Hoge Raad, 26-06-2009, BI9815, 41715bis

Nr. 41.715bis

26 juni 2009

Voor een overzicht van het ontstaan en de loop van het geding tot aan het door de Hoge Raad in dit geding gewezen arrest van 13 juli 2007, nr. 41715, BNB 2007/294, wordt verwezen naar dat arrest, waarbij de Hoge Raad aan het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft verzocht een prejudiciële beslissing te geven over de in dat arrest geformuleerde vragen.

Bij arrest van 20 november 2008, Heuschen & Schrouff Oriental Foods Trading B.V., C-375/07, BNB 2009/112, heeft het Hof van Justitie, uitspraak doende op die vragen, voor recht verklaard:

1) Vellen, vervaardigd van rijstmeel, zout en water die gedroogd zijn doch geen warmtebehandeling hebben ondergaan, vallen onder GN-postonderverdeling 1905 90 20 van de gecombineerde nomenclatuur die is opgenomen in bijlage I bij verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad van 23 juli 1987 met betrekking tot de tarief- en statistieknomenclatuur en het gemeenschappelijk douanetarief, in de versie die voortvloeit uit verordening (EG) nr. 1624/97 van de Commissie van 13 augustus 1997.

2) Bij het onderzoek van de gestelde vraag is niet gebleken van feiten of omstandigheden die de geldigheid van verordening (EG) nr. 1196/97 van de Commissie van 27 juni 1997 houdende indeling van bepaalde goederen in de gecombineerde nomenclatuur, kunnen aantasten.

3) Wanneer bij de Commissie van de Europese Gemeenschappen door een lidstaat een verzoek is ingediend om kwijtschelding van invoerrechten in de zin van artikel 239 van verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 82/97 van het Europees Parlement en de Raad van 19 december 1996, en zij reeds een beschikking heeft gegeven die feitelijke en juridische beoordelingen bevat in een specifiek geval van invoerverrichtingen, zijn deze beoordelingen ingevolge artikel 249 EG bindend voor alle instanties van de lidstaat tot wie deze beschikking is gericht, daaronder begrepen zijn rechterlijke instanties die datzelfde geval moeten toetsen aan artikel 220 van genoemde verordening.

Indien de importeur binnen de termijn van artikel 230, vijfde alinea, EG een beroep tot nietigverklaring heeft ingesteld tegen de beschikking waarbij de Commissie van de Europese Gemeenschappen heeft beslist op het verzoek om kwijtschelding van invoerrechten in de zin van artikel 239 van deze verordening, dient de nationale rechter te beoordelen of hij de behandeling van de zaak moet schorsen om de definitieve beslissing op dat beroep tot nietigverklaring af te wachten dan wel zelf het Hof een prejudiciële vraag ter beoordeling van de geldigheid moet stellen.

Partijen zijn in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op dit arrest.

Zowel belanghebbende als de Staatssecretaris heeft van deze gelegenheid gebruik gemaakt.

3.2. De Commissie van de Europese Gemeenschappen heeft naar aanleiding van een door belanghebbende aan de Inspecteur gedaan verzoek om terugbetaling/kwijtschelding op grond van artikel 239 van het Communautair douanewetboek (hierna: het CDW) bij beschikking van 17 juni 2004 vastgesteld dat kwijtschelding in dit geval niet gerechtvaardigd is. De Commissie was van oordeel dat niet wordt voldaan aan de voorwaarde dat er geen sprake is van klaarblijkelijke nalatigheid van de ondernemer. Het Gerecht van eerste aanleg heeft het beroep van belanghebbende tegen die beschikking bij arrest van 30 november 2006 verworpen.

Bij zijn arrest van 20 november 2008, Heuschen & Schrouff Oriental Foods Trading B.V., C-38/07 P, BNB 2009/111, heeft het Hof van Justitie de door belanghebbende tegen vermeld arrest van het Gerecht van eerste aanleg ingestelde hogere voorziening afgewezen. Daardoor is de hiervoor genoemde beschikking van de Commissie onherroepelijk komen vast te staan. Overeenkomstig hetgeen het Hof van Justitie in zijn hiervoor in 1 vermelde arrest voor recht heeft verklaard, is de door de Commissie gegeven beoordeling ten aanzien van de toetsing aan artikel 220, lid 2, letter b, van het CDW bindend. Dit heeft tot gevolg dat 's Hofs oordeel dat belanghebbende de vergissing van de douaneautoriteiten voor wat betreft de tariefindeling van de onderwerpelijke soort producten redelijkerwijs niet kon ontdekken, onjuist moet worden bevonden, zodat het middel slaagt. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

De Hoge Raad:

verklaart het incidentele beroep in cassatie van belanghebbende ongegrond,

verklaart het principale beroep in cassatie van de Staatssecretaris gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, en

verklaart het tegen de uitspraak van de Inspecteur ingestelde beroep ongegrond.