Hoge Raad, 18-09-2009, BJ7925, 40984bis

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van Stichting Centraal Begeleidingsorgaan voor de Intercollegiale Toetsing te Utrecht (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 1 juni 2004, nr. P02/05245, na beantwoording van de door de Hoge Raad bij na te melden arrest aan het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen gestelde vraag.

1. Ontstaan en loop van het geding

Voor een overzicht van het ontstaan en de loop van het geding tot aan het door de Hoge Raad in dit geding gewezen arrest van 10 augustus 2007, nr. 40984, LJN BB1373, BNB 2007/285, wordt verwezen naar dat arrest, waarbij de Hoge Raad aan het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft verzocht een prejudiciële beslissing te geven over de in dat arrest geformuleerde vraag. Bij arrest van 11 december 2008, Stichting Centraal Begeleidingsorgaan voor de Intercollegiale Toetsing, C-407/07, BNB 2009/18, heeft het Hof van Justitie, uitspraak doende op die vraag, voor recht verklaard:

'Artikel 13, A, lid 1, sub f, van de Zesde Richtlijn (77/388/EEG) van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting - Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag, moet aldus worden uitgelegd dat, gesteld dat aan de overige bij die bepaling gestelde voorwaarden is voldaan, de dienstverrichtingen door een zelfstandige groepering ten behoeve van haar leden voor de in die bepaling voorziene vrijstelling in aanmerking komen, zelfs als deze diensten ten behoeve van één of enkele van die leden zijn verricht.'

2. Nadere beoordeling van de klachten

2.2.1. Het Hof heeft met betrekking tot de diensten zoals door het Hof omschreven in de onderdelen 2.4.1 tot en met 2.4.6 van zijn uitspraak, de door belanghebbende ingeroepen vrijstelling, bedoeld in artikel 11, lid 1, letter u, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet), reeds niet van toepassing geacht omdat naar 's Hofs oordeel niet is voldaan aan de eis dat sprake moet zijn van het vorderen van terugbetaling van een aandeel in de gezamenlijke uitgaven. Daartoe heeft het Hof geoordeeld dat belanghebbende voor de evenbedoelde diensten afzonderlijke vergoedingen in rekening heeft gebracht en dat belanghebbende niet heeft gesteld, laat staan aannemelijk gemaakt, dat deze feitelijk een onderdeel waren van het verhalen van gezamenlijke kosten in de zin van artikel 11, lid 1, letter u, van de Wet.

2.3.1. Met betrekking tot de toepassing van de vrijstelling van artikel 11, aanhef en lid 1, letter g, van de Wet op de in de onderdelen 2.4.1 tot en met 2.4.6 van zijn uitspraak vermelde diensten heeft het Hof geoordeeld dat, nu niet is komen vast te staan wat de werkzaamheden van belanghebbende precies inhielden, door haar niet aannemelijk is gemaakt dat sprake is van diensten die zijn vrijgesteld op grond van die bepaling van de Wet dan wel artikel 13, A, lid 1, aanhef en letter b, van de Zesde richtlijn.

2.3.2. De klachten die zich tegen dit oordeel keren, betogen dat het Hof de hiervoor in 2.3.1 vermelde bepaling van de Wet heeft geschonden, nu voor de toepassing van deze vrijstelling voldoende is dat sprake is van diensten die worden verricht door medewerkers die zijn aan te merken als medici in de zin van de Wet BIG.

2.3.4. 's Hofs uitspraak en de stukken van het geding laten geen andere conclusie toe dan dat de hiervoor in 2.3.1 vermelde diensten niet ertoe strekken de gezondheid van een (bepaalde) persoon te bevorderen of te bewaken, zodat deze niet op de voet van artikel 11, lid 1, aanhef en letter g, van de Wet zijn vrijgesteld van omzetbelasting. In zoverre falen de klachten derhalve.

2.4. De klacht die zich richt tegen 's Hofs oordeel dat de activiteit van belanghebbende met betrekking tot de consensusbijeenkomsten niet valt onder het bepaalde in artikel 11, lid 1, aanhef en letter o, ten tweede, van de Wet, in samenhang met artikel 8, lid 1, aanhef en letter a, van het Uitvoeringsbesluit omzetbelasting 1968, en het bepaalde in artikel 13, A, lid 1, aanhef en letter i, van de Zesde richtlijn, faalt eveneens. Het Hof heeft aan dat oordeel ten grondslag gelegd dat de consensusbijeenkomsten zijn gericht op het bereiken van overeenstemming tussen medische beroepsbeoefenaren omtrent de beste wijze van behandeling van bepaalde medische problemen. In voormelde bepalingen is de vrijgestelde activiteit omschreven als beroepsopleiding of -herscholing. In voormelde overweging van het Hof ligt besloten het oordeel dat de onderhavige activiteit dat kenmerk mist. Aldus verstaan geeft 's Hofs bestreden oordeel geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Het kan, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, voor het overige in cassatie niet op juistheid worden getoetst.

2.5. De overige klachten kunnen niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu die klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

2.6. Op grond van hetgeen hiervoor in 2.2.2 is overwogen kan 's Hofs uitspraak niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen voor onderzoek of aan alle voorwaarden voor toepassing van artikel 11, lid 1, aanhef en letter u, van de Wet is voldaan.

3. Proceskosten

De Staatssecretaris van Financiën zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie. Hierbij wordt in aanmerking genomen dat de zaak met nummer 40985 met de onderhavige zaak samenhangt in de zin van het Besluit proceskosten bestuursrecht.

4. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president D.G. van Vliet als voorzitter, en de raadsheren P. Lourens, C.B. Bavinck, A.R. Leemreis en E.N. Punt, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 18 september 2009.