Hoge Raad, 07-05-2010, BK8611, 08/04358

Nr. 08/04358

7 mei 2010

Aan belanghebbende is ter zake van het genot krachtens eigendom, bezit of beperkt recht van de onroerende zaak J-straat 2 te Q een aanslag in de baatbelasting binnenstad van de gemeente Breda opgelegd ten bedrage van ƒ 294.841,30, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van het hoofd van de afdeling belastingen van de bestuursdienst van de gemeente Breda (hierna: het hoofd) is gehandhaafd.

Het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch heeft het tegen die uitspraak ingestelde beroep ongegrond verklaard.

De uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch is op het beroep van belanghebbende bij arrest van de Hoge Raad van 8 augustus 2003, nr. 36769, LJN AE2304, BNB 2003/339, vernietigd, met verwijzing van het geding naar het Gerechtshof te 's-Gravenhage ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dat arrest. De uitspraak van laatstgenoemd hof is op het beroep van belanghebbende bij arrest van de Hoge Raad van 4 mei 2007, nr. 42457, LJN AZ0355, BNB 2007/233, vernietigd, met verwijzing van het geding naar het Gerechtshof te Arnhem (hierna: het Hof) ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dat arrest.

Het Hof heeft het beroep gegrond verklaard en de uitspraak van het hoofd alsmede de aanslag vernietigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Het College heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 26 november 2009 geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep in cassatie.

Het College heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

4.1.1. Blijkens onderdeel 4.1 onder (a.1) van het arrest van de Hoge Raad van 4 mei 2007, nr. 42457, LJN AZ0355, BNB 2007/233, kan een wijziging of vervanging van een bestaande voorziening het tot stand brengen van een voorziening in de zin van artikel 222, lid 1, van de Gemeentewet (hierna: de Wet) inhouden, mits zulks in een verbetering van de bestaande voorziening resulteert.

Het Hof heeft dienaangaande overwogen dat slechts de verbeterde onderdelen van bestaande voorzieningen als voorzieningen in de zin van artikel 222, lid 1, van de Wet zijn aan te merken. Het eerste en tweede onderdeel van het middel komen onder meer hiertegen op.

4.1.2. De middelonderdelen betogen terecht dat ook een wijziging of vervanging van een voorziening die slechts in een verbetering van een gedeelte van een bestaande voorziening resulteert, dan wel slechts in beperkte mate tot verbetering van een bestaande voorziening heeft geleid, als een voorziening in de zin van artikel 222, lid 1, van de Wet is aan te merken.

Dat laat overigens onverlet dat de mate waarin de kosten van die voorziening door middel van een baatbelasting kunnen worden verhaald, is beperkt tot de aan de verbetering toe te rekenen kosten, op de wijze die is omschreven in onderdeel 4.1 onder (b) van vorenvermeld arrest.

4.2.2. Anders dan het middelonderdeel betoogt heeft het Hof bij zijn oordeel, gelet op de formulering van het vervolg van 4.12, kennelijk het geheel van de voorzieningen in het heringerichte gebied, en dus niet enkel de verbeterde onderdelen van de bestaande voorzieningen, in de beschouwing betrokken.

Aldus verstaan geeft 's Hofs oordeel geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Voor het overige kan het, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, in cassatie niet op juistheid worden getoetst. Het oordeel is ook niet onbegrijpelijk of onvoldoende gemotiveerd. Daarbij verdient opmerking dat het Hof, gelet op het karakter van de baatbelasting, bij de motivering van zijn oordeel over de verandering van het geheel van voorzieningen de nadruk mocht leggen op wijzigingen die tot een verbetering hebben geleid. Het derde middelonderdeel faalt derhalve.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie ongegrond, en

veroordeelt het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Breda in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 644 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.