Hoge Raad, 20-02-2009, BH3339, 43285

Nr. 43.285

20 februari 2009

Ten name van A (hierna: erflater) is voor het jaar 1999 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen vastgesteld, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Het Hof heeft het tegen die uitspraak ingestelde beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd en de aanslag verminderd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Minister van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

3.1.3. Op 2 november 1998 hebben erflater en vier familieleden, hierna gezamenlijk te noemen

'A', met het college een zogenoemde intentieovereenkomst gesloten, luidende onder meer als volgt:

"overwegende, dat A eigenaar is van een perceel grond waarop krachtens een 5-tal aan derden verleende, en inmiddels onherroepelijk geworden, vergunningen de bouw van een vijftal kassen en een vijftal tuinderswoningen mogelijk is;

dat het college kassenbouw op bedoeld perceel ongewenst acht en in principe, onder nader te stellen voorwaarden, eraan wil meewerken dat de bestemming van het betreffende perceel in die zin wordt gewijzigd dat de bestemming "5 woningen van het type landhuis" mogelijk wordt gemaakt;

verklaren te zijn overeengekomen als volgt:

1. A draagt er als eigenaar van het betreffende perceel zorg voor dat van de bovenvermelde vergunningen voor de bouw van 5 kassen en 5 tuinders-woningen geen gebruik zal kunnen worden gemaakt:

2.a. Het college zal zich inspannen de bestemming van het perceel in dier voege te laten wijzigen dat de bouw van 5 landhuizen mogelijk wordt gemaakt:

(...).

3. Het is partijen bekend dat in de gemeente Z een exploitatieverordening van kracht is voor het in exploitatie nemen van gronden en dat zij bereid zijn voor de ontwikkeling en de realisering van het plan een exploitatie-overeenkomst aan te gaan."

3.3. Voor de bepaling van de waarde in het economische verkeer van de grond bij voortgezette agrarische bestemming zijn beslissend de agrarische gebruiksmogelijkheden die de grond heeft onmiddellijk voorafgaand aan de bestemmingswijziging.

De uitspraak van het Hof en de stukken van het geding laten geen andere conclusie toe dan dat, totdat erflater en de vier familieleden met het college overeenstemming bereikte over enerzijds het niet gebruik maken van de vergunningen voor de bouw van vijf kassen en vijf tuinderswoningen en anderzijds de vergunning voor de eigenaren van de grond voor de bouw van vijf landhuizen, de grond van erflater gebruikt kon worden als agrarische grond voor de glastuinbouw. Op grond van het hiervoor overwogene dient derhalve voor de bepaling van de waardeverandering die verband houdt met de omstandigheid dat de grond voortaan of waarschijnlijk binnenkort zal worden aangewend buiten het kader van de uitoefening van een landbouwbedrijf te worden uitgegaan van de waarde van de grond bij voortgezette aanwending als agrarische grond voor de glastuinbouw. Het middel slaagt mitsdien. 's Hofs uitspraak kan niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissingen omtrent het griffierecht en de proceskosten, alsmede de uitspraak van de Inspecteur,

vermindert de aanslag tot een aanslag naar een belastbaar inkomen van ƒ 7631,

gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van € 105, en

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 644 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand, en wijst de Staat aan als de rechtspersoon die deze kosten moet vergoeden.