. Belanghebbende heeft daartegen verzet gedaan.

De Rechtbank heeft bij de in cassatie bestreden uitspraak het verzet ongegrond verklaard. De uitspraak van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank op het verzet beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 17 september 2008 geconcludeerd tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en gegrondverklaring van het verzet.

3.1.1. Bij brief van 29 december 2005 aan belanghebbende heeft de heffingsambtenaar geschreven:

"U heeft een bezwaarschrift ingediend tegen de WOZ-waarde van uw woning. In uw bezwaar heeft u aangegeven gehoord te willen worden indien de gemeente voornemens is u niet in uw bezwaar tegemoet te komen.

(...) [W]ij zien geen reden om aan uw bezwaar tegemoet te komen.

In de hoorprocedure kunt u uw zienswijze en argumenten naar voren brengen voor zover dat niet reeds is gedaan in het bezwaarschrift. Het horen zal ongeveer 20 minuten duren. Van het horen wordt een verslag gemaakt dat aan u wordt toegezonden.

Indien u alsnog gehoord wilt worden kunt u contact opnemen (...) voor het maken van een afspraak.

Als wij binnen 14 dagen na dagtekening van deze brief geen bericht van u hebben ontvangen gaan wij ervan uit dat u er geen behoefte meer aan heeft om gehoord te worden."

3.1.3. In zijn uitspraak van 20 januari 2006, op de achterkant waarvan een rechtsmiddelverwijzing in de zin van artikel 3:45 van de Algemene wet bestuursrecht is opgenomen, heeft de heffingsambtenaar het bezwaar ongegrond verklaard. Met betrekking tot het hoorgesprek wordt in deze uitspraak opgemerkt:

"U bent per brief, gedagtekend op 29 december 2005 in de gelegenheid gesteld om te worden gehoord. Indien u hiervan gebruik wenste te maken, had u dit binnen 14 dagen na dagtekening van de brief kenbaar moeten maken. U hebt niet binnen deze termijn gereageerd. Ik ben er daarom van uitgegaan dat u van een hoorzitting hebt afgezien."

3.1.4. Bij brief van 26 januari 2006 (abusievelijk is vermeld 26 januari 2005) heeft de heffingsambtenaar belanghebbende alsnog uitgenodigd voor een hoorgesprek op 28 maart 2006:

"Hierbij bevestig ik ons telefoongesprek op 26 januari 2006 over het horen inzake uw bezwaarschrift tegen de WOZ-beschikking (...).

In de hoorprocedure kunt u uw zienswijze en argumenten naar voren brengen voorzover dat niet reeds is gedaan in het bezwaarschrift. Het horen zal ongeveer 20 minuten duren. Van het horen wordt een verslag gemaakt dat aan u wordt toegezonden.

Ik wil u er op wijzen dat ik reeds een beslissing op uw bezwaarschrift heb genomen. Deze is u toegezonden op 20 januari 2006. Indien tijdens de hoorzitting nieuwe feiten naar voren komen die van invloed zijn op de vastgestelde waarde dan zal de waarde ambtshalve worden herzien."

3.1.5. Bij brief van 30 maart 2006 schreef de heffingsambtenaar aan belanghebbende onder meer:

"Tijdens het horen heeft u uw bezwaarschrift en de daarin opgesomde negatieve factoren van uw woning toegelicht. In het onderhoud zijn van uw kant geen nieuwe argumenten genoemd die tot een ambtshalve verlaging van de vastgestelde waarde van de onderhavige onroerende zaak hebben geleid."

3.2. De Rechtbank heeft, recht doende op het verzet, geoordeeld dat het beroep van belanghebbende terecht kennelijk niet-ontvankelijk is verklaard. De Rechtbank heeft daartoe, onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 22 maart 2002, nr. 36933, BNB 2002/186, geoordeeld

(i) dat uit de stukken van het geding niet blijkt dat de heffingsambtenaar na de beslissing op het bezwaar belanghebbende heeft meegedeeld dat het alsnog houden van een hoorzitting niet meer de zin kon hebben dat het bestuursorgaan bij zijn beslissing rekening kan houden met hetgeen belanghebbende mondeling naar voren wenste te brengen en dat belanghebbende mitsdien, zo hij een andere beslissing wenste, nog slechts de mogelijkheid zou resten beroep in te stellen bij de Rechtbank;

(ii) dat derhalve, gelet op de strekking van de hoorplicht, van belanghebbende redelijkerwijs niet kon worden gevergd dat hij beroep bij de Rechtbank instelde voordat de hoorzitting zou hebben plaatsgevonden;

(iii) dat ten aanzien van het door hem met overschrijding van de beroepstermijn ingediende beroepschrift dan ook redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat hij in verzuim is geweest;

(iv) mits dat beroepschrift na die hoorzitting zo spoedig als dit redelijkerwijs kon worden verlangd is ingediend, waartoe in een geval als het onderhavige is vereist dat het binnen veertien dagen na de hoorzitting is verzonden;

(v) dat belanghebbende zijn beroepschrift ruimschoots na afloop van deze termijn bij de Rechtbank heeft afgegeven, zodat de Rechtbank in het horen van belanghebbende nadat de uitspraak op bezwaar is gedaan geen reden ziet de termijnoverschrijding te verschonen.